Δεν ξέρω αν το ξέρετε, αλλά στη χώρα μας υπάρχει Ενωση Αθεων. Με καταστατικό, μέλη, κανονισμούς και δυναμική ιστοσελίδα. Και όπως φαντάζεστε, αφού τα μέλη τους έχουν τελεσιδικήσει πως τίποτε ανώτερο από εμάς δεν υπάρχει στη στρατόσφαιρα –ή τίποτα που να αποδεικνύει την ύπαρξη κάτι ανώτερου και άρα και μια ζωή μετά θάνατον –αποφάσισαν να λύσουν μια σειρά θεμάτων που αφορούν την προ θανάτου ζωή.

Ετσι, αυτές τις ημέρες έστειλαν τη γραπτή τους ένσταση σε κυβέρνηση και ΜΜΕ για τη μεταφορά του Αγίου Φωτός από την Ιερουσαλήμ στη χώρα μας με τιμές αρχηγού κράτους. Μάλιστα έθεσαν το θέμα του κόστους της μεταφοράς και όπως είναι λογικό ζήτησαν την κατάργηση της εν λόγω τελετής.

Η Ενωση Αθεων –που αποτελείται από άθεους και αγνωστικιστές –πέραν διαφόρων φιλοσοφικών θεμάτων που προσεγγίζει, θέτει και μια σειρά πολύ πρακτικών, όπως το αίτημα για διαχωρισμό Εκκλησίας – κράτους, πάγιο αίτημα και σύσσωμης της Αριστεράς (ακόμη, νομίζω). Ο τίτλος όμως που έβαλε στην επιστολή της προς την κυβέρνηση άφηνε μια χαραμάδα λεπτής ειρωνείας: «Υπάρχουν ακόμη χρήματα για μεταφορά λυχναριών και υποδοχή τους σαν αρχηγούς κρατών;» έλεγε η Ενωση και παρακάτω η έμπρακτη αθεΐα αντάμωσε τη φιλοπληβειακή ρητορεία αφού σε μια αποστροφή του κειμένου σταχυολόγησα: «Σε μια περίοδο που οι έλληνες φορολογούμενοι δοκιμάζονται από περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, βαρύτατη φορολογία, ανεργία και συμπίεση του πραγματικού τους εισοδήματος, θεωρούμε αδιανόητο να δίνεται έστω κι ένα ευρώ για τη μεταφορά του υποτιθέμενου Αγίου Φωτός».

Ας μου επιτραπεί να θεωρήσω μέρος των επιχειρημάτων ορθό. Για την ακρίβεια, μόνο αυτό που επαναφέρει τον διαχωρισμό Εκκλησίας – κράτους. Ας μου επιτραπεί επίσης να δω τέτοιας υφής κείμενα ως την άλλη όψη μιας αφελούς θρησκοληψίας. Κοινός παρονομαστής εξάλλου των ζηλωτών που κατά καιρούς έχουν επιδοθεί σε ακτιβισμούς με πρόφαση θεολογική αλλά και των αρνητών των θρησκειών είναι μια τελεολογική βεβαιότητα και μια ιδεολογικού τύπου μανιχαϊστική στράτευση: έχω δίκιο και το επιβάλλω.

Η ανοχή της διαφορετικότητας όμως και της μεταφυσικής ή όχι ανησυχίας του καθενός είναι στρατηγικό θέμα σήμερα. Και ορθοδοξία δεν είναι μόνο ο συχνά μισαλλόδοξος και εμφυλιακός λόγος ιερέων, αλλά και ένας αυτοτελής κόσμος ποίησης και αριστουργηματικών μελωδιών βυζαντινής μουσικής (εκκλησιαστικής και κοσμικής). Συχνά και ανιδιοτελούς προσφοράς όπως της ΜΚΟ Κιβωτός του ιερέα Αντώνη Παπανικολάου στον Κολωνό ή του έργου ενός Αναστάσιου Αλβανίας. Νομίζω. (Καλή Ανάσταση και ψηλά το κεφάλι).