ΗΤΑΝ καλοκαίρι του 2012, εκεί κοντά στη λήξη θητείας της διακυβέρνησης Παπαδήμου. Κορυφαίος έλληνας κρατικός παράγων συναντήθηκε με στέλεχος της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα. Ο Αμερικανός τού εξέφρασε χωρίς περιστροφές το μείγμα οργής και απελπισίας με το οποίο έβλεπε τους Γερμανούς, «να θέτουν σε κίνδυνο αυτά για τα οποία έχυσαν το αίμα τους οι αμερικανοί στρατιώτες που πολέμησαν πριν από εξήντα χρόνια στην Ευρώπη». Η κουβέντα απέδιδε την ανησυχία της Ουάσιγκτον για το πώς η Ελλάδα αφηνόταν έκθετη στις φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύσσονταν στην ευρωζώνη. Το κλίμα από τη συνάντηση αυτή φωτίζει με την αναγκαία γραμμοσκίαση τη συνάντηση Ομπάμα – Σαμαρά που έγινε ένα χρόνο αργότερα. Ηταν εμφανής η διάθεση των Αμερικανών να περάσουν μήνυμα για την ανάγκη στήριξης της Ελλάδας.

Από την Αθήνα πέρασε νωρίτερα φέτος το καλοκαίρι ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου. Ο Λιου έχει γυρίσει αρκετά την Ευρώπη τους τελευταίους μήνες. Πληροφορίες τον φέρουν να αφηγείται σε παράγοντες της αγοράς στο Σίτι του Λονδίνου τη συνάντησή του με τους κ.κ. Ντράγκι και Σόιμπλε. Τότε φέρεται να είπε στον πρώτο, για να τα ακούει ο δεύτερος, ότι ακόμη και με ρυθμό ανάπτυξης 3,5% η Αμερική δεν μπορεί να τραβήξει την Ευρώπη –για την ακρίβεια, ο κίνδυνος είναι να γίνει η Ευρώπη, με την εμμονή σε πολιτικές λιτότητας, τροχοπέδη στην ανάκαμψη των ΗΠΑ. «Τι θέλετε από τη διεθνή οικονομία;», τους είπε. Οχι βέβαια ότι ίδρωσε το αυτί των Γερμανών. Γνώστης της ευρωπαϊκής οικονομικής κατάστασης επισημαίνει ότι οι υποχρεώσεις του Νότου σε επιχειρήσεις και τράπεζες του γερμανικού Βορρά υπερβαίνουν το 1 τρισ. Με την ύφεση, αυτά είναι λεφτά χαμένα. Αλλά ποιος να το πει στον γερμανό φορολογούμενο; Η δημαγωγία περί ασωτίας του Νότου είναι σαφώς προτιμότερη για τους πολιτικούς του Βερολίνου.

Αν όλα αυτά έχουν κάποια σημασία, είναι γιατί επιβεβαιώνουν την επανεμφάνιση των Αμερικανών στον χάρτη και την αναγωγή της Ελλάδας σε πεδίο μάχης ανάμεσα σε διαφορετικές αντιλήψεις για την οικονομική πολιτική. Η ήπια αλλά σαφής ατάκα του Ομπάμα στη συνάντηση με τον Σαμαρά στο Οβάλ Γραφείο ότι «η λιτότητα δεν μπορεί να είναι η μόνη στρατηγική» δεν είναι τυχαία. Από την άλλη, η Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό θύμα της στωικότητας του ελληνικού λαού. Το γεγονός ότι οι εκλογές του 2012 έδωσαν κεντρώα κυβέρνηση –παρότι μέρος των ψηφοφόρων φλέρταρε με τα άκρα –έχει δώσει την εντύπωση στον Βορρά πως, όταν φθάσει η ώρα της κάλπης, το εκλογικό σώμα κινείται ορθολογικά. Αρα, όλα τα μέτρα περνάνε εδώ. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως και η κοινωνία αλλά και η αγορά εν Ελλάδι έχουν φθάσει στα όριά τους. Εξού και οι προσδοκίες για μια μετεκλογική στροφή του Βερολίνου έναντι της Αθήνας.

Τελευταία Νέα