Οσοι δεν γνωρίζουν καλά τον κόσμο των κρατικών ομολόγων μπορεί να εκπλαγούν εάν μάθουν ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές εξακολουθούν να θεωρούν τα ομόλογα αυτά ασφαλή. Οταν μια τράπεζα δανείζει σε μια εταιρεία πρέπει να έχει αρκετά κεφάλαια για να απορροφήσει πιθανές απώλειες. Οταν δανείζει μια χώρα, ωστόσο, δεν υπάρχει τέτοια απαίτηση. Το κρατικό χρέος έχει, στη γλώσσα των εποπτικών αρχών των τραπεζών, μηδενικό κίνδυνο. Αυτό όμως αγνοεί την ιστορία αιώνων όπου έχουν καταγραφεί πολλές χρεοκοπίες χωρών. Στην Ευρώπη υπάρχει διάθεση να αλλάξουν οι κανόνες αυτοί. Η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ μπορεί να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για εποπτικές μεταρρυθμίσεις –υποχρεώνοντας τις τράπεζες να έχουν αρκετά κεφάλαια όταν αγοράζουν κρατικά ομόλογα ώστε να καλύπτουν πιθανές απώλειες.

Βέβαια εάν υποχρεωθούν οι τράπεζες να διατηρούν κεφάλαια ως ασπίδα για τα κρατικά ομόλογα που αγοράζουν θα υπάρξει μια ενδιαφέρουσα συνέπεια: οι τράπεζες αυτές θα θέλουν να πουλήσουν τα κρατικά αυτά ομόλογα στην ΕΚΤ η οποία αυτό το διάστημα θέλει να τα αγοράσει.

Αρκετές τράπεζες βέβαια μπορεί να μη θέλουν να πουλήσουν κρατικά ομόλογα στην ΕΚΤ επειδή δεν θα έχουν πού να επενδύσουν το ρευστό που θα λάβουν. Τα επιτόκια και οι αποδόσεις παραμένουν αρνητικές στο μεγαλύτερο μέρος της ευρωπαϊκής αγοράς ομολόγων και οι προοπτικές της οικονομίας εξακολουθούν να αποτρέπουν τις εταιρείες που θέλουν να κάνουν επενδύσεις. Ζούμε σε έναν τρελό κόσμο όπου μια κεντρική τράπεζα ακολουθεί πολιτικές οι οποίες αν αποδειχθούν επιτυχημένες θα βουλιάξουν την αξία του κρατικού χρέους. Αυτό δείχνει τους κινδύνους τους οποίους αναλαμβάνουν οι τράπεζες που γεμίζουν τον ισολογισμό τους με τα χρέη των ίδιων τους των κρατών. Δείχνει επίσης ότι θα πρέπει να καταργηθεί η αντίληψη ότι οι αγορές κρατικού χρέους δεν ενέχουν κανέναν κίνδυνο. © Bloomberg News

Ο Μαρκ Γκίλμπερτ είναι

αρθρογράφος του Bloomberg