Οταν ο Παναθηναϊκός στο ποδόσφαιρο βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού, με ένα χρέος περίπου 30 εκατ. ευρώ και δίχως ακίνητη περιουσία, οι λύσεις ήταν περιορισμένες. Οπως αποδεικνύεται με το πέρασμα του χρόνου, το χρυσάφι δεν ήταν το προπονητικό κέντρο της Παιανίας ως ακίνητο, αλλά αυτός ο πλούτος της παραγωγής ταλέντων και οι προπονητές όλων των τμημάτων οι οποίοι λειτουργούν ως αλυσίδα, από την παιδική μέχρι την ανδρική ομάδα.

Η βοήθεια του Γιάννη Αλαφούζου ήταν καταλυτική, καθώς συμμάζεψε τον Παναθηναϊκό, στήριξε τα νέα παιδιά και έστειλε το μήνυμά του προς τις ξένες ομάδες ότι κάποιοι παίκτες πωλούνται, δεν… ξεπουλιούνται, και σίγουρα ούτε χαρίζονται! Εν ολίγοις, το πάθημα της πολυμετοχικής φαγωμάρας, που είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν οι Σωτήρης Νίνης και Μάτε Σιμάο, έγινε μάθημα. Δύο παίκτες στους οποίους τα προηγούμενα χρόνια ο Παναθηναϊκός έβαζε υψηλές ρήτρες για πώλησή τους, τους έδινε αυξήσεις και στο τέλος έφτασε να τους χάσει επειδή δεν είχε να τους πληρώσει!

Τα περίπου 4 εκατ. ευρώ που μπορεί να μπουν (αν πιάσει κάποιο όριο συμμετοχών ο διεθνής χαφ) από την πώληση του αυρία στη Σάντερλαντ στο πράσινο ταμείο θα φέρουν όχι μόνο μεταγραφές, αλλά και μεγαλύτερες εγγυήσεις ότι οι παίκτες θα πάρουν τα χρήματα που τους οφείλονται. Ισως μάλιστα κάποια από αυτά τα χρήματα να πάνε σε αποδεσμεύσεις παικτών που δεν προσφέρουν, που σημαίνει και εξυγίανση για τον σύλλογο. Οι πωλήσεις του Μαυρία, αλλά και του Καρνέζη που είχε προηγηθεί, αποτελούν οδηγό για τον ΠΑΟ της επόμενης ημέρας. Ηδη είναι πολλά τα ταλέντα που έχουν προωθηθεί στην πρώτη ομάδα εφέτος, ενώ φτιάχνονται τριάδες από τον προπονητή σε κάθε θέση ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει κενό. Ακόμη κι αν αυτή είναι προσωρινή λύση, είναι σίγουρο ότι αν ο ΠΑΟ καταφέρει να συμμαζέψει τα χρέη του τότε δεν θα αργήσει να βρει ισχυρό επενδυτή.