Αναζήτηση
Ενας πόλεμος δεν κερδίζεται αν δεν έχεις στο πλευρό σου τους αμάχους. Κάτι τέτοιο πρέπει να είχε στο μυαλό του ο βρετανός υπολοχαγός Ορντε Γουίνγκεϊτ στις πιο κρίσιμες στιγμές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οδήγησε την 77η Ταξιαρχία στην καρδιά της τότε Βιρμανίας με στόχο, μεταξύ των άλλων, την κινητοποίηση του ντόπιου πληθυσμού κατά των Ιαπώνων. Και μάλλον κάτι παρόμοιο σκέφτηκε ο σημερινός επικεφαλής του βρετανικού στρατού στρατηγός Σερ Νικ Κάρτερ, όταν ανακοίνωνε την επικείμενη συγκρότηση μιας νέας 77ης Ταξιαρχίας, δίνοντας νέα πνοή στους θρυλικούς Τσίντιτς του υπολοχαγού Γουίνγκεϊτ.
Η λέξη προέρχεται από το μυθικό τέρας της Βιρμανίας Τσιντέ, που είχε σώμα λιονταριού και κεφάλι αετού. Τέτοια αγάλματα κοσμούσαν κάποτε τους βουδιστικούς ναούς. Η νέα μονάδα που δημιουργεί ο βρετανικός στρατός δεν δανείζεται μόνο το όνομα αλλά και το έμβλημά τους. Η διαφορά όμως είναι ότι σήμερα οι στρατιώτες δεν χρειάζεται να ταξιδέψουν πολύ μακριά για να επιστρατεύσουν τοπικούς πληθυσμούς και να πλήξουν το ηθικό και τις επικοινωνιακές υποδομές του εχθρού. Αρκεί να συνδεθούν στο Διαδίκτυο.
Το νέο σώμα των 2.000 στρατιωτών που παίζουν στα δάχτυλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα εξειδικεύεται στις πρακτικές ψυχολογικού πολέμου. Με όπλα το twitter και το facebook, οι νέοι Τσίντιτς θα ανταποκριθούν στις καινούργιες απαιτήσεις της «εποχής της πληροφορίας» απαντώντας στον πόλεμο της προπαγάνδας, στον οποίο φαίνεται να έχουν ποντάρει πολλά οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.
Σε τι όμως μπορεί να θυμίζουν οι σημερινοί Τσίντιτς, που θα δίνουν μάχες πίσω από λογαριασμούς του facebook και του twitter, εκείνους τους πολεμιστές της Βιρμανίας, που διακινδύνευσαν τη ζωή τους διανύοντας δεκάδες μίλια στα βάθη της ζούγκλας, νυχτοπερπατώντας πίσω από την πλάτη του εχθρού και αναμένοντας εφόδια και τρόφιμα εξ ουρανού; «Το σημείο τομής βρίσκεται στη στρατηγική της «διείσδυσης μεγάλης εμβέλειας»» εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο Πίτερ Μπους, καθηγητής στο βρετανικό πανεπιστήμιο King’s College με εξειδίκευση στην προπαγάνδα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η «πίσω γραμμές». Η στρατηγική που υιοθέτησε ο υπολοχαγός Γουίνγκεϊτ πριν από εβδομήντα χρόνια έθετε στο στόχαστρο το επικοινωνιακό σύστημα του εχθρού, με επιθέσεις στις «πίσω γραμμές» δηλαδή σε γέφυρες, αποθήκες και υποδομές επικοινωνίας, και με τελικό σκοπό να αποπροσανατολίσει τον ιαπωνικό στρατό και να υπονομεύσει την αποτελεσματικότητά του. Στο ίδιο πλαίσιο, οι ιντερνετικοί Τσίντιτς θα στοχεύσουν στην κατάκτηση και, συνεπώς, στην αποσταθεροποίηση του επικοινωνιακού δικτύου που έχουν θεμελιώσει οι αυτονομιστές στην Ουκρανία και οι τζιχαντιστές στη Συρία και στο Ιράκ. Η αποστολή τους θα είναι να επηρεάσουν την κοινή γνώμη με τεχνικές προπαγάνδας στις οποίες θα μπορούσαν βρουν θέση ακόμη και ψεύτικοι λογαριασμοί στο facebook, όπως εκτιμά ο Μπους.
