Σε λίγες ώρες συνέρχεται η Σύνοδος Κορυφής με αντικείμενο την ελληνική κρίση. Είναι στιγμή που δεν μπορείς να κρύβεσαι πίσω από διλήμματα και δήθεν εναλλακτικές επιλογές, που πρέπει να πάρεις μια οριστική απόφαση, να κινηθείς επιτέλους σε σταθερή τροχιά. Τότε μόνο δυναμώνεις τη φωνή και τη θέση σου, πετυχαίνεις στόχους και «έντιμους συμβιβασμούς».

Ο Πρωθυπουργός προσέρχεται στη Σύνοδο ως εκπρόσωπος του ελληνικού λαού και της χώρας, και όχι ως εκπρόσωπος των συνιστωσών του κόμματός του ή των κομμάτων του παράταιρου κυβερνητικού συνασπισμού. Δεν μπορεί άλλο να κρύβεται πίσω από διαφανή πέπλα. Εστω και την ύστατη ώρα οφείλει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, και κυρίως προς τα πού θα πλεύσει το καράβι.

Για την ταμπακέρα τώρα υπάρχουν τρία κείμενα. Οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης, το κείμενο των δανειστών που η ίδια η κυβέρνηση προκάλεσε με την παρελκυστική της πολιτική και το κείμενο των θέσεων που διατύπωσε η ελληνική πλευρά. Το πρώτο αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση. Το δεύτερο είναι κατά κοινή ομολογία απαράδεκτο καθώς αντιμετωπίζει τη χώρα μας ως «μαύρο πρόβατο». Το τρίτο, δυστυχώς, δεν συνιστά συνολική λύση και παραπέμπει σε παράταση του προγράμματος και μεταβατική φάση. Είναι φανερό ότι ανάμεσα στο δεύτερο και στο τρίτο θα επιχειρηθεί η προσέγγιση. Το ερώτημα είναι κάτω από ποια κριτήρια θα θεωρηθεί έντιμος συμβιβασμός ή παράδοση άνευ όρων.

Γι’ αυτό θα αποφασίσει το Εθνικό Κοινοβούλιο σταθμίζοντας τους όρους και το περιεχόμενο της συμφωνίας. Καλό θα είναι από την αντιπολίτευση να μην κριθεί με εσωκομματικά κριτήρια και από τη συμπολίτευση να πάψει να βαπτίζει το κρέας ψάρι. Επί του προκειμένου είναι παρήγορο ότι ο κ. Τσίπρας αποκήρυξε τουλάχιστον φραστικά κάθε ιδέα για εκλογές ή δημοψήφισμα προεικάζοντας τη συμφωνία. Γιατί σε εκλογές ή δημοψήφισμα μόνο σε συνθήκες ρήξης θα μπορούσε να καταφύγει. Φυσικά, με αδιανόητες συνέπειες για τη χώρα που θα την οδηγούσε σε «τριτοκοσμοποίηση» και τον λαό σε περαιτέρω φτωχοποίηση.

Το ερώτημα είναι αν από αύριο το πρωί θα αλλάξει κάτι στη ζωή της χώρας και αν το πολιτικό σύστημα θα ξεφύγει επιτέλους από τα κατά συνθήκη ψεύδη. Κυρίως αν η κυβέρνηση θα αναλάβει τις ευθύνες της να κυβερνήσει τον τόπο. Γιατί η όποια συμφωνία δεν θα έχει καμία αξία, κανένα νόημα αν συνεχιστεί ο διχασμός του λαού με τρόπο τόσο ανέξοδο που καταντά εφιαλτικός. Οι δύο συγκεντρώσεις – καρικατούρα που ζήσαμε αυτή την εβδομάδα μόνο δεινά προοιωνίζονται. Εχει ευθύνη ο Πρωθυπουργός. Να αλλάξει ρότα τώρα γιατί δεν θα ήθελε φαντάζομαι να βρεθεί υπόλογος στην Ιστορία.

Ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α’ Αθηνών, πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα