Το βραδάκι της 15ης Ιουλίου 1965 όταν ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου έβγαινε από τα Ανάκτορα της Ηρώδου του Αττικού έχοντας μόλις υποβάλει προφορικώς την παραίτησή του στον νεαρό βασιλιά Κωνσταντίνο, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η χώρα βρισκόταν πλέον στο κατώφλι της μεγάλης νύχτας της 21ης Απριλίου 1967. Δυστυχώς για την Ελλάδα, ο νεαρός, άπειρος βασιλιάς την ώρα που δεχόταν στα Ανάκτορα τον λαοπρόβλητο πρωθυπουργό του 53% είχε ήδη συμφωνήσει με τον Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα για τη δημιουργία της πρώτης κυβέρνησης των αποστατών…

Σχεδόν μισό αιώνα μετά τα μαύρα εκείνα γεγονότα, τα πολιτικά κόμματα –με πρωτοβουλία της ΝΔ –θα αρχίσουν να συζητούν συνταγματικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα όπως καθιέρωση σταθερού εκλογικού συστήματος, κατάργηση ειδικών προνομίων και ασυλιών για βουλευτές και υπουργούς, ίδρυση συνταγματικού δικαστηρίου, αναθεώρηση του άρθρου 16 για την ίδρυση και λειτουργία μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ κ.λπ.

Θα συζητηθούν όμως και συνταγματικές αλλαγές όπως η άμεση εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, που εάν δεν μελετηθούν σωστά ενέχουν τον κίνδυνο να φέρουν νέες περιόδους πολιτικής ανωμαλίας.

Εχει βεβαίως επανειλημμένως τονισθεί η ανάγκη ενίσχυσης του ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε να μεταβληθεί από «ανεύθυνος άρχων» που είναι σήμερα σε ενεργό παράγοντα του πολιτεύματος. Ωστόσο, η ενδεχόμενη απευθείας εκλογή του από τον λαό θα ενίσχυε δυσανάλογα την εξουσία του σε σχέση με αυτήν του εκλεγμένου από τη Βουλή Πρωθυπουργού. Θα μπορούσε να προκληθεί, έτσι, ένας επικίνδυνος δυϊσμός στο πολιτικό σύστημα της χώρας, το οποίο εν μια νυκτί θα μεταβαλλόταν –επί της ουσίας –από Προεδρευόμενη Δημοκρατία σε άτυπη Προεδρική Δημοκρατία.

Σκεφθείτε την περίπτωση κατά την οποία ένας εκλεγμένος διακομματικά και με μεγάλη πλειοψηφία από τον ελληνικό λαό Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με μακρά πολιτική θητεία και σημαντικό κύρος, θα είχε διαφορετική άποψη για ένα μείζον θέμα από τον εκλεγμένο, νεαρό σε ηλικία Πρωθυπουργό – αρχηγό του μεγαλύτερου κόμματος της Βουλής. Σε τι επικίνδυνα πολιτικά διλήμματα θα έμπαινε αίφνης η χώρα;

Το πολιτικό μας σύστημα πρέπει να εκσυγχρονισθεί και πάμπολλες αλλαγές είναι ώριμες. Χρειάζεται όμως –αν μη τι άλλο –πολύ μεγάλη και ψύχραιμη συζήτηση για την αλλαγή του πολιτεύματος. Η επίκληση του αλάνθαστου λαϊκού κριτηρίου δεν είναι πάντοτε λύση!

Τελευταία Νέα