ΤΙ είναι ο Χρήστος Σταϊκούρας; Ή μάλλον τι θα ήταν, αν ήταν κάτι; Λοιπόν θα ήταν ένας Ιάγος του νεο-καραμανλισμού. Αυτό το παιχνιδάκι με τον αναπληρωτή υπουργό να βγαίνει στο καπάκι κόντρα στον υπουργό είναι ένδειξη ότι η κυβέρνηση είναι αποσταθεροποιημένη στο εσωτερικό της. Αλλά είναι και σημάδι πολλών κακών πραγμάτων.

ΚΑΚΟ πρώτο: ενώ ο Στουρνάρας είναι σοβαρός οικονομολόγος, επιδεικνύει μια παράξενη ελαφρότητα στο πολιτικό πεδίο. Η ατάκα ότι οι Ελληνες δεν υπερ-φορολογούνται είναι μέγα μυστήριο. Και σωστή να είναι με τα διάφορα μοντέλα της οικονομικής επιστήμης, πάει κόντρα στο αίσθημα του πολίτη. Είναι, δηλαδή, στερημένη από συναισθηματική νοημοσύνη. Το χειρότερο είναι ότι ο Στουρνάρας ήταν πιο μετρημένος στα πολιτικά πέρυσι το φθινόπωρο από ό,τι φέτος. Δηλαδή, σε αντίθεση με τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, ο αρμόδιος υπουργός δεν βελτιώνεται.

ΚΑΚΟ δεύτερο: ο Σταϊκούρας έχει ξεχάσει ποιος είναι. «Δικό μας παιδί», ως υιός του διευθυντή γραφείου του Καραμανλή Κώστα Σταϊκούρα, προωθήθηκε στο βουλευτιλίκι αντί, ας πούμε, να γίνει δήμαρχος Λαμίας. Η αλήθεια είναι ότι στη μεγάλη μάχη της Αυτοδιοίκησης που θα δοθεί τον Μάιο του 2014, κανείς δεν πρέπει να μείνει αναξιοποίητος. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Σταϊκούρας προωθήθηκε στο οικονομικό επιτελείο της ΝΔ επειδή υπήρχε ένα τεράστιο κενό. Ο Σταύρος Δήμας που ήταν επί καιρό ο άνθρωπος της Συγγρού για τα οικονομικά, είχε μια αποστασιοποίηση από το θέμα. Τα οικονομικά χειριζόταν ο ίδιος ο Σαμαράς, αλλά είχε κι άλλες δουλειές ως πρόεδρος. Τα επιτελεία τής προ 2009 περιόδου εξαερώθηκαν. Κάπως έτσι ίσχυσε το ανθ’ ημών Σταϊκούρας.

ΚΑΚΟ τρίτο: οι ραδιουργίες των καραμανλικών. Τους ερέθισε –ασκόπως –ο Στουρνάρας κάνοντας κριτική στην περίοδο 2007-2009. Οχι πως δεν είχε δίκιο. Αλλά ξέχασε ποιο κόμμα τον στηρίζει ως υπουργό Οικονομικών. Δηλαδή, φέρθηκε απολίτικα. Οι καραμανλικοί έχουν έκτοτε ξεκινήσει έναν πόλεμο φθοράς, είτε στη Βουλή είτε στο υπουργείο. Κάπως έτσι άρχισε ένα σπρώξιμο Σταϊκούρα ως οιονεί διαδόχου του Στουρνάρα. Λέγε-λέγε, κοντεύει να το πιστέψει κι ο ίδιος. Το «Σταϊκούρας στο Οικονομίας» είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο της ελληνικής πολιτικής.

ΚΑΚΟ τέταρτο: όλα αυτά μένουν να αιωρούνται στον αέρα χωρίς να μαζεύονται κεντρικά. Με δεδομένη την ελληνική προεδρία της ΕΕ, δεν υπάρχει άλλος πλην Στουρνάρα για το υπουργείο Οικονομικών. Αλλωστε, η Ευρώπη έχει μπροστά της την Τραπεζική Ενωση και τον Ενιαίο Μηχανισμό Ρευστοποίησης τραπεζών. Πρόκειται για απαιτητικές θεματικές. Είναι όμως κακό να εμφανίζεται ο υπουργός ως πρόσωπο που μπορεί να αμφισβητεί εμμέσως πλην σαφώς και ατιμώρητα ο αναπληρωτής υπουργός. Είναι μια παρακαταθήκη φθοράς που η κυβέρνηση δεν τη χρειάζεται αφού το 2014 θα χρειαστεί όλες τις δυνάμεις που έχει. Ζημιά κάνει και η –πιο πολιτική –αμφισβήτηση προς Στουρνάρα που έρχεται από την Ντόρα Μπακογιάννη.

ΤΟ κακό συμπέρασμα είναι ότι, ενώ το υπουργείο Οικονομικών ήταν ατού της κυβέρνησης και η συγκατοίκηση Στουρνάρα – Σταϊκούρα αποτελούσε ένδειξη μιας νέας πολιτικής κουλτούρας, τώρα πάει να εξελιχθεί σε πρόβλημα. Ο Χρήστος είναι μέρος του και δεν θα αποτελέσει ποτέ τη λύση.

Τελευταία Νέα