Εάν κατά τις επόμενες μέρες δεν υπάρξουν «από μηχανής» θε(τ)ικές παρεμβάσεις για αποτροπή προδιαγεγραμμένων υποτροπών στο μεσανατολικό ηφαίστειο, οι ενδοελληνικές τριβές που τώρα βιώνουμε θα μοιάζουν με απλό συνάχι!

Γιατί σ’ αυτή την απευκταία περίπτωση: Από το περιφερειακό κολαστήριο (στη Συρία) θα αναπαραχθεί δυνάμει Αρμαγεδδών! Με συνεμπλοκή όχι μόνο των αλληλοεφαπτόμενων (και διεμπλεκόμενων) συμφερόντων κι επιδιώξεων, αλλά και των διεθνών κέντρων ισχύος. Και τα οποία κέντρα εμφανώς προάγουν σχεδιασμούς και μεθοδεύσεις που σκοπούν στο «ξαναμοίρασμα της τράπουλας» σ’ αυτή την κρίσιμη γεωγραφία. Ανακατανομή δηλαδή επιρροών και αναδιάταξη ρόλων. Που θα αφορά τις ισορροπίες ισχύος όπως τελικά θα διαμορφωθούν.

Οπόταν βεβαίως –ως προς εμάς –θ’ αντιληφθούμε ότι: Με όρους μεγεθών, είμαστε απλώς αμελητέο περίπου μέρος της περιφερειακής πανίδος. Με κάποιον ρόλο μεν. Αλλά που εν πολλοίς προσδιορίζεται από αυτούς που τον δίδουν σ’ αυτούς που θα τον υποδυθούν. Και λόγω συμμαχικών υποχρεώσεων. Και λόγω γεωγραφικών προδιαγραφών. Κυρίως όμως λόγω αδυναμιών αρθρώσεως αυτοδύναμου στρατηγικού λόγου.

Προς το παρόν, λοιπόν, αναδύεται η αδυσώπητη απειλή, πάνω από τους ορυμαγδούς των οβίδων, των κρεουργουμένων αμάχων και των ακατάσχετων προσφυγικών ροών. Εκείνο που ανησυχεί όμως είναι η συνέχεια. Γιατί τυχόν υποτροπή, όπως την προδιαγράφουν δηλώσεις για γενικευμένη σύρραξη (Μεντβέντεφ), θα οδηγήσει σε άρδην αλυσιδωτές ανατροπές. Που θα αφορούν όλο το φάσμα των διεθνών ισορροπιών. Με πρώτα και τραγικά θύματα τους «εξαρτωμένους». Τους ήσσονες, δηλαδή, που βρίσκονται (ή ανακατεύονται) στα πόδια των ελεφάντων! Και που (ποδοπατούμενοι) θα θυματοποιηθούν.

Κι αυτό αφορά κι εμάς. Καθώς ήδη αποβαίνουμε κοινωνοί και μέτοχοι των ακατάσχετων συνεπειών. Προς το παρόν, των εμμέσων. Οχι μόνο λόγω γειτνιάσεως προς τα ηφαιστειακά ρείθρα, αλλά και λόγω προβλημάτων και διαφορών με άλλους. Οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις ενεδρεύουν προκειμένου να κεφαλαιοποιήσουν αδόκητες ευκαιρίες. Και να ολοκληρώσουν δεδηλωμένους εθνικιστικούς στόχους. Κάποιοι από τους οποίους συνάπτονται προς έωλα σύνδρομα μεγαλοϊδεατισμού. Που μας διαλαμβάνουν, αφού σχετίζονται προς αμφισβήτηση ορίων της εθνικής επικράτειας.

Οπως δηλαδή πρωταρχικά συμβαίνει με την Τουρκία. Η οποία: Ενώ μπορεί να υποστεί ακόμη και νίλα, καθώς ευρύνεται το φάσμα του εχθρικού της περίγυρου (και κυρίως γιατί οδεύει προς μετωπική αντιπαράθεση με τη ρωσική αρκούδα), εντούτοις μπορεί να εκμεταλλευθεί (και να εκβιάσει) γεγονότα για προαγωγή γεωπολιτικών τετελεσμένων! Και εδώ. Και στην Κύπρο.

Κι άλλωστε κάποια γεγονότα συνιστούν εύγλωττους δείκτες προθέσεων και ευκρινή σήματα κινδύνου. Τα οποία μόνο επιπολαίως θα υπετιμώντο από τους θεσμικούς διαχειριστές του εθνικού γίγνεσθαι. Που ισορροπεί κυριολεκτικά επί ξυρού ακμής. Ειδικά υπό τις περιστάσεις που τείνουν να εκφύγουν του ελέγχου μας. Και περιστέλλουν αντιστάσεις. Η στυγνή αλήθεια. Που είναι η ώρα να τη δούμε κατά πρόσωπο. Και να την ανατρέψουμε.

Τελευταία Νέα