Ο ένας στενοχωριέται επειδή ο αντιρατσιστικός νόμος θα του απαγορεύει να αποκαλεί τους ομοφυλόφιλους «κύνες», δηλαδή σκυλιά. Ο άλλος διαμαρτύρεται επειδή η «διαστροφική και ψυχοπαθολογική εκτροπή» και «η αντιαισθητική μίμηση του ετέρου φύλου», που είναι κατά τη γνώμη του η ομοφυλοφιλία, θα προστατεύεται από την έννομη τάξη. Και φρίττει στην υποψία ότι αυτό είναι μόλις το πρώτο βήμα και ότι στη συνέχεια θα ακολουθήσει «η προώθηση του συμφώνου συμβίωσης των λεγόμενων «ομόφυλων ζευγαριών»».

Δεν είναι η λογική των δύο μητροπολιτών και των ακόμη δύο που έστειλαν επιστολές διαμαρτυρίας στον Πρωθυπουργό το πρόβλημα. Δεν είναι ότι ο λόγος τους δεν είναι χριστιανικός –δεν είναι καν ο παραληρηματικός σκοταδισμός τους. Στον αιθέριο κόσμο τους, ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ και οι τρεις συνάδελφοί του μπορεί να ήθελαν να οδηγούνται οι ομοφυλόφιλοι δεμένοι με χειροπέδες στη φυλακή, σε ψυχιατρικές κλινικές ή στην κρεμάλα. Ας φαντασιωθούν ό,τι θέλουν κι όπως το θέλουν. Το ξέρουμε πλέον καλά, η ανθρώπινη διαστροφή δεν έχει όρια και το μίσος μπορεί να γίνει απύθμενο.

Το πρόβλημα είναι η σιωπή των υπόλοιπων ιεραρχών. Είναι η αδιαφορία τους απέναντι σε αυτόν τον λόγο μισαλλοδοξίας, είναι το γεγονός ότι δέχονται να γίνεται αυτός ο λόγος μέρος της κανονικότητας της Εκκλησίας τους. Είναι ο φόβος τους να αναμετρηθούν με τα τέρατα που επωάζονται στο ίδιο το σώμα αυτής της Εκκλησίας. Και είναι η ανοχή τους απέναντι στη μισαλλοδοξία, στον φανατισμό, στην καθυστέρηση.

Η σιωπή αυτή πρέπει επιτέλους να σπάσει. Οχι γιατί μοιάζει με μια απεχθή ομερτά. Ούτε απαραιτήτως επειδή η Εκκλησία πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Αλλά επειδή η καθυστέρηση, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία πρέπει να απομονωθούν στον πύργο της κόλασης όπου ανήκουν. Επειδή αποτελούν την πραγματική «διαστροφική και ψυχοπαθολογική εκτροπή» σε μια κοινωνία –όπως θα έλεγε και ο μελίρρυτος Πειραιώς.