Εχει γραφτεί χίλιες φορές αλλά συνεχίζει να ισχύει. Σημασία στην πολιτική δεν έχει μόνο τι κάνεις εσύ. Σημασία έχει τι κάνουν και οι άλλοι. Καμιά φορά έχει μεγαλύτερη σημασία.

Ισχύει και για την κίνηση των 58. Την ώρα που αυτή πήγαινε να μπλεχτεί στο αόρατο δίχτυ των εσωκομματικών αντιπαλοτήτων του ΠαΣοΚ, ήρθε η αρχηγική αναδιάρθρωση της ΔΗΜΑΡ να αλλάξει τα δεδομένα. Υπό μία έννοια ο Φώτης Κουβέλης μπορεί να αποδειχθεί και από μηχανής Θεός για τους 58 αλλά και την από πολλούς προεξοφλούμενη τραγωδία του ΠαΣοΚ στις ευρωεκλογές. Η σιδηρά πειθαρχία στη ΔΗΜΑΡ και ο εκτοπισμός της μειοψηφίας από τα κρίσιμα πόστα ή όργανα σημαίνει ότι επώνυμα στελέχη της Αγίου Κωνσταντίνου που ήθελαν να μπουν στη συζήτηση για την Κεντροαριστερά δεν έχουν πλέον τίποτε να χάσουν αν το κάνουν. Ξαφνικά η συζήτηση μετατοπίζεται από το τι αρέσει και τι δεν αρέσει στους μεγαλοπασόκους και παίρνει άλλα χαρακτηριστικά. Τι θα κάνει ο Λυκούδης και ο Ανδρέας Παπαδόπουλος; Τι θα κάνουν ο Ψαριανός και ο Οικονόμου; Και μετά βέβαια: τι θα κάνει ο Κουβέλης;

Ολα αυτά σε μια φάση που ακόμη και στην αριστερή πλευρά του πολιτικού σκηνικού τα ταμπού σπάνε. Φεύγοντας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Πέτρος Τατσόπουλος απενοχοποίησε την έξοδο αν δεν σε χωράει ένα κόμμα. Εκεί λοιπόν που ο Κουβέλης αμφισβητούσε την πολιτική νομιμοποίηση του κεντροαριστερού εγχειρήματος με παράγοντα το ΠαΣοΚ –χαρακτηριστική η παρέμβασή του στη συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ –βρέθηκε, υπεραντιδρώντας ο ίδιος μέσα στο κόμμα του να την ενισχύει. Οπως πάντα η δοσολογία έχει σημασία.

Την ίδια ώρα λοιπόν που οι 58 προσπαθούν άρον άρον να λύσουν οργανωτικά θέματα, να ορίσουν διαδικασίες και να βρουν πρόσωπα, η κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού στη ΔΗΜΑΡ ενισχύει και, τελικά, δικαιώνει την κίνησή τους. Η κίνηση αυτή –με την άδεια του Τζέιμς Τζόις –είναι ένα «work in progress» -ελληνιστί, έργο εν προόδω. Δεν είναι δηλαδή κάτι αυστηρά και σφιχτά οριοθετημένο αλλά κάτι ανοιχτό. Ενας λόγος παραπάνω να δικαιωθούν όλοι αυτοί που ήθελαν τους 58 όχι ως «think tank» αλλά ως «do tank», ένα όχημα δηλαδή όχι σκέψης αλλά πράξης.

Ολα αυτά έχουν, βέβαια, πολύ δρόμο μέχρι τις ευρωεκλογές. Ωστόσο, όσα έχουμε δει ώς τώρα δικαιώνουν όλους αυτούς που πιστεύουν ότι υπάρχει χώρος για την Κεντροαριστερά μεταξύ των υπάρχοντων κομμάτων όπως υπάρχουν και πρόσωπα διατεθειμένα να την εκφράσουν.

Τελευταία Νέα