Αναζήτηση
Ενα νέο κοινωνικό πείραμα αναπτύσσεται στην αμερικανική αγορά εργασίας που θέλει τις γυναίκες να εργάζονται και να αποτελούν την κύρια πηγή εισοδήματος της οικογένειας, ενώ ο άνδρας μένει στο σπίτι και φροντίζει τα παιδιά και το νοικοκυριό. Πρόκειται για φαινόμενο που επεκτείνεται λόγω της κρίσης σε έναν κόσμο αμιγώς και παραδοσιακά ανδροκρατούμενο, όπως είναι αυτός των εταιρειών παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Εκεί ο αριθμός των εργαζόμενων γυναικών με συζύγους που παραμένουν στο σπίτι για να φροντίζουν τα παιδιά σχεδόν έχει δεκαπλασιαστεί από το 1980.
Η ενασχόληση του άνδρα με το σπίτι προβάλλει ως ο μοναδικός τρόπος για μια γυναίκα να χτίσει την καριέρα της στον συγκεκριμένο επαγγελματικό κλάδο. Ισως λόγω των παλαιών φυλετικών στερεοτύπων, οι παντρεμένες θεωρούν ότι μπορούν να εργαστούν απρόσκοπτα και απόλυτα συγκεντρωμένες στην καριέρα τους όταν ξέρουν ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για τις δουλειές του σπιτιού ή για το ποιος θα πάρει τα παιδιά από το σχολείο. Μόνο αν έχουν λύσει τα προβλήματα αυτά μπορούν να επικεντρωθούν στη μάχη της επιβίωσής τους εν μέσω ανδρών σε ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό και αδίστακτο, όπως είναι εκείνο των εταιρειών παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών εν γένει. Διότι αναλαμβάνοντας το ρόλο του «κουβαλητή της οικογένειας» τις παίρνουν πιο σοβαρά υπόψη και στον χώρο εργασίας τους, όπως οι ίδιες οι εργαζόμενες επισημαίνουν. Τα ζευγάρια που στηρίζονται κυρίως στην εργασία της μητέρας παραδέχονται ότι αναθεώρησαν τα πατροπαράδοτα κοινωνικά πρότυπα. Μόλις αποφάσισαν να ξεπεράσουν τους παραδοσιακά αποδιδόμενους ρόλους, διαλύθηκε αυτομάτως κάθε προκατάληψη στη συνείδησή τους. Ετσι, οι άνδρες εκφράζουν δημοσίως την υπερηφάνεια τους για τον ρόλο της φροντίδας του σπιτιού που έχουν επωμιστεί, ενώ οι γυναίκες υπερηφανεύονται για την ανταγωνιστικότητά τους και για το κάθε δολάριο που φέρνουν στο σπίτι.
Οι γυναίκες πάντως αναγνωρίζουν ότι οι άνδρες είναι εκείνοι που δυσκολεύονται περισσότερο από την αλλαγή ρόλων. Δυσκολεύονται να ξεπεράσουν τα κοινωνικά και φυλετικά στερεότυπα με τα οποία έχουν ανατραφεί, αλλά και οι τρίτοι δυσκολεύονται να τους αποδεχθούν σε ρόλο φροντιστή της οικογένειας. «Οταν χρειάστηκε να βοηθήσω στο πλαίσιο μιας σχολικής εκδήλωσης, οι μητέρες των συμμαθητών του γιου μου δεν δέχθηκαν την προσφορά μου και με απέκλεισαν από την ομάδα», αποκαλύπτει ο Εντ Φέιζλερ, σύζυγος της αντιπροέδρου της χρηματιστηριακής PNC Financial Services Μάρσι Φέιζλερ.
Οι κριτικές, φυσικά, στο νέο μοντέλο οικογένειας δεν λείπουν. Ειδικά από φεμινιστικές οργανώσεις και ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο, οι οποίες κατηγορούν τις εργαζόμενες για «άνευ όρων παράδοσή τους σε ένα ανδρικό μοντέλο εργασίας», δίχως καν να προσπαθήσουν να υπερασπιστούν το φύλο τους και να αγωνιστούν για τις δικές τους ανάγκες. «Οι εταιρείες θα έπρεπε να προσφέρουν ευέλικτα ωράρια, να ενθαρρύνουν την εργασία από το σπίτι, να διατηρούν παιδικούς σταθμούς ώστε να μη χρειάζεται μια μητέρα και σύζυγος να απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι», υποστηρίζουν συγκεκριμένα.
Πάντως, οι γυναίκες αποτελούν ακόμα μόλις το 16% των στελεχών τού εν ευρεία έννοια χρηματοοικονομικού κλάδου, σύμφωνα με την εταιρεία συμβούλων Catalyst. Και ελάχιστες είναι εκείνες που ασχολούνται με τους πολύ κερδοφόρους τομείς των χρηματιστηριακών και των επενδύσεων.
