Εχουν περάσει σχεδόν οκτώ χρόνια από τότε που πρωταγωνιστούσε στην πολιτική σκηνή της χώρας. Σήμερα, σε ρόλο ενεργού παρατηρητή, ο μακροβιότερος εκπρόσωπος Τύπου σε αντιπολίτευση και κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση και μετά – κατά πολλούς και ο πιο αποτελεσματικός – ατενίζει με συγκρατημένη αισιοδοξία το πολιτικό μέλλον της χώρας. Οπως εκτιμά, οι λόγοι που την έχουν εγκλωβίσει στο σπιράλ των Μνημονίων είναι η μη εφαρμογή όσων έχουν ψηφιστεί την τελευταία εξαετία αλλά και το γεγονός πως η σημερινή κυβέρνηση επιλέγει την τακτική τής «τυφλόμυγας». Παραλλήλως επιμένει ότι η πολιτική επικοινωνία είναι ικανή να ενισχύει τον λόγο και το έργο κάποιου, αρκεί αυτός να διαθέτει και από τα δύο. Πλέον ο Θόδωρος Ρουσόπουλος μεταξύ άλλων διδάσκει – επικοινωνία, διαχείριση κρίσεων, πολιτικές καμπάνιες – στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου και δεν αποκλείει κάποια στιγμή να ανοίξει ένας νέος πολιτικός κύκλος στη ζωή του. Ξεκαθαρίζει όμως πως νιώθει αρκετά πλήρης για να τον επιδιώξει πάση θυσία.

Σας εξέπληξε η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη;

Εκτιμώ πως εάν οι εσωκομματικές εκλογές είχαν γίνει τον Νοέμβριο, ο κ. Μητσοτάκης πιθανόν να μην είχε βγει πρώτος. Ομως στην πορεία ο έξυπνος τρόπος που κινήθηκε οδηγούσε στο συμπέρασμα πως μπορεί και να κερδίσει, άρα όχι, δεν με εξέπληξε.

Πώς βλέπετε αυτή την αλλαγή σελίδας στη ΝΔ;

Η αλλαγή, λέει ο Μακιαβέλι, είναι κάτι που επιζητούν πάντοτε οι άνθρωποι. Κάθε αλλαγή έχει μέσα της τον σπόρο της ελπίδας. Αρκεί να μη γεννά υπερβολικές προσδοκίες, διότι τότε ό,τι κι αν κάνει ο νέος αρχηγός δύσκολα θα καταφέρει να πιάσει τον εικαζόμενο στόχο.

Η εκλογή του απομάκρυνε τον κίνδυνο διάσπασης του κόμματος;

Είχα πει σε μια συνέντευξή μου τον Δεκέμβριο πως ουδείς θα τολμήσει να διασπάσει το κόμμα, διότι τότε θα ήταν προφανές ότι κινείται από προσωπικά και μόνο κίνητρα. Επιμένω πως δεν υπάρχει κίνδυνος διάσπασης.

Είναι έτοιμος να κυβερνήσει, όπως λέει;

Για να το λέει ο ίδιος, ξέρει καλύτερα. Αν και η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι δεν είσαι ποτέ έτοιμος για κάτι πριν περάσει αρκετός καιρός από τότε που μπαίνεις σε αυτό. Ο Τζον Κένεντι στην αρχή της θητείας του πρότεινε σε έναν καθηγητή του από το Χάρβαρντ να γίνει σύμβουλός του. Ο καθηγητής απάντησε πως δεν ξέρει αν θα τα καταφέρει γιατί δεν το έχει ξανακάνει. «Ούτε εγώ το έχω ξανακάνει» ανέφερε ο πρόεδρος. Αρα λοιπόν κανείς δεν είναι έτοιμος.

