Η ανασυγκρότηση της προοδευτικής, δημοκρατικής παράταξης δεν είναι μία υπόθεση που αφορά αποκλειστικά τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Αφορά το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος και την ανάγκη διασφάλισης της πολιτικής σταθερότητας που είναι απαραίτητη για την έξοδο από την κρίση και την επιστροφή στην ανάπτυξη.

Καθώς η Ελλάδα απομακρύνεται από την εποχή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων, η ύπαρξη ενός ισχυρού πολιτικού χώρου ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αναγκαία συνθήκη τόσο για την εξασφάλιση βιώσιμων κυβερνητικών σχημάτων στο μέλλον όσο και για τη διασφάλιση μιας ήρεμης πολιτικής ζωής, χωρίς τις εντάσεις του παρελθόντος.

Η πρωτοβουλία των 58 – και η αποδοχή της από το ΠΑΣΟΚ – προκάλεσε το ενδιαφέρον σημαντικής μερίδας του εκλογικού σώματος, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Αυτό το ενδιαφέρον πρέπει πλέον να μετεξελιχθεί σε ενεργό συμμετοχή και υποστήριξη, ώστε να εκφραστεί και εκλογικά.

Αρχίζοντας από τα στοιχειώδη: η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν μπορεί να εξαντλείται στα πρόσωπα και στον ρόλο που επιδιώκουν να παίξουν στο μέλλον. Απαιτείται μία συμφωνία «κοινής λογικής» για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουν οι υποψήφιοι – και από εκεί και πέρα όλα τα λουλούδια ας αφεθούν να ανθίσουν!

Πηγαίνοντας στα ουσιαστικά: για να επιτύχει ένα πολιτικό εγχείρημα

πρέπει να συντηρήσει με θετικό τρόπο το ενδιαφέρον της κοινωνίας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει με άλλον τρόπο, παρά με την κατάθεση ολοκληρωμένων και ελκυστικών πολιτικών προτάσεων.

Η Κεντροαριστερά χρειάζεται ένα ρεαλιστικό και προοδευτικό πρόγραμμα για την «επόμενη ημέρα». Ενα πρόγραμμα που δεν θα κοιτάζει στο χθες και στις αιτίες της κρίσης. Ενα πρόγραμμα, κοντολογίς, που θα εστιάζει στο αύριο και στις διεξόδους που δικαιούται ο ελληνικός λαός – και κυρίως η νέα γενιά της πατρίδας μας!