Θα περίμενε κανείς ότι η ιδεολογική μονολιθικότητα θα ήταν αδύνατον να συνυπάρξει με την επιχειρηματική ευρηματικότητα. Οχι, όμως, στην περίπτωση του ΚΚΕ. Με μια ενέργεια που θα ζήλευε και ο πιο ανάλγητος εργοδότης, το κόμμα που ευαγγελίζεται τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας κατάφερε να απαλλαγεί από 48 εργαζομένους μέσα σε μία νύχτα. Πώς; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ», το Κομμουνιστικό Κόμμα ξεπέρασε τον σκόπελο της παράνομης μαζικής απόλυσης χωρίζοντας τους εργαζομένους σε δύο ομάδες που θα περάσουν σε δύο κομματικές επιχειρήσεις και θα απολυθούν από εκεί. Η μόνη διαβεβαίωση που έλαβαν οι απολυμένοι είναι ότι δεν θα χάσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Η κομμουνιστική Αριστερά έχει μια ιδιότυπη σχέση με την πραγματικότητα. Ορίζεται από μια υποτιθέμενη επιστημονική ανάλυση. Αν και καμία επιστήμη δεν είναι στατική, το ΚΚΕ επιμένει να χρησιμοποιεί για τις αναλύσεις του τα εργαλεία του 18ου αιώνα. Τίποτε από αυτά, όμως, δεν εμπόδισε την ηγεσία του να εφαρμόσει μια νεοφιλελεύθερη πολιτική του πιο άγριου από τα είδη του νεοφιλελευθερισμού που ενδημούν σήμερα. Εχει κάτι το μεταφυσικό όλο αυτό. Το ΚΚΕ μεταφέρεται με απίστευτη ευκολία από τον μαγικό ουτοπισμό στον ρεαλιστικό κυνισμό. Επαγγέλλεται τον δικό του κόσμο σε ό,τι αφορά τους άλλους αλλά προσαρμόζεται χωρίς κανένα πρόβλημα σε αυτόν τον κόσμο όταν πρόκειται για το ίδιο.

Η μεταμόρφωση αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον εάν δει κανείς το Κομμουνιστικό Κόμμα όχι ως επιχειρηματία αλλά ως μια κρατική οντότητα που δεν χρειάστηκε να υπογράψει ούτε μισό Μνημόνιο για να εξυγιάνει τα οικονομικά της. Ασφαλώς υιοθέτησε ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Αλλά για να μπορέσει να πουλήσει τον 902 στον επιχειρηματία που ήθελε τον σταθμό «καθαρό», το χρεοκοπημένο κράτος του ΚΚΕ μηχανεύτηκε έναν σατανικό συνδυασμό κινητικότητας και διαθεσιμότητας ώστε να απαλλαγεί εντελώς από τους περιττούς υπαλλήλους. Επειτα κούρεψε κατά 40% τα δεδουλευμένα τους, ενώ όσοι απέμειναν θα υποβάλουν τις παραιτήσεις τους για να επαναπροσληφθούν με τον μέσο εργατικό μισθό των 600 ευρώ –που ειδικά γι’ αυτήν την περίπτωση δεν είναι «μισθός πείνας».

Ας ελπίσουμε ότι το ΚΚΕ δεν θα προτείνει το σχέδιό του στην κυβέρνηση και ας ευχηθούμε να μην το πάρει χαμπάρι η τρόικα. Ας συνεχίσει να καλεί σε λαϊκά μέτωπα, μαζικούς αγώνες, δυναμικές διεκδικήσεις. Στο κάτω κάτω, έχει να τιμήσει μια παράδοση. Και κυρίως να παλέψει για την είσοδό του στη Βουλή που θα του εξασφαλίσει χρήματα από ένα άλλο χρεοκοπημένο κράτος.

n «Συνάδελφοι, η καρδιά του κλάδου χτυπάει σήμερα στον 902. Ολοι έξω από τον σταθμό». Ενα τέτοιο μήνυμα της ΕΣΗΕΑ θα έπρεπε να φθάσει κανονικά στο κινητό μου. Δεν ήρθε ποτέ.

Τελευταία Νέα