Ο Μητσοτάκης είναι γόνος. Εσείς, ως υπουργός, συνεργαστήκατε με έναν άλλο γόνο, τον Κώστα Καραμανλή. Τελικά το επώνυμο τι ρόλο παίζει;

Σίγουρα μεγάλο. Τι κριτική να κάνεις όμως σε μια ανοιχτή εκλογική διαδικασία με δημοκρατικές προθέσεις; Δεν δικαιολογώ το φαινόμενο της κληρονομικής δημοκρατίας, αλλά το βλέπουμε και σε άλλες χώρες. Η οικογένεια Μπους, η Χίλαρι Κλίντον, η οικογένεια Λεπέν… Ισως οι ψηφοφόροι ενός κόμματος νιώθουν οικεία κάτω από την ταμπέλα ενός ονόματος που έρχεται από παλιά. Ειδικά στα κεντροδεξιά κόμματα αυτό είναι πιο σύνηθες.

Ξαναζούμε το καλοκαίρι του 2015;

Ζούμε τον τρόμο κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων, όχι γιατί φταίνε οι αγγελιαφόροι που μεταφέρουν τις ειδήσεις, αλλά γιατί αυτή η κυβέρνηση παίζει την τυφλόμυγα.

Τι εννοείτε «παίζει την τυφλόμυγα»;

Εχει δέσει γύρω από τα μάτια της ένα μαντίλι και απλώνει τα χέρια περπατώντας στα τυφλά. Οποιον πιάσει, την έβαψε. Κάπως έτσι δείχνει να επιλέγει τα μέτρα που παίρνει και τα οποία μοιάζουν με πέλεκυ επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων.

Ποιο είναι το πιο σοβαρό επικοινωνιακό λάθος της κυβέρνησης;

Οι προσδοκίες που δημιούργησε. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να βάζεις ψηλά τον πήχη και μετά να περνάς συνεχώς από κάτω.

Γιατί η Ελλάδα δεν έχει βγει από τα Μνημόνια όπως άλλες χώρες;

Πριν από ενάμιση χρόνο συνάντησα στην Αθήνα τον αντιπρόεδρο του κόμματος της κυρίας Μέρκελ, τον Μίκαελ Φουκς. Μου είπε μεταξύ πολλών άλλων παραπόνων για τις μνημονιακές κυβερνήσεις και το εξής: «Μας πήρε καιρό να καταλάβουμε ότι τα μέτρα που ψηφίζετε δεν τα εφαρμόζετε». Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας αν νομίζουμε ότι μπορούμε να παραπλανήσουμε με τρικάκια τους εταίρους.

Πρόσφατη δήλωσή σας παρεξηγήθηκε. Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας έχει ή δεν έχει χαρακτηριστικά ηγέτη επιπέδου Ανδρέα Παπανδρέου;

Ενα κόμμα που επί σαράντα χρόνια φυτοζωεί στο 3% κάτω από την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα έφτασε να γίνει κυβέρνηση υπερδεκαπλασιάζοντας το ποσοστό του. Πώς θα ονομάζατε εσείς έναν τέτοιο πολιτικό αρχηγό; Γουρλή ή άνθρωπο με ηγετικές ικανότητες. Είπα τότε ότι είναι ηγέτης αλλά παλαιάς κοπής διότι λαϊκίζει αφού άλλα έλεγε προεκλογικά και άλλα έκανε ως Πρωθυπουργός. Μιμείται φωνητικά τον Ανδρέα, αλλά δεν έχει τις ίδιες ικανότητες, όπως είχα πει και τότε.

Υπάρχει πράγματι φλερτ της καραμανλικής πτέρυγας με τον Αλέξη Τσίπρα;

Υπερβολές του κιτρίνου Τύπου, που έλεγε και ο ηθοποιός Δημήτρης Νικολαΐδης ως ναύαρχος Γελεβουρδέζος στην ταινία «Δεσποινίς διευθυντής».

