Οταν ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση το 2008, πολύ γρήγορα έγινε μεγάλη συζήτηση για το εάν οι εποπτικές Αρχές θα έπρεπε να είχαν κάνει περισσότερα για να την αντιμετωπίσουν. Η παραδοσιακή άποψη επί του θέματος είναι αυτή που έχει εκφράσει ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) Αλαν Γκρίνσπαν, ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να σκάσουν εκ των προτέρων οι φούσκες είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και ότι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι κεντρικές τράπεζες είναι να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις συνέπειες.

Πολλοί όμως λένε ότι είναι λάθος να πούμε ότι γνωρίζουμε πολύ λίγα για το πώς δημιουργούνται τα προβλήματα στον χρηματοπιστωτικό κλάδο. Ο Ζέιμ Καρουάνα που είναι γενικός διευθυντής της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών και πρώην επικεφαλής της Τράπεζας της Ισπανίας αναφέρει ότι γνωρίζουμε αρκετά για τις φούσκες, όπως ακριβώς γνωρίζουμε πολλά για τον πληθωρισμό.

Σήμερα φαίνεται περίεργο που μεγάλοι κεντρικοί τραπεζίτες εξακολουθούν να είναι τόσο διχασμένοι για το θέμα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Αποψή μου είναι ότι ο Καρουάνα έχει περισσότερο δίκιο. Οι κεντρικοί τραπεζίτες πρέπει να λαμβάνουν σύνθετες αποφάσεις και να μπορούν να ισορροπούν διαφορετικούς και αντικρουόμενους αντικειμενικούς στόχους. Αποδεχόμαστε ότι δεν θα λαμβάνουν πάντα τις πιο σωστές αποφάσεις. Οι κεντρικές τράπεζες όμως είναι υποχρεωμένες να πάρουν μαθήματα από τη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση των τελευταίων 80 ετών αντί να εξακολουθούν να εφαρμόζουν πολιτικές οι οποίες έχουν αποτύχει.

Ο Χάουαρντ Ντέιβις διετέλεσε πρόεδρος της εποπτικής Αρχής Financial Services Authority της Βρετανίας από το 1997 έως το 2003. Είναι πρόεδρος της Royal Bank of Scotland. Διετέλεσε διευθυντής της London School of Economics από το 2003 έως το 2011, υποδιοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας και γενικός διευθυντής της Ενωσης Βιομηχανιών της Βρετανίας.