Σε αντίθεση με τη Νέα Υόρκη, το Τορόντο έχει αντισταθεί στην ομογενοποίηση. Είναι μια πόλη που προσφέρεται για μεγάλους περιπάτους και εξερευνήσεις καθώς αποτελείται από πολλές διαφορετικές γειτονιές, από τη Γιόρκβιλ με τα μοντέρνα καταστήματά της και τα πολυκαταστήματα ώς την Ολντ Τάουν, εκεί που βρίσκεται η Σεντ Λόρενς, μια τεράστια κλειστή αγορά τροφίμων όπου τα Σάββατα αγρότες της περιοχής πωλούν τα προϊόντα τους.

Μερικές από τις γειτονιές είναι γνωστές για την αρχιτεκτονική ομορφιά τους, όπως η Κάμπατζτάουν με τα βικτωριανά σπίτια κατά μήκος δεντροφυτεμένων δρόμων, η Ανεξ με τα αρχοντικά από τούβλο και τα νεογοτθικά σπίτια όπου κατοικούν καλλιτέχνες, καθηγητές και φοιτητές από το γειτονικό Πανεπιστήμιο, η Ρονσεσβάλ με τους περιποιημένους κήπους και το Φόρεστ Χιλ με τις πολυτελείς κατοικίες.

Ντόπιοι και ξένοι, όμως, όταν μιλάνε για τις γειτονιές του Τορόντο αναφέρονται βασικά σε εκείνα τα μέρη που κατοικούνται από συγκεκριμένες ομάδες μεταναστών ή σε περιοχές που ζουν πλάι πλάι πολύ διαφορετικοί πληθυσμοί.

Στην Κένσινγκτον Μάρκετ για παράδειγμα, ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη του Τορόντο, που βρίσκεται κοντά στα πιο μεγάλα ξενοδοχεία της πόλης, αυτό το ανακάτεμα των πληθυσμών αντανακλάται στο όνομα του Rasta Pasta. Πρόκειται για ένα τζαμαϊκανο-ιταλικό εστιατόριο, όπου μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για το πώς γίνεται να χαθούν τα όρια μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και ταυτόχρονα να διατηρηθούν τα καλύτερα και πιο πολύτιμα στοιχεία του καθενός.

Στο Nu Bügel θα δοκιμάσετε μπέιγκελ ψημένα σε ξυλόφουρνο από μια οικογένεια Βενεζουελάνων ενώ λίγο πιο κάτω στη λεωφόρο Αουγκούστα θα βρείτε δύο καταστήματα με εμπανάδα, το ένα απέναντι από το άλλο, καθώς και μια σειρά από εστιατόρια με γαλλική κουζίνα της Καραϊβικής, μεξικάνικα τάκος, γιαπωνέζικο σούσι, γλυκά και τα χορτοφαγικά πιάτα που προσφέρει το δημοφιλές Wanda’s Pie in the Sky.

Στην οδό Μπάλντουιν, όχι μακριά από τη λεωφόρο Σπαντίνα, υπάρχει ένα παντοπωλείο με εδέσματα από τη Μέση Ανατολή, ένα τζαμαϊκανό κατάστημα με είδη δώρων και μια αιθιοπική αγορά μπαχαρικών, ενώ κοντά στη διασταύρωση της Αουγκούστα με την οδό Κόλετζ βρίσκεται το Caplansky’s, με παστουρμάδες και παστό βοδινό κρέας (εδώ λέγονται απλώς καπνιστά κρέατα) που μπορεί να ανταγωνιστεί επάξια οποιοδήποτε θρυλικό ντελικατέσεν της Νέας Υόρκης και του Lower East Side.

Το Τορόντο εξάλλου τιμά την πολυπολιτισμική κληρονομιά του –περισσότερο ίσως από κάθε άλλη πόλη της Βόρειας Αμερικής –αφού σε online ημερολόγιο παρουσιάζονται αναλυτικά όλες οι διαλέξεις, οι θρησκευτικές και εθνικές εορτές, καθώς και τα φεστιβάλ δρόμου που διοργανώνονται από τις διάφορες κοινότητες της πόλης.

Συχνά, μάλιστα, μου φαίνεται ότι αυτές οι κοινότητες έχουν ενσωματωθεί στην πόλη περισσότερο από κάθε άλλο μέρος πέρα από τα σύνορα του Καναδά. Φυσικά, ακόμη και ο πιο αφελής τουρίστας αρκεί να ρίξει μια ματιά στις εφημερίδες ή στα τηλεοπτικά δελτία για να μάθει ότι και το Τορόντο έχει το δικό του μερίδιο στη φτώχεια, την προκατάληψη, τη βία των συμμοριών και τα πολιτικά σκάνδαλα.

Μερικοί πάλι παραπονιούνται ότι είναι μια πόλη πολύ καθώς πρέπει, πολύ προβλέψιμη, πολύ ήσυχη που δεν έχει τη ζωντάνια του Μόντρεαλ. Τόσο όμως οι περιστασιακοί ταξιδιώτες όσο και οι περισσότεροι κάτοικοι του Τορόντο συμφωνούν ότι οι απολαύσεις που προσφέρει αντισταθμίζουν τις ελλείψεις, ότι οι δρόμοι είναι καθαροί και ασφαλείς και ότι οι άνθρωποί της είναι ευγενικοί, ευχάριστοι και εξυπηρετικοί, τόσο που μερικές φορές μπορούν να παραξενέψουν κάποιους που δεν είναι συνηθισμένοι σε τόση ευγένεια.

