«Εγώ δεν αισθάνομαι πίεση. Θεωρώ ότι είναι η τακτική τους. ‘Ντάξει. Δεν θα το δεχθούμε, εμείς θα μείνουμε σταθεροί και θα τα πάρουνε πίσω». Το πρόσωπο που τα λέει στην κάμερα είναι οικείο στον τηλεθεατή. Οχι γιατί τώρα τελευταία είναι μόνιμος στα πλατό αλλά επειδή αντί να μιλάει ξερά, τεχνοκρατικά, μιλάει χαλαρά. Ο Αλέκος Φλαμπουράρης αναλύει τη διαπραγματευτική στρατηγική του Μαξίμου έναντι των εταίρων σαν τον θυμόσοφο προπονητή της εξέδρας. Το ύφος όμως δεν είναι μόνο προσωπικό. Ο υπεύθυνος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου υπουργός είναι το πρόσωπο που μοιάζει να ενσαρκώνει τον χαρακτήρα αυτής της κυβέρνησης.

Η δημιουργική ασάφεια ήταν απλώς ένα βαρουφακικό ευφυολόγημα. Η ασάφεια Φλαμπουράρη τείνει να καθιερωθεί ως δόγμα της δυόμισι μηνών κυβέρνησης για όλα τα ζητήματα, από τη διαπραγμάτευση με την ΕΕ μέχρι το Μεταναστευτικό και τις καταλήψεις από τους αντιεξουσιαστές. Ενα σταχυολόγημα των δηλώσεων του εμπνευστή του, που ποτέ δεν είναι εκτός γραμμής, το επιβεβαιώνει. «Σε περίπτωση αδιεξόδου μπορεί και να σκεφτούμε το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος». Αυτή ήταν η αντίδρασή του στην πιθανότητα να επιμείνουν οι Ευρωπαίοι στις απαιτήσεις τους. Επειδή «σε ιστορικού βεληνεκούς αποφάσεις δεν θα είναι κακό να ρωτήσεις και τον ελληνικό λαό». Για ποιον λόγο πήγε ο Βαρουφάκης ανήμερα το Πάσχα των καθολικών να δει τη Λαγκάρντ; Κυρίως για «να πάνε ένα-δυο πραγματάκια παραπίσω». Τι κερδίσαμε από το ταξίδι του Πρωθυπουργού στη Μόσχα; «Καταστήσαμε τον ελληνικό λαό υπερήφανο διότι δεν υποκύψαμε στις πιέσεις». Γιατί εν μέσω οικονομικής ασφυξίας Πρωθυπουργός και υπουργός Εθνικής Αμυνας υπέγραψαν την αξίας 500 εκατ. ευρώ αναβάθμιση αεροπλάνων 35 ετών; «Δεν θα δώσουμε πάνω από δέκα, είκοσι για προκαταβολή και τα άλλα σε εκατό χρόνια, να ‘ούμε».

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Για όλα τα ερωτήματα έχει μια απάντηση ο Φλαμπουράρης. Και είναι σχεδόν πάντα τόσο απλή. Οσο σύνθετα κι αν είναι τα προβλήματα. Φαίνεται να είναι μια πολιτική φιλοσοφία καθοδηγητική για τη σκόπιμη βραδύτητα της κυβέρνησης. Ο επί χρόνια μέντορας του Αλέξη Τσίπρα είναι κάτι σαν τον τζόκερ του νέου συστήματος εξουσίας. Χρησιμοποιείται και τοποθετείται επί παντός επιστητού με την εμπειρική άνεση του «να ‘ούμε». Ανεση την οποία, ώς έναν βαθμό, χρωστά στα χρόνια που έχει περάσει ως μέλος μιας κομματικής Πολιτικής Γραμματείας. Αλλοτε του ΚΚΕ Εσωτερικού, άλλοτε του ΚΚΕ Εσωτερικού – Ανανεωτική Αριστερά, άλλοτε του Συνασπισμού.

