Ετοιμος να διεκδικήσει για ακόμη μια φορά την πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου εμφανίστηκε ο Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ μία ημέρα μετά τη θυελλώδη συνεδρίαση στη Βουλή, στη διάρκεια της οποίας ανακοίνωσε ότι θα υποβάλει την παραίτησή του. Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν στις προθέσεις του, ο μακροβιότερος εκλεγμένος πρωθυπουργός στον κόσμο υποχρεώθηκε σε παραίτηση μετά την αποχώρηση του μικρότερου εταίρου από τον κυβερνητικό συνασπισμό του οποίου ηγείται ο συντηρητικός πολιτικός. Η αποχώρηση των Σοσιαλιστών και η πτώση της κυβέρνησης οδήγησε χθες τον Γιούνκερ στο Παλάτι του Μεγάλου Δούκα Ανρί με τον οποίο συζήτησαν το θέμα των πρόωρων εκλογών. «Ελπίζω να διεκδικήσω και πάλι την πρωθυπουργία» δήλωσε μετά τη συνάντηση. Το μόνο που απέμενε μετά την εκδήλωση της πρόθεσης ήταν το πράσινο φως από το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα.

Η πολιτική κρίση στο Λουξεμβούργο προκλήθηκε από την αποκάλυψη ότι οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας, η SPEL, παρακολουθούσαν συστηματικά τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων. Ως επικεφαλής της SPEL, ο Γιούνκερ θεωρήθηκε υπεύθυνος για τις παρακολουθήσεις από πολιτικούς αντιπάλους και κυβερνητικούς εταίρους. Το επιχείρημά του ότι εν μέσω της κρίσης του ευρώ και με δεδομένο ότι εκτός από Πρωθυπουργός και επικεφαλής της SPEL ήταν και υπουργός Οικονομικών και επικεφαλής του Eurogroup και επομένως οι μυστικές υπηρεσίες δεν ήταν στις πολιτικές του προτεραιότητες, δεν έπεισε φίλους και αντιπάλους.

Ο 58χρονος Γιούνκερ, ωστόσο, φαίνεται ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει πολιτικά. Οι μάχες που έχει δώσει στην Ευρώπη για τη σωτηρία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, του κοινού νομίσματος αλλά και την αρτιμέλεια της ευρωζώνης ήταν πολύ πιο χρονοβόρες και ψυχοφθόρες από τη δίωρη μάχη που έδωσε στη Βουλή της χώρας του για να αποδείξει ότι δεν έχει καμία σχέση με τις ενέργειες των μυστικών υπηρεσιών του. Ο Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ ενεπλάκη στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, βρήκε τη συμβιβαστική λύση στη διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι για το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ήταν ένας από τους πατέρες του ευρώ, κλήθηκε να σηκώσει όχι μόνο το βάρος της κρίσης αλλά και να διαδραματίσει έναν ρόλο συγκολλητικής ουσίας όταν η ΕΕ ήταν έτοιμη να σκορπίσει στους πέντε ανέμους.

Ο ρόλος του δεν ήταν καθόλου εύκολος. Ο Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ επιστράτευσε το χιούμορ απέναντι στη γενικευμένη κατήφεια, οργίστηκε με τον ηθικολογικό πατερναλισμό της Γερμανίας και υπερασπίστηκε με νύχια και με δόντια την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ όταν η πλάστιγγα έγερνε εμφανώς προς την έξοδο. Κάπως έτσι, το γερμανικό περιοδικό «Στερν» είχε βαφτίσει πριν από δύο χρόνο τον λουξεμβούργιο πολιτικό «Ελληνα του μήνα». Από την άποψη αυτή, ο Γιούνκερ είναι εξίσου χρήσιμος στην Ελλάδα όσο χρήσιμος ήταν και στο Λουξεμβούργο, όπως αποδεικνύουν τα 18 χρόνια της πρωθυπουργικής του θητείας. Περισσότερο χρήσιμος, όμως, είναι στην Ευρώπη. Η απόφασή του να εγκαταλείψει την ηγεσία του Eurogroup τον περασμένο Ιανουάριο άφησε δυσαναπλήρωτο κενό. Το 2014, πάντως, ολοκληρώνεται η θητεία του Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ στην Προεδρία της ΕΕ και του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο στην Προεδρία της Κομισιόν. Πολλοί στην Ευρώπη θα ήθελαν να τον δουν σε μία από τις δύο θέσεις –είτε τον εκλέξουν και πάλι Πρωθυπουργό τους οι Λουξεμβούργιοι είτε όχι.

Τελευταία Νέα