«Αλλάζουμε πρώτοι για να εμπνεύσουμε τελικά ολόκληρη τη χώρα» διαπίστωσε, μεταξύ άλλων, ο Απόστολος Τζιτζικώστας στην ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του. Μόνο που το μπάχαλο που επικρατεί από την ημέρα που ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης αποφάσισε να ανοίξει θέμα ηγεσίας δείχνει ότι η ΝΔ όχι μόνο δεν αλλάζει, αλλά παραμένει ένα μεταμοντέρνο Game of Τhrones ανάμεσα σε οικογένειες και φατρίες.

Η ήττα φέρνει γκρίνια. Oμως, η εικόνα των κομματικών κοτζαμπάσηδων που δίνουν μέχρις εσχάτων μάχες ίντριγκας και η πασαρέλα για το ποιος νέος ή ωραίος είναι ο καλύτερος αντι-Τσίπρας δεν τιμούν τη συντηρητική παράταξη της χώρας. Ομοίως, δεν την τιμά καθόλου η αέναη συζήτηση γύρω από τις προθέσεις και τις προτιμήσεις του «Μεγάλου Μαγίστρου» Κώστα Καραμανλή, λες και ο χρόνος για τη ΝΔ σταμάτησε στο 2009.

Κανένας μεσσίας δεν θα σώσει τη ΝΔ από τον Αλέξη Τσίπρα. Στην πραγματικότητα δεν είναι ο Πρωθυπουργός το πρόβλημά της, αλλά οι δαίμονές της. Είθισται στα σοβαρά κόμματα το άλογο να μπαίνει μπροστά από το κάρο. Οι πολιτικοί ορίζουν με τη φυσιογνωμία και το στυλ διαχείρισής τους τα κόμματα. Ομως είναι το σχέδιο και η πολιτική πρόταση που μπαίνουν μπροστά από την ηλικία και τη φωτογένεια. Αν έχεις το πρώτο, χτίζεις πάνω σ’ αυτό. Αν έχεις μόνο το δεύτερο, είσαι καταδικασμένος να κάνεις απλώς μερεμέτια.

Η ΝΔ έχει παραταξιακά χαρακτηριστικά που την καθιστούν μεγάλη και θα μπορούσαν να την καταστήσουν ακόμα μεγαλύτερη. Εχει κορμό και βάση. Κατάφερε να μείνει συμπαγής παρά τις ήττες της και το μνημονιακό μακέλεμα. Εχει, με εξαίρεση τον Μιλτιάδη Εβερτ και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όλους τους πρώην αρχηγούς της ενεργά μέλη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Εχει και παράδοση. Ομως δεν τη σέβεται όταν κάνει καλλιστεία με κριτήριο ποιος μπορεί να σταθεί καλύτερα απέναντι στον Τσίπρα.

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποιος είναι πιο ωραίος; Ή, μήπως, ποιος είναι πιο νέος; Οι σοβαρές παρατάξεις δεν λειτουργούν με τέτοιους όρους. Κάνουν αποτίμηση της ήττας τους, συζητούν για την ταυτότητα και τη φυσιογνωμία τους και αφήνουν τους πολιτικούς αρχηγούς να καταθέσουν τις πλατφόρμες τους. Αναζητώντας τον αντι-Τσίπρα, η ΝΔ κινδυνεύει να χάσει εντελώς την επαφή της με την πραγματικότητα και να καταντήσει εντελώς irrelevant, όπως λέει και η νέα γενιά.

Η φύση απεχθάνεται τα κενά. Οι τρύπες όμως δεν κλείνουν με πρόσωπα, ούτε με όρους πολιτικού λαϊφστάιλ. Δεν φθάνει να λες ότι πλήρωσες το κόστος επειδή προσπάθησες να σώσεις τη χώρα. Η ΝΔ δεν έχει κάνει την αυτοκριτική της για το αντιμνημονιακό τσουνάμι που προκάλεσε και νομιμοποίησε ως αξιωματική αντιπολίτευση το 2010 και το 2011, μόνο και μόνο για να κάνει τελικά τη μνημονιακή στροφή. Δεν έχει εξηγήσει γιατί υπερέβαλλε εαυτόν στο δημοσιονομικό σκέλος, αλλά δεν προχώρησε στις μεταρρυθμίσεις που έπλητταν ειδικές ομάδες. Φαίνεται ότι ούτε στον δρόμο για την εκλογή νέου αρχηγού προτίθεται να το κάνει.

Πράγματι ουδείς αναμάρτητος. Στην περίπτωση της ΝΔ, όμως, δεν ισχύει το «αμαρτία ομολογημένη, ουκ έστιν αμαρτία».