Και όμως. Παρά την καταστροφική κρίση, την κλιμάκωση της οποίας ζούμε τρία χρόνια τώρα, υπάρχει ακόμα και δρα, εκτεταμένα μάλιστα, μια Ελλάδα για την οποία δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι. Μόλις χθες γνωρίσαμε μερικές ακόμα πτυχές της. Είναι η Ελλάδα της εκτεταμένης μαύρης εργασίας, όπου ανήμποροι συμπολίτες μας πέφτουν θύματα ασυνείδητων επιχειρηματιών που εκμεταλλεύονται τις ανάγκες τους. Είναι η Ελλάδα κάποιων ασυνείδητων γιατρών που συνεχίζουν να υπερσυνταγογραφούν, εις βάρος και της δημόσιας υγείας και των Ταμείων. Είναι η Ελλάδα εκείνων που θεωρούν μαγκιά να φοροδιαφεύγουν, εμποδίζοντας μάλιστα τους ανθρώπους του ΣΔΟΕ να κάνουν τη δουλειά τους. Είναι η Ελλάδα που ανέχεται τη μετατροπή των αναγνωστηρίων στα ΑΕΙ σε γκέτο ανομίας και βίας. Λοιπόν, σ’ αυτή την Ελλάδα που αντιστέκεται στην προσπάθεια συμμαζέματος αυτού του τόπου δεν ανήκουμε όλοι. Και με αυτή την Ελλάδα πρέπει να τελειώνουμε. Το συντομότερο.