Η συχνότητα των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών του εμφανίσεων πάντως επιβεβαιώνει ότι η «αμεσότητά» του έχει εκτιμηθεί από το στενό επιτελείο του Μαξίμου, του οποίου άλλωστε θεωρείται εμβληματικό μέλος. Κυρίως γιατί πριν είχε υπάρξει πατρική φιγούρα για τον «Αλέξη», όπως προσφωνεί ο ίδιος τον Πρωθυπουργό –ακόμη κι on camera. Τόσο στο πλαίσιο του κόμματος, που τον στήριξε το 2009 όταν ο Αλέκος Αλαβάνος ήθελε να επιστρέψει, όσο και σε αυτό της διαπροσωπικής τους σχέσης. Στις συχνές αποδράσεις της στην Αίγινα η οικογένεια Τσίπρα, άλλωστε, έχει ως βάση το εξοχικό του Φλαμπουράρη. Αυτή η εγγύτητα των δύο ανδρών ίσως εξηγεί και την υπουργοποίηση του παλαιού συνεταίρου του πατρός Τσίπρα στις κατασκευές. Γιατί παρότι χρίστηκε συντονιστής του κυβερνητικού έργου, η κυβέρνηση προς το παρόν δεν θυμίζει υπόδειγμα αρμονίας.

Ο,ΤΙ ΦΟΥΣΚΩΝΕΙ ΞΕΦΟΥΣΚΩΝΕΙ. Η στάση του βέβαια στην κατάληψη της πρυτανείας του ΕΚΠΑ είναι ίσως η πιο ενδεικτική του κυβερνητικού δόγματος διαχείρισης κρίσεων, που περιγράφεται ως η ελπίδα ότι το εκάστοτε πρόβλημα απλώς θα «ξεφουσκώσει». Τη Μεγάλη Εβδομάδα διαβεβαίωνε ότι οι καταληψίες θα φύγουν για να πάνε το Πάσχα για κόκκινα αβγά –σαν γνήσιοι μικροαστοί. Αυτή την εβδομάδα πάντως, κατά την άποψή του, φταίνε και τα μέλη της διοίκησης: «Θα μπορούσαν» βρε αδερφέ «να συνεδριάσουν σε μια άλλη αίθουσα για να εκτονωθεί το θέμα με τους καταληψίες». Και η Αστυνομία, που δεν επενέβη ενώ υπήρχε εισαγγελική εντολή. «Τι περίμεναν, εντολή του Τσίπρα ή του Φλαμπουράρη;». Οσο για την εκτίμησή του για το άλλο θέμα της επικαιρότητας, το Μεταναστευτικό; Ο μοναδικός τρόπος που εκείνος βλέπει, αφήνοντας μια καμμενικού επιπέδου απειλή να πλανάται στον αέρα, «είναι να τους δώσουμε διαβατήρια». Τα έχει λοιπόν πει όλα πριν αποκαλυφθεί από αρμοδιότερα χειλή ότι αποτελούν την επίσημη πολιτική.

Φλαμπουράρειες λύσεις

Η κυβέρνηση, διά στόματος του «Νέστορά» της, εδώ και ημέρες διαβεβαιώνει το κοινό ότι η συμφωνία με τους εταίρους – και κυρίως τα λεφτά – είναι προ των πυλών. «Θα τα δώ-σου-νε. Οχι, με συγχωρείτε! Θα τα δώσουνε γιατί δεν τους συμφέρει να μην τα δώσουνε. Δεν είναι δυνατόν να διαλύσουνε την ευρωζώνη γιατί επιμένει κάποιος ή κάποιοι να αυξήσουμε τον φουπουά στη Μύκονο και στη Σαντορίνη». Και στο κάτω κάτω είχε επεξεργαστεί κι άλλες λύσεις. Ισως σαν αυτή που είχε αναφέρει σε μια συνέντευξή του, περίπου ενάμιση μήνα αφότου εγκαταστάθηκε στον πρώτο όροφο του πρωθυπουργικού μεγάρου, ότι τα χρέη της Ευρώπης είναι όλα αέρας «γι’ αυτό κι εμείς θα τους πληρώσουμε με αέρα!».

Οι φλαμπουράρειες λύσεις μοιάζουν να προκύπτουν αβίαστα και – κυρίως – αβασάνιστα. Σαν σε πασχαλινή κουβέντα στην Αίγινα, μεταξύ αρνιού και κόκκινων αβγών. Μόνο που η παρέα του νησιού μετρά πέντε υπουργούς συν έναν Πρωθυπουργό και φέρει πια την ευθύνη της διακυβέρνησης.