Στον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην υπέρβαση της ελληνικής κρίσης εστιάζει ο αρθρογράφος της Wall Street Journal Σάιμον Νίξον σε δημοσίευμά του την Πέμπτη με τίτλο: «Δοκιμάζει το ΔΝΤ η αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών για τη συμφωνία διάσωσης».

Ο Νίξον υποστηρίζει πως είναι λανθασμένη η εκτίμηση της ελληνικής κυβέρνησης ότι η λύση στην κρίση χρέους βρίσκεται στο Βερολίνο ή στις Βρυξέλλες ή στη Φρανκφούρτη και επιμένει ότι η προσοχή της πρέπει να επικεντρωθεί στην Ουάσιγκτον, καθώς το «κλειδί» για την ελληνική συμφωνία χρέους βρίσκεται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Όπως αναφέρει, η ευρωζώνη κάλεσε το ΔΝΤ το 2010 λόγω της τεχνογνωσίας, της αυστηρότητας και της ανεξαρτησίας του, που θεωρήθηκαν «ζωτικής σημασίας», ώστε να πείθονται τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια να επωμίζονται οι φορολογούμενοι το κόστος διάσωσης χωρών σε κρίση.

«Πολλοί πίστευαν ότι η Ευρώπη θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τα δικά της προβλήματα. Αλλά μόλις το ΔΝΤ ήρθε στη διαδικασία, έγινε πολιτικά απαραίτητο: Χωρίς ΔΝΤ, καμία συμφωνία», υπογραμμίζει ο Νίξον, προσθέτοντας πως το Ταμείο λειτούργησε ως ανάχωμα στις προσπάθειες πολιτικής διαπραγμάτευσης εντός της ζώνης του ευρώ. «Το Βερολίνο κρύβεται πίσω από το ΔΝΤ καθ΄όλη τη διάρκεια της σημερινής κρίσης», σημειώνει ο Νίξον και προσθέτει πως «μια συμφωνία η οποία είναι αρκετά καλή για το ΔΝΤ είναι αρκετά καλή για το Βερολίνο».

Ο αρθρογράφος της Wall Street Journal υποστηρίζει πως η κατάσταση αυτή έχει θέσει το ΔΝΤ σε μια δυσάρεστη θέση. Όπως τονίζει, το 2010 το ΔΝΤ συμφώνησε με το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης παρά τις βαθιές ανησυχίες του Διοικητικού Συμβουλίου του και των στελεχών του ότι το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο, επειδή φοβόταν ότι οποιαδήποτε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την ευρωζώνη.

Τώρα το ίδιο το ΔΝΤ βρίσκεται σε παρόμοια δέσμευση. Έχει δανείσει χρήματα στην Ελλάδα, με βάση ένα λεπτομερές μνημόνιο κατανόησης, μια νομικά δεσμευτική σύμβαση που ορίζει τις μεταρρυθμίσεις που η Αθήνα πρέπει να αναλάβει ώστε να λάβει τα μετρητά του ΔΝΤ.

«Για σχεδόν ένα χρόνο, το ΔΝΤ αρνείται να καταβάλει την επόμενη δόση διάσωσης στην Ελλάδα μέχρι να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται από την εν λόγω συμφωνία. Είχε κολλήσει σε αυτές τις προϋποθέσεις (stuck to its guns) παρά το γεγονός ότι οδήγησαν στην πτώση της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης και έχουν φέρει τη νέα κοντά στην πτώχευση», αναφέρει ο Νίξον και προσθέτει: «Η αδιαλλαξία του ΔΝΤ κινδύνευε να σπρώξει την Ελλάδα προς μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και πιθανή έξοδο από του ευρώ, κάτι που κανείς δεν ήθελε. Έτσι, το ΔΝΤ την περασμένη εβδομάδα συμφώνησε να εξορθολογίσει τα αιτήματά του».

Κατά τον ίδιο, αυτό αποτελεί μια σημαντική κίνηση. Αν και η Ελλάδα πρέπει ακόμα να συμφωνήσει και να εφαρμόσει δύσκολες μεταρρυθμίσεις, πιθανότατα συμπεριλαμβανομένων και αλλαγών στις συντάξεις και στο ΦΠΑ, ωστόσο το ΔΝΤ «έχει χαμηλώσει τον πήχη» στην ελληνική υπόθεση.

Ο Νίξον αναφέρει πως ακόμα και έτσι, το ΔΝΤ θα πρέπει να διαβεβαιώσει τους μετόχους του ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο πριν χορηγήσει δόσεις στην Ελλάδα.

Όπως λέει, αυτό θα μπορούσε να είναι δύσκολο: ο συνδυασμός ενός περιορισμένου προγράμματος μεταρρυθμίσεων και του αντικτύπου της πολύμηνης πολιτικής αναταραχής στις προοπτικές ανάπτυξης της Ελλάδας, θα έχουν ανοίξει ένα μεγάλο κενό χρηματοδότησης. «Το βάρος του χρέους της Ελλάδας θα χρειαστεί σημαντική αναδιάρθρωση, κάτι που οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης έχουν αποκλείσει, πέρα από αλλαγές στα επιτόκια και στις διάρκειες των υφιστάμενων δανείων», σημειώνει.

Στην περίπτωση αυτή , εκτιμά, πολλά θα εξαρτηθούν από το πόσο αυστηρά το ΔΝΤ θα αποφασίσει να επιβάλει τους δικούς του κανόνες για τη βιωσιμότητά του χρέους.

Ο Νίξον βλέπει δύο εκδοχές: Είτε το ΔΝΤ θα απαιτήσει από την ευρωζώνη να διαδραματίσει το ρόλο της στην επίλυση της κρίσης, είτε θα υποκύψει στην πολιτική πραγματικότητα της ευρωζώνης όπως έκανε και το 2010, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι το δράμα της Ελλάδας θα τραβήξει σε μάκρος.

Τελευταία Νέα