Την αδικία μιας υποχρεωτικής εξορίας –έστω και σε συμβολικό επίπεδο –αναγνώρισε χθες η γαλλική Εθνοσυνέλευση έπειτα από αρκετές δεκαετίες άγνοιας ή και αδιαφορίας. Τα θύματα της ιστορίας είναι 1.600 παιδιά από το Ρεϊνιόν, ένα νησί στον Ινδικό Ωκεανό που αποτελεί υπερπόντιο διαμέρισμα της Γαλλίας. Τα 1.600 παιδιά είχαν υποχρεωθεί σε διάστημα περίπου δύο δεκαετιών, από το 1963 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980, να εγκαταλείψουν το νησί τους για να εγκατασταθούν στη μητροπολιτική Γαλλία. Η ιστορία της εξορίας άρχισε πάντως νωρίτερα, το 1946, όταν η Ρεϊνιόν μετατράπηκε από αποικία σε υπερπόντιο διαμέρισμα. «Το νησί ήταν τότε εξαιρετικά φτωχό, η ανεργία έφτανε το 60%. Η τοπική οικονομία στηριζόταν στις φυτείες, οι υποδομές ήταν σχεδόν ανύπαρκτες, ενώ υπήρχε μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα» εξήγησε στη «Μοντ» η ευρωβουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ερικά Μπαρέτ που εκλέγεται στη Ρεϊνιόν και ανέλαβε τη νομοθετική πρωτοβουλία της αναγνώρισης της ευθύνης. Την απόφαση της υποχρεωτικής εξορίας έλαβε το 1963 ο πατέρας του Συντάγματος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας Μισέλ Ντεμπρέ. Αυτό που ήθελε ήταν να μεταφέρει πληθυσμό από μια περιοχή όπου υπήρχε αφθονία σε άλλες που είχε έλλειψη. Κάπως έτσι, τα 1.600 παιδιά «μοιράστηκαν» στα 64 διαμερίσματα της Γαλλίας –και δεν ήταν όλα τους ορφανά. Το «παιδομάζωμα» σταμάτησε μετά την εκλογή του Φρανσουά Μιτεράν. Σύμφωνα με την βουλευτή, έχει έρθει η ώρα να αναγνωρίσει η Γαλλία την ηθική ευθύνη της.

Τελευταία Νέα