Στα δύσκολα ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επικαλείται τη συνδρομή της Παναγίας ενώ ο επικεφαλής της ομάδας επεξεργασίας του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης τη «χάραξη εκείνης της στρατηγικής που θα μας επιτρέψει να οικοδομήσουμε τις αναγκαίες συμμαχίες, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να απαλλαγούμε (…)». Στο μεταξύ, εγώ ο πολίτης αυτής της χώρας, ο παραλυτικός της Καπερναούμ, η κόρη του εκατόνταρχου, το ξιδιασμένο το κρασί του εν Κανά γάμου, σε ποιον γκρεμό της μεταφυσικής τους να πάω να πέσω; Εχω άραγε καθόλου χρόνο να το ξανασκεφτώ λιγουλάκι; Να περιμένω, φέρ’ ειπείν, από βδομάδα να στέρξει η Μεγαλόχαρη και η Παναγιά η Κανάλα να μεγαλώσω γρήγορα σαν τα κορίτσια τ’ άλλα, κατά πώς το επιθυμεί κι ο Πρωθυπουργός, ή να δω μήπως η ελληνική γλώσσα καμφθεί και καταργήσει τις έσχατες αντιστάσεις της απέναντι στο προγλωσσικό μπούρου μπούρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Το «to be or not to be» είναι παιχνιδάκι μπροστά στα διλήμματά μου και το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» δεν αρκεί για να περιγράψει την κατάσταση. Θα έπρεπε ίσως να είχε προβλεφθεί και ένας ενδιάμεσος τρόμος σαν κι αυτόν επί του οποίου ακροβατώ τόσον καιρό και πάνω του τραμπαλίζομαι. Αλλοι τον λέν’ σοσιαλδημοκρατικό κι άλλοι τον λέν’ κεντρώο, μα εγώ τον λέω «ζωή σε λόγου μας και στα κατσικομούλαρά μας».

Τελευταία Νέα