Αναζήτηση
Την ώρα που η κυβέρνηση διαπραγματεύεται βήμα – βήμα με την τρόικα για το Δημόσιο και την ώρα που το Eurogroup σκέφτεται ακόμη και τη δόση των 8,1 δισ. να εκταμιεύσει τμηματικά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε να δηλώσει υπερήφανα ότι «η Ελλάδα δεν θα μετατραπεί σε αποικία χρέους».
Ωραία κουβέντα. Αλλά πώς θα αποφύγει το χρέος μια υπερχρεωμένη χώρα;
Είναι απλό, λέει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. «Επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους και πάγωμα των τόκων για τουλάχιστον μία τετραετία».
Με άλλα λόγια, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι μόνο να τους χρωστάμε αλλά να τους πάρουμε και το βόδι.
Η ιδέα δεν είναι κακή –για εμάς…
Δεν ξέρω όμως αν θα ενθουσιάσει κι εκείνους που θα κληθούν όχι μόνο να ξεχάσουν «το μεγαλύτερο μέρος» από τα χρήματα που δάνεισαν αλλά και να παγώσουν τα επιτόκια σε ό,τι απομείνει μετά τη διαγραφή.
Διότι η ιδέα του προέδρου στηρίζεται σε μια παρανόηση: δυστυχώς εμείς δεν είμαστε οι δανειστές, είμαστε οι χρεωμένοι.
Και σε έναν παραλογισμό: ότι η ισχυρή πλευρά στον δανεισμό δεν είναι ο δανειστής αλλά ο χρεωμένος.
Ή, ακόμη χειρότερα, ότι ο χρεωμένος μπορεί να εκβιάσει με κάποιον τρόπο τον δανειστή –όπως δοκίμασε με τα γνωστά αποτελέσματα η Κύπρος…
Αν δεν πίστευα καλοπροαίρετα ότι είναι μάλλον αφελής πολιτικαντισμός ή έστω ασυγχώρητη άγνοια, θα υποψιαζόμουν ότι πρόκειται για επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό.
Στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγει όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη.
Διότι τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Οτι τα πράγματα έως τώρα δεν γίνονται σωστά (σύμφωνοι…) αλλά ότι υπάρχει η δυνατότητα να γίνουν σωστότερα. Πώς κουμπάρε;
Προφανώς πραγματική απάντηση δεν υπάρχει. Κι εκεί αρχίζει η αερολογία και η παραδοξολογία.
Καλούμαστε να πιστέψουμε ότι μόλις ηχήσουν τα φουσάτα του Τσίπρα στην Ευρώπη, η Μέρκελ θα χαρίσει το «μεγαλύτερο μέρος» του χρέους και το Eurogroup (που απειλεί να διακόψει τη χρηματοδότηση για μερικές χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους) θα παγώσει τα επιτόκια.
Ετσι, η Ελλάδα θα πάψει να έχει χρέος, δεν θα πληρώνει τοκοχρεωλύσια και θα μπορεί να ξοδεύει τα λεφτά της για να διορίζει στην ΕΡΤ, να ξαναφτιάχνει την αγροφυλακή και να πληρώνει τα πανεπιστήμιά της πιο ακριβά κι από το Χάρβαρντ.
Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανασύρει ξανά εκείνο το παλιό κι αγαπημένο «λεφτά υπάρχουν!».
Πράγμα που τον καθιστά, όπως επιδιώκει εσχάτως, επάξιο μιμητή του Παπανδρέου.
Αλλά όχι του Ανδρέα. Του Γιώργου!
