Εκείνο το «παιδεύουσι» πάντα με απασχολούσε. Γιατί η ελεύθερη απόδοση της παροιμίας στη νεοελληνική ερμηνεία της εννοεί ταλαιπωρία και βάσανο και όχι εκπαίδευση, όπως θα ήταν το σωστό. Ο Θωμάς Μαύρος, ο θεός της ΑΕΚ, έδωσε στην ομάδα του το ταλέντο του, τη νιότη του, την ποδοσφαιρική προσωπικότητά του και τέλος, στα 60 του, υπέστη τον εξευτελισμό της προσαγωγής του στα δικαστήρια με χειροπέδες γιατί έκανε το ολέθριο λάθος να αναμειχθεί σε μια βρώμικη υπόθεση. Η ΠΑΕ ήταν μια βορβορώδης ιστορία στο τέλος της και όποιος ακούμπησε λερώθηκε. Ο Θωμάς Μαύρος ήταν ο πέμπτος πρόεδρος που πέρασε το κατώφλι των δικαστηρίων, γιατί θέλησε τότε (πρόπερσι) να βοηθήσει την ομάδα στην οποία ανδρώθηκε να σκαρφαλώσει από την άκρη του γκρεμού. Δεν το κατάφερε. Η ΑΕΚ καταβαραθρώθηκε και οι πρόεδροί της ακολουθούν ένας ένας. Οι αμαρτίες κάποτε πληρώνονται ακριβά, όμως όχι πάντα από αυτούς που αμάρτησαν…