Αναζήτηση
Μέσα στα τελευταία εικοσιτετράωρα, την εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ευχήθηκαν η Μαρίν Λεπέν (από το Παρίσι) και ο Ακης Τσοχατζόπουλος (από τον Κορυδαλλό).
Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φέρει την ευθύνη όσων εύχονται την επιτυχία του. Ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε κανένα άλλο κόμμα.
Αλλά ακόμη κι έτσι, η σύμπτωση έχει γούστο. Και δείχνει όχι απαραιτήτως τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά πώς τον καταλαβαίνουν οι άλλοι.
Η Λεπέν, ας πούμε, μας είπε ότι επιθυμεί μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ επειδή θα αποτελέσει πλήγμα «στον ολοκληρωτισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των συνεργών της, των διεθνών χρηματαγορών».
Αντε τώρα να καταλάβεις πώς τα κατάφερε η Πασιονάρια της γαλλικής Ακρας Δεξιάς και ανακάλυψε ολοκληρωτισμό στο σύνολο των δημοκρατικότερων κρατών του πλανήτη!
Ενώ ο Ακης χαιρέτισε την «επερχόμενη πολιτική αλλαγή» επειδή ισχυρίζεται ότι ο ίδιος είναι θύμα κάποιας πολιτικής σκευωρίας που διεκπεραίωσαν οι προηγούμενοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Πάρ’ το αβγό και κούρευ’ το!
Η μεγάλη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές είναι ότι ο καθένας επένδυσε σε αυτόν την πίκρα του. Από τη Λεπέν και τον Ακη έως τις απολυμένες καθαρίστριες και τους εκπαιδευτικούς που θέλουν να γλιτώσουν την αξιολόγηση.
Μόνο που η μεγάλη αδυναμία του είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Διότι ένα κόμμα κι ακόμη λιγότερο μια κυβέρνηση δεν μπορούν να λειτουργήσουν απλώς ως κουτί παραπόνων. Κάτι παραπάνω πρέπει να έχουν στο μυαλό τους για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Δεν ξέρω λοιπόν αν μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει πλήγμα για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις χρηματαγορές, ούτε αν θα δικαιώσει τον διωκόμενο Ακη. Υποθέτω πως ούτε το ένα θα συμβεί ούτε το άλλο.
Ξέρω όμως ότι αυτή η διαχείριση παραπόνων έχει συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης: το βράδυ των εκλογών.
Από εκεί και πέρα ο καθένας θα είναι μόνος με τον εαυτό του, τον καθρέφτη του και τις προσδοκίες που θα έχει επιτρέψει να επενδυθούν πάνω του.
Διότι η υποστήριξη της Λεπέν, ας πούμε, μπορεί να μη λέει τίποτα για τους ψηφοφόρους της Ορεστιάδας ή του Ηρακλείου αλλά λέει πολλά για τους γάλλους ηγέτες που ανταγωνίζεται η Λεπέν και με τους οποίους θα κληθεί να διαπραγματευθεί η νέα ελληνική κυβέρνηση.
Κι άλλωστε αν η τακτοποίηση παραπόνων αποτελούσε εκλογικό ζητούμενο τότε θα έπρεπε να προηγείται στις δημοσκοπήσεις εκείνος ο δυστυχής πρώην πρωθυπουργός που περιφέρει προεκλογικά την αμνησία του μαζί με το αίτημα:
– Ελεήστε τον ανατραπέντα!
