Αναζήτηση
Τουλάχιστον 65 δισ. ευρώ έχουν μέχρι τώρα κοστίσει στην ελληνική κοινωνία μία εθνική ανάγκη και μία ιστορική επιλογή.
Η εθνική ανάγκη να θεραπεύσει τα θανατηφόρα ελλείμματα του 2009.
Η ιστορική επιλογή να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και να μην επιστρέψει στη δραχμή.
Πέντε χρόνια θυσίες, 65 δισ. κόστος σε μείωση κρατικών δαπανών και αύξηση φόρων. Συνολικά δε, αν προσμετρήσουμε και τη συρρίκνωση του ΑΕΠ που έχει υπερβεί τα 45 δισ., το κόστος για τους Ελληνες ξεπερνάει τα 100 δισ. ευρώ.
Εάν υλοποιηθεί η στρατηγική των ανεύθυνων εγχώριων δημαγωγών, δηλαδή εάν δεν υπάρξει συμφωνία και η χώρα εγκαταλείψει το ευρώ, οι Ελληνες θα κερδίσουν 1-2 δισ. από τα μέτρα που δεν θα υλοποιηθούν ή μήπως θα έχουν χάσει 100 δισ.;
Πόσα ρισκάρει στο τραπέζι του άθλιου πολιτικού τζόγου η Ελλάδα του Τσίπρα; Τα 80 δισ. που θα χάσει η Γερμανία ή τα 100 που θα χάσει η Ελλάδα; Τα περίπου 1.000 ευρώ που θα χάσει κάθε Γερμανός ή τα 10.000 που θα χάσει κάθε Ελληνας; Κι αυτά όλα με βάση το παρελθόν, διότι εάν η χώρα επιστρέψει στη δραχμή τότε αρχίζουν άλλοι υπολογισμοί, πρόσθετοι.
Τελικά, ποιος υπερασπίζεται το κοινωνικό συμφέρον; Ποιος διαπράττει το ιστορικό και πολιτικό κακούργημα της απιστίας κατά του εθνικού και λαϊκού συμφέροντος;
Επιπλέον, εάν η δημαγωγική οργάνωση καταφύγει σε εκλογές, τότε ο κ. Τσίπρας, είτε ως Βαρουφάκης είτε ως Κωνσταντοπούλου, τι θα ισχυριστεί; Μήπως ότι παραιτείται, ρίχνει την ασπίδα; Μήπως και ότι εξαιτίας της «υπερήφανης διαπραγμάτευσής» του οι Ελληνες χάνουν 100 δισ. ευρώ; Και ποια «υπερήφανη διαπραγμάτευση»; Αυτή που μπορεί και διεξάγει αποκλειστικά επειδή έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις χάρη στις αποφάσεις εκείνων που από το 2010 υβρίζει;
Αλλά κάποιος που ανδρώθηκε πολιτικά στην Ελλάδα της κρίσης είναι αδίστακτος. Δεν έχει όρια η αυτοτροφοδοτούμενη δημαγωγία του.
Ιστορικά, όλοι οι επικίνδυνοι δημαγωγοί κατάφεραν να εκμεταλλευτούν κοινωνίες βαριά άρρωστες, σε φάση οξείας οικονομικής και αξιακής κρίσης. Ολοι «έπεισαν» για τις δήθεν αλήθειες τους. Ολοι ισχυρίστηκαν πως δήθεν είχαν «εναλλακτικές λύσεις».
Τους λέγαμε: «Δυστυχώς δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος». Μας λέγανε: «Φύγετε κι όταν αναλάβουμε τη διακυβέρνηση θα δείτε».
Κι όταν τα ψέματά τους άρχισαν να αποκαλύπτονται, να αποδεικνύεται πως δεν υπάρχει ο «άλλος δρόμος τους» και να πλησιάζει η ώρα μιας κοινωνικής καταστροφής καταφεύγουν στο έσχατο οχυρό της «λογικής του παραλόγου των δημαγωγών», που με μοναδικό τρόπο περιγράφεται από την παρακάτω στιχομυθία:
–Εχεις δει ελέφαντα πίσω από τριανταφυλλιά;
–Οχι, ποτέ.
Ο Γιάννης Ραγκούσης είναι πρώην υπουργός
