Η χθεσινή πολύωρη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας ήταν σαν σκηνές από την ταινία του μέλλοντός μας: η Πρόεδρος της Βουλής να ερωτά τους υποψηφίους για τη διοίκηση της ΕΡΤ αν και πώς αντέδρασαν στην επιβολή του «μαύρου» στην εκπομπή προγράμματος –και εκείνοι να απαντούν στα σοβαρά, σαν τα θύματα της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο, χωρίς να σηκωθούν να φύγουν από την αίθουσα.

Οι ανακριτικού χαρακτήρα ερωτήσεις και οι απολογητικού χαρακτήρα απαντήσεις σε μια κοινοβουλευτική συνεδρίαση χαρακτηρίζουν τόσο τους ερωτώντες όσο και τους απαντώντες –και προσδιορίζουν το επίπεδο του πολιτικού μας συστήματος, όπως και το επίπεδο της Δημόσιας Διοίκησης, ύστερα από πέντε χρόνια Μνημονίου, που άλλαξε, ίσως για πάντα, τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα αντιλαμβάνεται τον ρόλο του.

Δεν είναι η Πρόεδρος της Βουλής η αιτία –είναι απλώς ένα από τα συμπτώματα της έκπτωσης της δημοκρατίας μας: μια ολόκληρη γενιά πολιτικών στελεχών πνίγηκε στη λάσπη της μνημονιακής λιτότητας –και, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, οι φελλοί επέπλευσαν.

Ο χονδροειδής λαϊκισμός και η ελάχιστα καλυπτόμενη αλαζονεία οδηγούν όχι με βήματα, αλλά με άλματα, σε μια μελαγχολική δημοκρατία, όπου οι μάχες για τη νομή της εξουσίας δεν επιτρέπουν την πολιτική διαχείριση των τεράστιων προβλημάτων της κοινωνίας. Αντίθετα, καθιστούν τις κυβερνήσεις δέσμιες –και ανοίγουν τον δρόμο σε όλο και πιο ακραίες δυνάμεις.