Είναι βαρύ να είσαι ο εκλεκτός. Ισως αυτό διαισθανόταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης κι αμφιταλαντεύτηκε τόσο πολύ. Θα έβλεπε ότι, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν, θα ερχόταν η στιγμή που θα έπρεπε να διαχειριστεί το πλεονέκτημά του ως φορτίο.

Πλεονέκτημα του Μεϊμαράκη είναι τα χρίσματα των νεοδημοκρατικών οίκων –και κυρίως του καραμανλικού. Εμφανίζεται ως η θεσμική επιλογή πολλών βουλευτών και ηγετικών στελεχών –τουλάχιστον εκείνων που θεωρούν ότι η ΝΔ βρίσκεται σε μια φάση πολύ εύθραυστη για να επιτρέψει στον εαυτό της πειράματα. Το ότι σε αυτές τις δυνάμεις δεν προσμετρώνται οι σαμαρικοί είχε φανεί, πριν σπάσει η αποχέτευση του γαλάζιου παραδιαδικτύου, από την οποία αναβλύζει ήδη δηλητήριο κατά του Μεϊμαράκη.

Αν η αποδοχή της κομματικής κορυφής λογίζεται ως ατού για τον Μεϊμαράκη, είναι επειδή μπορεί να την εμφανίζει ως εχέγγυο ενότητας για την επόμενη ημέρα. Κι επειδή ενισχύει το προφίλ του αγωνιστή της παράταξης, που κινείται υπεράνω συνιστωσών. Με αυτό το προφίλ έδωσε και την πρόσφατη εκλογική μάχη. Και σε αυτό το προφίλ η ήττα έπεσε κάπως σαν φυσική καταστροφή: Δεν την προκάλεσε εκείνος –κι αυτό του το αναγνωρίζουν όλοι –αλλά την υπέστη.

Μερικοί στη Νέα Δημοκρατία βλέπουν την εσωκομματική αναμέτρηση ως προέκταση των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Και προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα παρόμοιο περιβάλλον, όπου το κομματικό ακροατήριο θα επιλέξει με βάση το Zeitgeist: Το πνεύμα της εποχής που μετρά –και αποσύρει –τα μεταπολιτευτικά μεγέθη με βάση το τσιπρικό υπόδειγμα.

Ενα από τα οξύμωρα της αναμέτρησης είναι ότι η σύνθεση του εκλεκτορικού σώματος είναι ακόμη αχαρτογράφητη. Θα την καθορίσουν διευθετήσεις που μοιάζουν διαδικαστικές λεπτομέρειες. Σε αυτό το πεδίο ο Μεϊμαράκης έχει την οργανωτική πείρα για να διακρίνει τον κίνδυνο.

Ο κίνδυνος είναι, στο όνομα της μαζικότητας, να μετατραπεί η γαλάζια κάλπη σε Φοντάνα ντι Τρέβι. Σε στέρνα όπου ο κάθε τουρίστας θα μπορεί να προβάλλει τις φαντασιώσεις του, πετώντας απλώς ένα διφραγκάκι.

Ως ο παλαιότερος από τους υποψηφίους ο Μεϊμαράκης θα ήθελε πάντως αυτό το σώμα να εμφορείται από κομματικό πατριωτισμό. Να διατηρεί δηλαδή τις ταυτίσεις με τα σύμβολα και τα πρόσωπα.

Με αυτά τα σύμβολα έχει επενδυθεί η υποψηφιότητά του. Γι’ αυτό και από την επιτυχία της δεν θα κριθεί μόνο ο υποψήφιος. Θα μετρηθεί και η γείωση των παλαιών κομματικών αξιών στο κοινωνικό έδαφος.

Από την τύχη του Μεϊμαράκη θα κριθεί κατά πόσο ευσταθεί η υποψία ότι η ΝΔ δεν είναι πια ένα κόμμα που διαθέτει μηχανισμό. Αλλά ένας μηχανισμός που νομίζει ότι έχει ακόμη στη διάθεσή του ένα κόμμα.