Στην Πλατεία Αττικής για χρόνια παρατηρούσα δύο μεταβολές: η μία ήταν σε έναν οίκο ανοχής που πριν από μερικά χρόνια είχε μετατραπεί σε παράνομο λατρευτικό χώρο για μουσουλμάνους. Η άλλη ήταν ένα επιπλάδικο που το 2012 έγινε μπαρ κονσομασιόν. Σήμερα, το πρώτο ξαναέγινε οίκος ανοχής και το δεύτερο παραμένει. Και τουλάχιστον το πρώτο μοιάζει να ανταγωνίζεται άνισα στον νέο χάρτη της πορνείας που έχει μετασχηματιστεί άρδην μετά το 2010. Τώρα, πλάι στα παραδοσιακά «σπίτια» της Λιοσίων, της Φυλής και του Μεταξουργείου έχουν ξεφυτρώσει δεκάδες πολυτελή στούντιο. Οι ειδικοί του χώρου αποκαλούν την οδό Κασσάνδρας στο Γκάζι «Mall» αφού εδώ συγκεντρώνονται πολλά στούντιο μαζί για όλα τα γούστα. Πλάι σε αυτά, οι δεκάδες ερωτικές αγγελίες, τα δεκάδες «κωλάδικα» (μόνο η Τρούμπα σήμερα έχει δώδεκα) συναρμολογούν μια νέα πραγματικότητα. Η πορνεία έχει πια διαχυθεί, οι πιάτσες έχουν ανοίξει και εδώ αν στα καταγεγραμμένα 525 «σπίτια» –που έφερε στο φως έρευνα του Τύπου και ειδικότερα ο καθηγητής του Παντείου Γρηγόρης Λάζος –προσθέσουμε και το Ιντερνετ, καταλαβαίνετε πως μιλάμε για μια κανονική βιομηχανία με προλετάριους και υπεραξία. Με μία ακόμη νέα άφιξη: τις φοιτήτριες ή νέες ημιάνεργες και επισφαλείς κοπέλες που αποφασίζουν να βγουν στην πορνεία όχι όμως σε καλντερίμια ή σε οίκους ανοχής, αλλά μέσω κλειστών φιλικών κύκλων και Ιντερνετ, μια τάση που καταγράφηκε πριν από μερικά χρόνια στη Γαλλία και δειλά «έσκασε» κι εδώ τα τελευταία 5-6 χρόνια. Ακόμη και η παλιά κατηγορία «αγαπητικών» έχει επανεμφανιστεί στον χάρτη, φίλοι της φίλης που με βελούδινο τρόπο τη σπρώχνουν στην έμμισθη ερωτική υπηρεσία παίρνοντας ένα ποσοστό.

Παράλληλα, ο μεγάλος «ανταγωνισμός» έχει ρίξει τις τιμές και έχει μεγαλώσει τις ανοχές. Οι ερωτικές προλετάριες τα κάνουν όλα. Το επάγγελμα –που απασχολεί και άνδρες –έχει πια μετασχηματιστεί. Είναι όμως η κρίση υπεύθυνη για τη νέα κατάσταση; Νομίζω πως μια ευθύγραμμη τέτοια εξήγηση θα ήταν μονοσήμαντη και άνιση αφού οι τζίροι δεν αυξήθηκαν ακριβώς (από το 2012 μέχρι σήμερα υπολογίζονται στα 600-620 εκατ. ευρώ με καθοδική πορεία). Μάλλον η κρίση υπήρξε επιταχυντής να συμπιεστεί και εδώ το «εργατικό κόστος» όπως παντού. Σήμερα, σε μια χώρα με διαλυμένο τον παραγωγικό της ιστό, η πορνεία μοιάζει να προσαρμόζεται στις «νέες ελαστικές σχέσεις εργασίας». Και σήμερα, στην εποχή της διάχυσης, το παλιό σπίτι στην Πλατεία Αττικής με το νόμιμο ωράριο και τις ελεγμένες ιατρικά και νομικά κοπέλες μοιάζει να είναι η τυπική εξαίρεση.