Ησυνθηκολόγηση της ελληνικής κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους για το χρέος μείωσε τις πιθανότητες εξόδου της χώρας από το ενιαίο νόμισμα.

Οι πραγματικοί νικητές, ωστόσο, είναι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που επέμειναν στις περικοπές δαπανών παρά την αύξηση των εσωτερικών αντιδράσεων. Δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχούν ότι μια χώρα κατά της λιτότητας θα ενισχύσει αντίστοιχα κινήματα σε άλλα κράτη.

Είτε ήταν σωστό είτε λάθος, οι συνομιλητές της Ελλάδας έδειξαν ότι είχαν ενιαίο μέτωπο στο να αρνηθούν να υποχωρήσουν στα αιτήματα που προέβαλε η Ελλάδα κατά τις συνομιλίες. Και είτε είναι σωστό είτε λάθος, οποιεσδήποτε αλλαγές που θα κάνει η Ελλάδα στις υπάρχουσες δεσμεύσεις της θα πρέπει να είναι δημοσιονομικά ουδέτερες. Η κυβέρνηση θα πρέπει να αναφέρει πώς ακριβώς θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.

Η Ελλάδα έκανε πίσω σε τουλάχιστον πέντε προεκλογικές υποσχέσεις. Δεν υπάρχει παράταση αποπληρωμής χρέους, δεν έφυγε η τρόικα, που αποκαλείται πλέον με άλλο όνομα, δεν ακυρώθηκαν οι μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, τα κεφάλαια στήριξης των τραπεζών δεν θα χρησιμοποιηθούν αλλού και επιβεβαιώθηκε η ανάγκη να υπάρξει λογικό πλεόνασμα στον προϋπολογισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δυσκολευτεί να δικαιολογήσει τις παραχωρήσεις αυτές στο εσωτερικό της χώρας. Ομως οι παραχωρήσεις αυτές μπορεί να είναι πολύ χρήσιμες εάν κάποιος είναι, για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι, που πρέπει να πάει σε εκλογές στα τέλη του έτους.

Εάν η Ελλάδα μπορούσε να κερδίσει παραχωρήσεις από τους Ευρωπαίους, ευρωπαϊκά κόμματα της αντιπολίτευσης μπορεί να έλεγαν ότι η εγκατάλειψη της λιτότητας είναι αποδεκτή στρατηγική. Η Πορτογαλία έχει κι αυτή εκλογές φέτος, η Ιρλανδία του χρόνου, ενώ οι κυβερνήσεις στην Ιταλία είναι ιστορικά ασταθείς. Αντί για όλα αυτά, η Γερμανία υπογράμμισε στους ψηφοφόρους όλης της Ευρώπης –ξανά δικαίως ή αδίκως –ότι η ευρωζώνη δεν θα φιλοξενήσει όλες τις οικονομικές απόψεις. © Bloomberg News

Ο Μαρκ Γκίλμπερτ είναι αρθρογράφος του Bloomberg