[Γεωπολιτικά] Σε στρατηγικό ναρκοπέδιο

Οσο πολιτικοοικονομικά κρίσιμη καταγράφεται η εσωτερική μας κατάσταση τόσο άκρως επικίνδυνη εξελίσσεται η διαμόρφωση των πραγμάτων στον γεωπολιτικό περίγυρο, με όρους στρατηγικών ανατροπών. Και αν δεν μυωπάζουμε, θα αντιληφθούμε ότι οι εσωτερικές αποδομήσεις περιστέλλουν δυνατότητες διαχειρίσεως όσων με ραγδαίους ρυθμούς διαμορφώνονται στις όμορες περιοχές. Και τα οποία εν πολλοίς επενεργούν τόσο σε ό,τι αφορά την εθνική ασφάλεια όσο και σχετικά με καίρια εθνικά ζητήματα.

Μόνον επιπολαίως θα αντιπαρερχόταν κανείς κάποιες διαμορφώσεις, που τείνουν να διαφοροποιήσουν ισοζύγια στις ευπαθέστερες ζώνες στις οποίες εφαπτόμεθα. Και όπου η κατάσταση ρευστότητας δημιουργεί συνθήκες απόλυτης σχεδόν αβεβαιότητος. Οι εξελίξεις όμως δεν αστειεύονται. Και οι ανταγωνιζόμενοι «παίκτες» διέπονται από ρεαλιστική στυγνότητα και συνεπόμενη αδιστακτότητα.

Πέραν όσων επισυμβαίνουν στο συριακό σφαγείο και όσων με βάναυση βιαιότητα τείνουν να διαμορφωθούν στην περιοχή από τη δράση του ισλαμικού φονταμενταλισμού, βρισκόμαστε μπροστά σε άλλες παράλληλες εξελίξεις, όπως:

1. Προαγωγή αποφασιστικών πρωτοβουλιών για επαναδόμηση της τουρκοϊσραηλινής στρατηγικής ζεύξης. Με κύριο μεσολαβητή τις ΗΠΑ και παρασκηνιακούς συντελεστές συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων «ένθεν και ένθεν». Κάτι που ευνοείται από τα διαμορφούμενα ισοζύγια στην περιοχή. Τα οποία και δημιουργούν συνθήκες ολικής επαναφοράς των σχέσεων λυκοφιλίας Αγκυρας – Τελ Αβίβ. Οι οποίες και επιλιπαίνονται, πέραν άλλων: α) Από την οξυνόμενη οσμή των υδρογονανθράκων που αναδύονται στην Ανατολική Μεσόγειο. β) Από την επιθυμία της Ουάσιγκτον να περισταλούν τυχόν απόπειρες της Μόσχας «να βάλει πόδι» σε αυτό το νέο ενεργειακό Ελντοράντο.

2. Παραπέρα επανενίσχυση των τουρκοαμερικανικών σχέσεων, ως συνέπεια της ρωσικής καθόδου και δραστικής στρατιωτικής εμπλοκής της Μόσχας στη μεσανατολική κρίση. Οπου για πρώτη φορά τίθεται υπό άμεση αμφισβήτηση σε αυτό το επίπεδο η αμερικανική επιρροή και γενικότερα ο ρόλος στην κρίσιμη αυτή ζώνη. Οπόταν και η Αγκυρα επανακτά υπέρτερη σημασία εκείνης που είχε (και ενέμετο) επί Σοβιετίας και Ψυχρού Πολέμου.

3. Δημιουργία συνθηκών ακόμη και επανατοποθέτησης των αιγαιωτικών ζητημάτων με την ενίσχυση και των δυνάμεων της Frontex και των όρων εντολής της. Οι οποίοι και ήδη προκαλούν εύλογες υπόνοιες και προφανείς φόβους στην Αθήνα. Καθώς: Για μεν την Αγκυρα δημιουργούν δυνάμει ευκαιρίες εμπλοκής και προαγωγής τετελεσμένων. Για δε την Αθήνα κινδύνους περιπλοκών (και τελικά υποτροπών).

Υπό το φως αυτών των δεδομένων, η Αθήνα είναι υποχρεωμένη να ενεργήσει με αποτρεπτικές στρατηγικές. Που σχετίζονται οπωσδήποτε με αποφασιστική στάση. Και διαχείριση των εξελίξεων που ανακύπτουν, με τρόπο που να μην αφήνει αμφιβολίες προθέσεων και κενά ασφαλείας. Γιατί τυχόν είτε αδυναμία είτε αμέλεια είτε και αβλεψία μπορεί να έχει συνέπειες μη αναστρέψιμες.

Ο Α. Λυκαύγης είναι δημοσιογράφος – πολιτικός αναλυτής