Ο Πρωθυπουργός έχει ένα δίλημμα: να αντικαταστήσει τον Γιάννη Στουρνάρα τώρα ή μετά τις εκλογές; Να κολακεύσει τους ψηφοφόρους ξαποστέλνοντας μια ώρα αρχύτερα τον αρχιμνημονιάρχη (επαινώντας φυσικά, για ξεκάρφωμα, το έργο του) ή να τον τιμωρήσει μετά την ήττα, δείχνοντας έτσι ότι έλαβε το μήνυμα;

Εγώ πάλι έχω μια άλλη ιδέα. Να τον αφήσει εκεί που βρίσκεται για τρεις βασικούς λόγους. Πρώτον, επειδή είναι εργατικός, έντιμος, φιλότιμος και συνεπώς πολύτιμος για την οικονομία και τη χώρα. Δεύτερον, επειδή στην πιάτσα δεν κυκλοφορούν πολλοί με αυτά τα προσόντα. Τρίτον, επειδή ένας άνθρωπος που έπεσε στη φωτιά όταν του ζητήθηκε και διαχειρίστηκε με σοβαρότητα την οικονομία στην πιο δύσκολη φάση της πρέπει να έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι οι θυσίες που ζήτησε από τον ελληνικό λαό θα φέρουν αποτέλεσμα. Εκτός βέβαια αν δεν το επιθυμεί ο ίδιος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουν γίνει λάθη. Οταν έχεις να σηκώσεις ένα τέτοιο βάρος, αλίμονο αν δεν κάνεις λάθη, πρέπει να είσαι ο Θεός ο ίδιος –και μεταξύ μας οι θεοί είναι επικίνδυνοι. Ο κ. Στουρνάρας θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει περισσότερα κατά της φοροδιαφυγής, αν και η μάχη αυτή δεν είναι ασφαλώς θέμα ενός ανθρώπου. Οι επιθέσεις που έχει δεχθεί όμως ο υπουργός Οικονομικών για την περίφημη δήλωσή του περί υποφορολόγησης των Ελλήνων είναι εξίσου άδικες μ’ εκείνες που δέχθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου για το «Λεφτά υπάρχουν» ή –για να ευθυμήσουμε λίγο –με τα πυρά εναντίον του Πέτρου Τατσόπουλου για την αποκάλυψή του ότι έχει πάει με τη μισή Αθήνα. Τα μέσα ενημέρωσης πιάνονται από μια ατάκα, την αναπαράγουν μέχρι τελικής πτώσεως και το κοινό πέφτει (με χαρά) στην παγίδα. Το ίδιο έγινε και με τη δήλωση του Τόμας Βίζερ, που φέρεται να είπε ότι «θα πάω για σκι και μετά θα τα βρούμε με τους Ελληνες». Ο πρόεδρος του EuroWorking Group χρησιμοποίησε μια έκφραση ανάλογη με τη δική μας για τις σχολικές διακοπές, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τα κανάλια να τον κατηγορήσουν για χυδαία πρόκληση εις βάρος της χώρας μας.

Η βασική κριτική (για να χρησιμοποιήσω μια ευπρεπή λέξη) που ασκείται όμως στον Στουρνάρα δεν είναι αυτή. Είναι ότι εφάρμοσε πιστά το Μνημόνιο χωρίς να χτυπήσει μια φορά το χέρι στο τραπέζι, χωρίς να πει «ώς εδώ!», χωρίς βρε αδερφέ να πετάξει έξω μια φορά τους τροϊκανούς, όπως έκανε ο προκάτοχός του. Γι’ αυτό ακριβώς είναι επικίνδυνη η αποπομπή του: επειδή θα δοθεί η εντύπωση ότι το λάθος του ήταν η έλλειψη τσαμπουκά, ενώ αυτό ακριβώς είναι το προσόν του, η υπομονετική δουλειά, η αποφυγή των συνθημάτων, η διαρκής διαπραγμάτευση με βάση την εμπειρία και τη γνώση. Αυτοί είναι οι λόγοι που τον εκτιμούν και στην Ευρώπη. Παρεμπιπτόντως, υπέρ του είναι αυτό, όχι εναντίον του.

Τελευταία Νέα