Ποιο είναι το «κόμμα» που επιτίθεται στους πολιτικούς ανεξαρτήτως χρώματος με βρισιές, ενίοτε και ξύλο; Το πιο πλειοψηφικό, το πιο θυμωμένο και αυτό που οριζόντια διαπερνάει όλους τους πολιτικούς χώρους. Το «κόμμα» της ανάθεσης. Από το «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» των αγανακτισμένων πλατειών μέχρι το πρόσφατο περιστατικό κατά το οποίο ο Βαρουφάκης δέχθηκε προπηλακισμό σε εστιατόριο των Εξαρχείων, το νέο πλήθος των μνημονιακών χρόνων μοιάζει απογοητευμένο από τους πολιτικούς του εκπροσώπους.

Εδώ βέβαια χρειάζεται μια ταξινόμηση, αν και η βία παραμένει στον κοινό παρονομαστή της νέας πραγματικότητας, είτε εικονοποιείται με τον αιμόφυρτο Κωστή Χατζηδάκη έξω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, είτε με τον προπηλακισμό κατά του ροκ σταρ Γιάνη από μέλη του αντιεξουσιαστικού χώρου. Για παράδειγμα, μέρος του θυμού τούς πρώτους μήνες του Μνημονίου πυροδοτήθηκε σε εκείνο το τμήμα του κόσμου που σιτιζόταν ως εκλογική πελατεία στα φουαγέ του άλλοτε παντοδύναμου δικομματισμού. Ανθρωποι που διορίστηκαν ή βοηθήθηκαν να βρουν μια δουλειά, να μετατεθούν, να έχουν το παιδί τους κοντά τους ως φαντάρο και όχι σε μια παραμεθόριο είδαν να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους με τον τρόπο με τον οποίο από το 2011 άρχισε να ξεχαρβαλώνεται το κοινωνικό συμβόλαιο. Οι ίδιοι και ενώ ώς τότε έβλεπαν την πολιτική σωτηριολογικά αποδόμησαν σε μια νύχτα τους άλλοτε ευεργέτες τους. Ο συμπαθής πολιτευτής με τον οποίο τσούγκριζαν τα ποτήρια σε χοροεσπερίδες ήταν πια ο διεφθαρμένος.

Αυτά, από τη δικομματική πλευρά του συστήματος. Γιατί μια μορφή ανάθεσης ευδοκίμησε και από τα αριστερά. Οχι, εδώ δεν μιλάμε για ρουσφέτια, αλλά για τον τρόπο που επίσης ένα θυμωμένο και γονατισμένο πλήθος αποφάσισε να γιγαντώσει το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ, η ανάθεση επίσης κυριάρχησε: «Σταματήστε την επέλαση της λιτότητας». Συνοδεύτηκε όμως από ένα λάθος. Η όποια λαϊκή συμμετοχή από τα κάτω με συνελεύσεις και δομές αλληλεγγύης που φούντωσε τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα σχεδόν εγκαταλείφθηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σήμερα ένα κόμμα «απ’ τα κάτω», προσδέθηκε πια οριστικά στο όχημα της ανάθεσης. Τώρα και οι δικοί του υπουργοί έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζονται ως τμήμα του κυρίαρχου συστήματος. Και όχι, δεν αφορά την Πλατεία των Εξαρχείων και μόνον αυτή (που ένα μέρος της παραδοσιακά ήταν αντικρατικό ή μηδενιστικό). Το «κόμμα» της ανάθεσης εξάλλου, είπαμε, δεν γνωρίζει χρώμα. Και να θυμίσω πως δεν υπάρχει πιο επικίνδυνος άνθρωπος σε μια σχέση από αυτόν που κάποτε πίστεψε και προδόθηκε.

Τελευταία Νέα