Η δήλωση του Προκόπη Παυλόπουλου περί νομίσματος – δεδομένης της συγκυρίας – ερμηνεύτηκε ποικιλοτρόπως. Θα μπορούσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως τουλάχιστον εσείς τον γνωρίζετε, να «κλείνει το μάτι» στη δραχμή;

Ο Προκόπης Παυλόπουλος εκφράζεται με τη γλώσσα του πνευματικού ανθρώπου και της καρδιάς. Καμιά φορά στην πολιτική δημιουργούνται παρεξηγήσεις όταν ξεφεύγει κανείς από τα στερεότυπα. Προτιμώ όμως έναν Πρόεδρο που είναι πιο ανθρώπινος, κι ας παρεξηγούνται μερικές φορές τα όσα λέει. Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά δεν πειράζει. Εκφράζει τις ψυχές πολλών πολιτών και αυτό μου είναι αρκετό. Ετσι άλλωστε δεν πρέπει να συμβαίνει στη δημοκρατία;

Μπορεί σήμερα η πολιτική επικοινωνία ενός κόμματος να αλλάξει το εκλογικό αποτέλεσμα, όπως συνέβαινε στο παρελθόν; Ή οι κυβερνήσεις των Μνημονίων έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης ανεξαρτήτως της στρατηγικής που ακολουθούν;

Τα Μνημόνια παράγουν θνησιγενείς κυβερνήσεις. Οποιος σπάσει αυτό το αρνητικό σερί θα είναι ένας πραγματικά μεγάλος ηγέτης. Η επικοινωνία δεν πρέπει να συγχέεται με το καπέλο του μάγου από το οποίο βγαίνουν λαγοί με πετραχήλια. Η επικοινωνία ενισχύει τον λόγο σου και το έργο σου, αρκεί φυσικά να διαθέτεις και από τα δύο. Η σημερινή κυβέρνηση αναλώθηκε σε μεγάλα και ωραία λόγια, αλλά το έργο της είναι φτωχικό σε σχέση με αυτά.

Θα αποδώσει ο νόμος της κυβέρνησης για τις τηλεοπτικές άδειες;

Οχι, διότι είναι και αντισυνταγματικός και αντικοινοτικός.

Θα μπορούσε, όπως λέγεται, η αγορά να ρυθμίσει τον αριθμό τους και όχι ο αρμόδιος υπουργός;

Φυσικά ναι. Στην Αγγλία πάντως και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες έτσι έγινε. Αυτό το μοντέλο ακολούθησα στον δικό μου νόμο αλλά υπήρξα άτυχος, διότι έπειτα από πέντε χρόνια δουλειάς και αφού έφερα στην Ελλάδα την ψηφιακή τηλεόραση, μόλις ήμουν έτοιμος για την αδειοδότηση, αναγκάστηκα να παραιτηθώ.

Γιατί η αδειοδότηση καθυστέρησε 20 χρόνια;

Για τους ίδιους λόγους που δεν θα γίνει και τώρα.

Η σχέση σας σήμερα με τον Κώστα Καραμανλή;

Οπως πάντοτε, εξαιρετική.

Τελικά, ως πρωθυπουργός, είχε τόλμη;

Ιδιωτικοποίηση Εμπορικής Τράπεζας, ιδιωτικοποίηση ΟΤΕ, ιδιωτικοποίηση Ολυμπιακής Αεροπορίας, ιδιωτικοποίηση λιμανιού Πειραιά, δημιουργία Μουσείου Ακρόπολης, δημιουργία Εθνικής Βιβλιοθήκης και Λυρικής ύστερα από συζήτηση με το Ιδρυμα Νιάρχου, μείωση των ασφαλιστικών ταμείων από 140 σε 13… Θα μπορούσα να θυμηθώ κι ένα σωρό άλλα. Αυτά δείχνουν την αποφασιστικότητα να προχωρήσεις σε μια περίοδο που κάθε αλλαγή αντιμετωπιζόταν με καχυποψία και επιθέσεις. Τα πράγματα κρίνονται στις ιστορικές τους συνθήκες. Συνηθίζω να λέω ένα παράδειγμα που απαντά εμμέσως στις διάφορες επικρίσεις. Κάποτε πηγαίναμε στο αεροδρόμιο και μας ρωτούσαν εάν θέλουμε θέση καπνιζόντων στο αεροπλάνο. Σήμερα είναι αδιανόητο ακόμη και να σκεφθείς κάτι τέτοιο. Κάπως έτσι ήταν αδιανόητο και το 2009 να δεχθούν οι Ελληνες πάγωμα των τότε υψηλών μισθών και συντάξεων που τα έπαιρναν όλοι 14 φορές τον χρόνο. Οι επόμενες κυβερνήσεις μείωσαν τις αποδοχές στη μέση!