Στα εστιατόρια του Τορόντο πολυεθνικές ομάδες φίλων απολαμβάνουν το φαγητό τους πολύ πιο συχνά από ό,τι συμβαίνει σε γειτονιές της Νέας Υόρκης που φημίζονται για την πολυπολιτισμικότητά τους, ενώ η ποικιλία των επισκεπτών στα εξαιρετικά μουσεία της πόλης είναι επίσης μεγάλη. Μικροί μαθητές ζωγραφίζουν ξαπλωμένοι στο πάτωμα του Βασιλικού Μουσείου του Οντάριο το οποίο διαθέτει συλλογές τέχνης από την Ασία και τη Μέση Ανατολή και πίνακες καναδικής ζωγραφικής. Αλλά και η Πικανοθήκη του Οντάριο όπου παρουσιάζονται δημοφιλείς εκθέσεις μοντέρνας τέχνης, όπως π.χ. με έργα του Αϊ Ουεϊουέι ή με αντικείμενα από την καριέρα του Ντέιβιντ Μπάουι.

Καναδική υφήλιος

Στο Τορόντο ζει μία από τις μεγαλύτερες κοινότητες Σομαλών εκτός Αφρικής, οι Σιλανέζοι έχουν εγκατασταθεί στη συνοικία Τζέιμσταουν, ενώ οι Ιρανοί έχουν τη βάση τους στη Νορθ Γιορκ.

Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν τουλάχιστον τρεις Τσαϊνατάουν, όμως η μεγαλύτερη και πιο ζωντανή βρίσκεται στο κέντρο της πόλης γύρω από τη λεωφόρο Σπαντίνα. Εκεί θα βρείτε κινεζικά μπακάλικα και μανάβικα, χαρτοπωλεία, μαγαζιά με μαγειρικά σκεύη, αντικείμενα από μπαμπού και διάφορα τουριστικά μπιχλιμπίδια. Στο Mother’s Dumplings θα δοκιμάσετε εκπληκτικά χειροποίητα νουντλ και ντάμπλινγκ με χοιρινό κρέας ή λαχανικά, στο Pho Hung θα απολαύσετε το πιο νόστιμο βιετναμέζικο φαγητό της πόλης, ενώ για ντιμ σουμ θα πάτε στο Lai Wah Heen.

Στο τελευταίο μας ταξίδι φάγαμε επίσης σε μια γειτονιά γνωστή ως Μπαζάρ, που βρίσκεται δέκα λεπτά με τα πόδια από το κέντρο της πόλης κατά μήκος της οδού Τζέραρντ Ιστ και κατοικείται κυρίως από Ινδούς και Πακιστανούς. Φτάσαμε νωρίτερα από τους φίλους μας και πρόλαβα να κάνω μερικά ψώνια. Σε καταστήματα που πουλάνε σάρι, αγόρασα πασμίνες και κασκόλ και σε ένα μουσουλμανικό βιβλιοπωλείο βρήκα ένα μικρό χαλί, όλα εκπλητικά φτηνά. Κατόπιν δειπνήσαμε στο Lahore Tikka House, ένα εστιατόριο με φούρνο ταντούρι. Τα ζουμερά κεμπάπ του από αρνί, κοτόπουλο και μοσχάρι, τα παϊδάκια, τα ναν, τα μπιριάνι και τα πιάτα λαχανικών ήταν τέλεια μαγειρεμένα, όπως ακριβώς τα θυμόμουν από το ταξίδι μου στη Βόρεια Ινδία.

Το επόμενο βράδυ πήγαμε με ταξί στην Κορέαταουν. Σύμφωνα με τις οδηγίες που είχαμε έπρεπε να μπούμε στο εστιατόριο με τη μεγαλύτερη ουρά στην πόρτα του. Νικητής της βραδιάς ήταν το Tofu Village, όπου φάγαμε νόστιμες λιχουδιές φτιαγμένες με τόφου, λαχανικά και χοιρινό κρέας. Στο Τορόντο πάντως ενδιαφέροντα δεν είναι μόνο τα ασιατικά εστιατόρια. Στη Ρονσεβάλ, όπου είναι εγκατεστημένοι Πολωνοί, ανάμεσα σε χίπστερ καφενεία, γερμανικά καταστήματα και το De La Mer, ένα ψαράδικο όπου μας κάλεσαν να δοκιμάσουμε καπνιστό σολομό εκλεκτής ποιότητας, υπάρχουν παλιομοδίτικοι φούρνοι και κρεοπωλεία που θυμίζουν έντονα Ανατολική Ευρώπη, ενώ κατά μήκος της λεωφόρου Ρονσεβάλ ηλικιωμένες Πολωνέζες πουλάνε τις χειροτεχνίες τους. Στην περιοχή υπάρχει επίσης μια παλιά ιταλική αγορά –Λιτλ Ιταλι -, μια Γκρικτάουν και μια πορτογαλέζικη γειτονιά που σκοπεύουμε να επισκεφθούμε στο επόμενο ταξίδι μας.

Τελευταία Νέα