Ληστείες, απειλές με όπλο, βιασμός. Τα πρώτα χρόνια της νεαρής Μαντόνα στη Νέα Υόρκη δεν ήταν ρόδινα και η βασίλισσα της ποπ τα περιγράφει στο τελευταίο τεύχος του αμερικανικού Harper’s Bazaar.
Ηταν μόλις 19 ετών όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη από τις μεσοδυτικές Πολιτείες όπου είχε μεγαλώσει. Η πόλη «δεν είχε καμιά σχέση με αυτό που νόμιζα ότι ήταν. Δεν με υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες. Τον πρώτο χρόνο με λήστεψαν υπό την απειλή όπλου. Με βίασαν στην ταράτσα ενός κτιρίου όπου με έσυραν με ένα μαχαίρι κολλημένο στην πλάτη μου. Διέρρηξαν το διαμέρισμά μου τρεις φορές. Δεν ξέρω γιατί. Δεν είχα τίποτα αξίας, αφού είχαν πάρει το ραδιόφωνό μου την πρώτη κιόλας φορά», αποκαλύπτει η Μαντόνα και για πρώτη φορά αναφέρει ότι της είχε κοπεί η ανάσα από το μέγεθος και την κλίμακα της πόλης, ότι ήταν «χεσμένη από τον φόβο» της και φρίκαρε «από τις μυρωδιές του κάτουρου και του εμετού που υπήρχαν παντού».
«Προσπαθούσα να είμαι επαγγελματίας χορεύτρια, πλήρωνα το ενοίκιό μου ποζάροντας γυμνή σε φοιτητές καλών τεχνών, κοιτάζοντας ανθρώπους που με κοίταζαν γυμνή. Που τολμούσαν να σκέφτονται για μένα ότι δεν ήμουν παρά ένα σχήμα που προσπαθούσαν να συλλάβουν με τα μολύβια και το κάρβουνό τους. Προσπαθούσα κολασμένα να επιβιώσω. Να τα καταφέρω. Αλλά ήταν δύσκολο και μοναχικό και έπρεπε να προκαλώ καθημερινά τον εαυτό μου για να συνεχίζει», λέει.

Μιλάει επίσης για τον γάμο της με τον σκηνοθέτη Γκάι Ρίτσι και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην Αγγλία. «Ακριβώς επειδή μιλάμε την ίδια γλώσσα, δεν σημαίνει ότι «μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν μπορούσα να καταλάβω ότι υπήρχε ακόμη ταξικός διαχωρισμός. Δεν καταλάβαινα την κουλτούρα της παμπ ούτε ότι το να είμαι ανοιχτά φιλόδοξη θα προκαλούσε δυσφορία. Για άλλη μια φορά ένιωσα μοναξιά. Αλλά κατάφερα να βρω τον δρόμο μου και να αγαπήσω το βρετανικό πνεύμα, τη γεωργιανή αρχιτεκτονική, την κολλώδη πουτίγκα καραμέλας και τη βρετανική εξοχή».

Οσο για την υιοθεσία του μικρού Ντέιβιντ από το Μαλάουι, λέει ότι ήταν «άλλο ένα τολμηρό κεφάλαιο» στη ζωή της. «Κατηγορήθηκα για απαγωγή, για παιδικό τράφικινγκ, ότι εκμεταλλεύτηκα τη φήμη μου για να παρακάμψω την «ουρά», ότι δωροδόκησα κυβερνητικούς αξιωματούχους, για μαγεία και ό,τι άλλο θέλεις», έγραψε χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα όλα αυτά εμπειρία που της άνοιξε τα μάτια. Ετσι ήταν πιο έτοιμη όταν ήρθε η στιγμή να υιοθετήσει το δεύτερο παιδί της, τον Μέρσι Τζέιμς. Αναγκάστηκε και πάλι να αγωνιστεί. «Χρειάστηκε σχεδόν ένας χρόνος και πολλοί δικηγόροι, αλλά δεν πόνεσα τόσο πολύ. Και κοιτώντας προς τα πίσω, δεν μετανιώνω ούτε μια στιγμή για τις προσπάθειές μου».