Μπορεί ένας δημοσιογράφος να γίνει πολιτικός χωρίς να αντιμετωπίσει τον φθόνο των δημοσιογράφων;

Μάλλον όχι, αλλά δεν πειράζει. Σύμφωνα με τον Πίνδαρο, είναι καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται.

Διδασκαλία, πολιτική ή δημοσιογραφία;

Πολιτική πάνω από όλα γιατί τα έχει όλα και μάλιστα στα άκρα. Θετικά και αρνητικά, συγκινήσεις, χαρές και λύπες, ενίοτε όλα μαζί και πολύ έντονα. Αν δεν είχα βιώσει τη δεκάχρονη πολιτική πορεία, θα ήμουν λειψός. Θα μου πείτε πως δεν θα το γνώριζα. Το λέω όμως τώρα που γνωρίζω όλες τις πλευρές.

Θεωρείτε ότι πολιτικά αδικηθήκατε στην υπόθεση του Βατοπεδίου; Εγιναν τότε «ανθρωποθυσίες» υπουργών για να σωθεί η παράταξη;

Αν δεν αδικηθείς, πώς θα δικαιωθείς; Είναι μεγάλη η χαρά μου που η δικαίωσή μου ήλθε σε επίπεδο Κοινοβουλίου από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα – και κυρίως αυτά που με πολέμησαν – και σε επίπεδο Δικαιοσύνης με τη βαρύτατη καταδίκη των συκοφαντών μου. Δεν έχει σημασία πόσοι το έμαθαν. Μου αρκεί που το γνωρίζουν τα παιδιά μου.

Ο κύκλος σας στην πολιτική έχει κλείσει;

Εκλεισε εκείνος ο παλιός κύκλος. Αλλά μπορεί να ανοίξει κάποιος άλλος καινούργιος. Δεν πρόκειται όμως να τον επιδιώξω πάση θυσία. Ακόμη όμως κι αν δεν συμβεί, νιώθω ήδη πλήρης. Εζησα σε τέτοιες θέσεις και σε τέτοιες καταστάσεις που σπανίως βιώνει ακόμη και κάποιος ο οποίος βρίσκεται για πολλές δεκαετίες στην πολιτική. Βλέπετε, όταν μπήκα στην πολιτική, δεν ήμουν κανένα παιδάκι που του κάνουν χάρη. Είχα ήδη μια λαμπρή πορεία στο επάγγελμά μου με αναγνώριση και απολαβές που λίγοι απολάμβαναν στην Ελλάδα. Ετσι δεν με θάμπωσε τίποτε. Μπήκα στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου, στο Κρεμλίνο, στην Ντάουνινγκ Στριτ και στο Μέγαρο των Ηλυσίων ως υπουργός. Αλλά είχα ήδη μπει δεκάδες φορές πριν ως δημοσιογράφος. Η πολιτική ήταν το μέσον για να κάνω πράγματα για τον τόπο μου. Ισως κάποια άλλη φορά να αναφερθούμε και σε αυτά. Μου αρκεί που πολλές φορές άνθρωποι που με πολέμησαν – και μιλώ κυρίως για το ίδιο μου το κόμμα – μου τηλεφωνούν για να μου πουν πως η Νέα Δημοκρατία δεν είχε ποτέ μέχρι τώρα στην ιστορία της την επικοινωνιακή πολιτική και την εκπροσώπηση των ετών 2000-2008 – σχεδόν εννιά χρόνια.

Τελευταία Νέα