Μια πολιτική σχέση ανάμεσα στην Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ και στον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη θα χαρακτηριζόταν τουλάχιστον ως αταίριαστη. Τα στελέχη της εσωκομματικής μειοψηφίας του κυβερνώντος κόμματος θεωρούν τους εαυτούς τους μαρξιστές, ενώ ο Βαρουφάκης αυτοπροσδιορίζεται ως κεϊνσιανιστής οικονομολόγος. Αρα θα ήταν λογικό οι δύο αυτές πλευρές να μην μπορεί να συναντηθούν. Βρέθηκαν όμως να συμπορεύονται κάτω από την ίδια σημαία, αυτήν του πολυτασικού ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά τις πολλές ιδεολογικές τους διαφορές, συνυπήρξαν και στο ίδιο Υπουργικό Συμβούλιο για σχεδόν έξι μήνες. Ο Βαρουφάκης ήταν ο άνθρωπος στον οποίο ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανέθεσε τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ενώ τον ρόλο του αριστερού αντίβαρου σε αυτό το κυβερνητικό σχήμα είχαν από τη μειοψηφία ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Νίκος Χουντής, ο Δημήτρης Στρατούλης και ο Κώστας Ησυχος.

Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν έτσι όπως τα σχεδίαζε ο Αλέξης Τσίπρας. Πολύ σύντομα, ο Βαρουφάκης έγινε κόκκινο πανί για τους Ευρωπαίους, οι χειρισμοί του αποδείχθηκαν επιεικώς λανθασμένοι και αμέσως μετά το δημοψήφισμα βρέθηκε εκτός κυβέρνησης. Δύο εβδομάδες αργότερα τον ακολούθησαν και τα τέσσερα πρωτοκλασάτα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας.

Παρότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είχε ασκήσει σφοδρότατη κριτική στον Βαρουφάκη για τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, οι δύο πλευρές βρέθηκαν στην ίδια ομάδα, έστω και για λίγο, καθώς καταψήφισαν από κοινού στην πρώτη ψηφοφορία για τα προαπαιτούμενα, που θα άνοιγε τον δρόμο για τη συμφωνία κυβέρνησης – εταίρων.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ. Οταν μάλιστα άρχισαν να έρχονται στο φως της δημοσιότητας πληροφορίες ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών προετοίμαζε σχέδιο για τη σταδιακή απαγκίστρωση της χώρας από την ευρωζώνη μέσω της χρήσης IOU, τότε αρκετοί σκέφθηκαν ότι κάλλιστα θα μπορούσε να βρίσκεται στα σκαριά ένα κόμμα της δραχμής. Αλλωστε, σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει, στη σύσκεψη των έξι υπουργών που άκουσαν το σχέδιο Βαρουφάκη μόνο ο Λαφαζάνης φέρεται να είχε συμφωνήσει με αυτό.

Η εσωκομματική μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κύριος εκπρόσωπος στη χώρα της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα ενώ ο Βαρουφάκης, αν και από τελείως διαφορετική ιδεολογική αφετηρία, ήταν ο οικονομολόγος που επεξεργάζονταν ένα τέτοιο σχέδιο. Παράλληλα εκείνες τις ημέρες μετά τη συμφωνία του Ιουλίου, οι επαφές ανάμεσα σε στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας και στον Βαρουφάκη πύκνωσαν πάρα πολύ. Ιδιαίτερα με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, κάνοντας πολλούς να πιστέψουν πως ήταν έτοιμοι να προχωρήσουν σε μια ανίερη συμμαχία καθώς η ρήξη τους με την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να είναι σχεδόν αναπόφευκτη.

Οι συνεργάτες του Παναγιώτη Λαφαζάνη όμως το αρνούνται κατηγορηματικά. Δεν υπάρχουν σχέδια συμπόρευσης με τον αμφιλεγόμενο, πλέον, οικονομολόγο και βουλευτή. Και το ζήτημα, όπως υποστηρίζουν, είναι καθαρά ιδεολογικό. Ο Βαρουφάκης είναι ένας αστός οικονομολόγος, εκφραστής του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, που πολιτικά βρίσκεται στην αντίπερα όχθη με εκείνους.

Η όποια συνεργασία φάνηκε να υπάρχει ήταν καθαρά εναντίον αυτής καθαυτής της συμφωνίας που έφερε από τις Βρυξέλλες ο Αλέξης Τσίπρας. Και αυτό του αναγνωρίζουν. Από τη στιγμή που θα σταθεί με συνέπεια εναντίον των Μνημονίων, τότε θα μπορούσε να βρεθούν στο ίδιο πεζοδρόμιο.

Οχι όμως και να ταυτισθούν μαζί του πολιτικά. Ο Βαρουφάκης δεν τάσσεται ξεκάθαρα κατά του ευρώ, δεν είναι υπέρ της εθνικοποίησης των τραπεζών, ούτε πιστεύει πως οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας πρέπει να ελέγχονται από το κράτος. Αρα, συνεχίζουν, δεν θα μπορούσαν να συμπορευθούν μαζί του.

ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ. Επίσης, αναφέρουν πως η στάση του στις δύο ψηφοφορίες για τα προαπαιτούμενα δείχνει τουλάχιστον σημάδια πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Βασική τους εκτίμηση είναι πως ο Βαρουφάκης θέλει να παραμείνει στην κεντρική πολιτική σκηνή, κρατώντας μια αμφίσημη στάση σε ζητήματα μείζονος σημασίας, ώστε να μπορεί να ελιχθεί και την κατάλληλη στιγμή να επιλέξει σε πια βάρκα θα σταθεί.

Αλλωστε, η προσωπικότητα του πρώην τσάρου της οικονομίας είναι τόσο πληθωρική που δύσκολα θα μπορούσε να συμμορφωθεί με τους κανόνες των συλλογικών εκτιμήσεων και αποφάσεων που συνηθίζουν να τηρούν απαρέγκλιτα τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας.