Project Syndicate

Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ πρόσφατα έκανε μια απλή και σημαντική ερώτηση: «Πόση προσαρμογή πρέπει να κάνει η Ελλάδα και πόση οι διεθνείς πιστωτές;». Αυτό όμως εγείρει ακόμη δύο ερωτήσεις: Πόση προσαρμογή έχει πετύχει ήδη η Ελλάδα; Εχουν προσφέρει τίποτε οι δανειστές της;

Τον Μάιο του 2010 η Ελλάδα συμφώνησε σε δημοσιονομική προσαρμογή ίση με το 16% του ΑΕΠ. Το ΔΝΤ προέβλεπε αρχικά ότι το πραγματικό ΑΕΠ της Ελλάδας θα μειωνόταν την περίοδο 2010-2011 κατά 5%, θα σταθεροποιούνταν το 2012 και θα αυξανόταν μετά. Ομως το ΑΕΠ έπεσε 25% και δεν ανέκαμψε. Και επειδή το ονομαστικό ΑΕΠ έπεσε το 2014 και συνεχίζει να πέφτει και σήμερα, ο λόγος χρέους/ΑΕΠ που υποτίθεται ότι θα σταθεροποιούνταν πριν από τρία χρόνια, συνεχίζει να αυξάνεται.

Το ΔΝΤ και οι άλλοι δανειστές υπέθεταν ότι η μαζική δημοσιονομική συρρίκνωση θα είχε μόνο προσωρινή επίπτωση στην οικονομική δραστηριότητα, στην απασχόληση και στη φορολογία και ότι η μείωση των μισθών, των συντάξεων και της απασχόλησης στο Δημόσιο θα αύξανε με μαγικό τρόπο την ανάπτυξη. Η υπόθεση αυτή όμως αποδείχθηκε λανθασμένη. Ο Μπλανσάρ δεν θα έπρεπε να συνεχίζει με το φιάσκο αυτό. Ωστόσο εξακολουθεί να επιμένει για τις συντάξεις. Οι συντάξεις αυτές αναλογούν στο 16% του ΑΕΠ της Ελλάδας επειδή η ελληνική οικονομία είναι 25% μικρότερη από όσο ήταν το 2009.

Ο Μπλανσάρ καλεί την ελληνική κυβέρνηση να υιοθετήσει «πραγματικά αξιόπιστα μέτρα». Δεν θα έπρεπε και το ΔΝΤ να κάνει το ίδιο; Για να μειωθεί η δαπάνη στις συντάξεις κατά 1% του ΑΕΠ θα πρέπει να υπάρξει ονομαστική ανάπτυξη 4% για δύο χρόνια χωρίς να γίνουν άλλες περικοπές. Γιατί να μην υιοθετηθούν «αξιόπιστα μέτρα» για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος;

Οι Ελληνες έλαβαν σκληρές αποφάσεις. Τώρα είναι η σειρά του ΔΝΤ, αρχίζοντας με την παραδοχή ότι οι πολιτικές που επιβλήθηκαν για πέντε χρόνια ήταν καταστροφικές. Η πιο δύσκολη απόφαση για τους άλλους πιστωτές είναι να παραδεχθούν –όπως γνωρίζει το ΔΝΤ –ότι πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Δεν είναι προσαρμογή το να δοθούν νέα δάνεια για την εφαρμογή αποτυχημένων πολιτικών.

Ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ είναι συγγραφέας του «The End of Normal» και καθηγητής στη Lyndon B. Johnson School of Public Affairs του Πανεπιστημίου του Τέξας