Το πλοίο μόλις είχε δέσει στη Χάλκη. Δύο νεαροί Τούρκοι προσπαθούσαν να μας πείσουν να αγοράσουμε ψάθινα καπέλα. Μέσα Απρίλη, αλλά ο ήλιος έκαιγε. Μια Τουρκάλα μαζί με τον γιο της πουλούσαν άσπρα μακό μπλουζάκια με τη Halki στο πέτο. Καρτ ποστάλ από την παλιά Χάλκη – με τις μαούνες στην προβλήτα – και μαντίλια με χριστιανικά σύμβολα. Τα άλογα χλιμίντριζαν περιμένοντας τη σειρά τους. Μια γρήγορη βόλτα στα στενά και μετά έπιαναν την ανηφόρα για το Μοναστήρι και τη Θεολογική Σχολή. Εμεινα σε μια άκρη να παρατηρώ τις άμαξες να γεμίζουν, ώσπου ο ήχος από τα πέταλα των αλόγων χάθηκε. Τελικά έπρεπε να ανέβω με τα πόδια την ανηφόρα, να μυρίσω άνοιξη και να σκεφτώ το νησί πριν από πενήντα, εκατό χρόνια. Σε 20 λεπτά ήμουν στην κορυφή. Μια μεγάλη προτομή του βλοσυρού Κεμάλ – απ’ αυτές που υπάρχουν δίπλα σε όλα τα χριστιανικά μνημεία της Πόλης – και μετά η είσοδος της Σχολής και το καλοσυνάτο χαμόγελο του μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρου. Σε λίγη ώρα θα άρχιζαν οι απαγγελίες. Ο Πατριάρχης πρώτος με τις «Θερμοπύλες» και μετά όλοι οι άλλοι. Καθηγητές, μαθητές, συγγραφείς, μελετητές, ταξιδιώτες, μουσικοί, έλληνες και τούρκοι ηθοποιοί. «Περιμένοντας τους Βαρβάρους», «Η Πόλις», «Ιθάκη», «Οσο μπορείς»… Ο Κωνσταντίνος Καβάφης είχε ζήσει 28 μήνες στο Νιχώρι στον Βόσπορο και φέτος, με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή του, το Ζωγράφειο Λύκειο και τα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη διοργάνωναν στην Πόλη ένα εξαίρετο μαθητικό συνέδριο. Τέλος πάντων, όταν οι απαγγελίες και το λιτό νηστίσιμο γεύμα τελείωσαν, οι μαθητές – αυτούς παρακολουθούσα πια – ξεχύθηκαν στην κατηφόρα και σε δέκα λεπτά έτρωγαν παγωτό στο λιμάνι.Και μόλις το πλοίο σαλπάρισε – απογευματάκι πια – μπήκα στην παρέα των παιδιών. Η Χάλκη πίσω μας, τα υπόλοιπα Πριγκιποννήσια δίπλα μας και εμείς στην κουπαστή.

Δημήτρης Παντελάρας

Οι γονείς μου είναι Πολίτες. Και εγώ εδώ γεννήθηκα. Ο πατέρας μου είναι προμηθευτής στα πλοία, αλλά εγώ θέλω να κάνω καριέρα ως μουσικός. Παίζω κιθάρα και θέλω να κάνω ένα ροκ συγκρότημα που να γίνει γνωστό παντού. Αυτό ονειρεύομαι.

Με αγγλικό ή τουρκικό στίχο;

Αγγλικό, για να μπορέσω να γίνω παγκόσμιος.

Στους Τούρκους της ηλικίας σου αρέσει η ροκ μουσική;

Ναι. Τον άλλο μήνα θα γίνει μια μεγάλη ροκ συναυλία εδώ. Είχαν έρθει και οι Metallica. Ημασταν 50.000 κόσμος.

Στην Ελλάδα έρχεσαι καθόλου;

Κάθε καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη και στη Χαλκιδική, στον ξάδελφό μου.

Πού θα συνεχιστεί η ζωή σου;

Δύσκολη ερώτηση. Η Κωνσταντινούπολη και η Θεσσαλονίκη μοιάζουν πολύ. Ιδια τις αγαπάω. Μάλλον θα προτιμήσω όμως την Κωνσταντινούπολη γιατί εδώ έχω τους φίλους μου. Εκτός αν πάω στην Αμερική, στην πατρίδα του ροκ.

Φίλες Τουρκάλες έχεις;

Φυσικά.

Μπαίνεις στα σπίτια τους, έρχονται στο σπίτι σου;

Ναι. Ενα παιδί από το συγκρότημα που έχουμε είναι Τούρκος. Ενας είναι Αρμένης και δύο είμαστε από το Ζωγράφειο.

Οι Ρωμιοί με τους Αρμένιους παντρεύονται, έτσι;

Και με τους Τούρκους.

Οι Τούρκοι με τους Ρωμιούς;

Ναι. Ο γιος μιας φιλικής μας οικογένειας παντρεύτηκε μια Τουρκάλα.

Εσύ θα το έκανες;

Αν αγαπήσω, γιατί όχι; Εγώ δεν κοιτάζω σε ποια φυλή είναι.

Διονύσης Τζακίδης

Εφτά χρόνια παίζω τένις. Αλλά τώρα πρέπει να το εγκαταλείψω. Για να μπεις στο πανεπιστήμιο, πρέπει να πας σε φροντιστήριο, να κάνεις ιδιωτικά μαθήματα. Εγώ θέλω να μπω στην Αρχιτεκτονική.

Οι γονείς σου;

Ο πατέρας μου δουλεύει στο ελληνικό προξενείο και η μητέρα μου σε μια ιδιωτική εταιρεία.

Και όταν φύγει ο πατέρας σου από το προξενείο, θα φύγεις κι εσύ από την Τουρκία;

Την αγαπώ την Πόλη. Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να πάω στο Λος Αντζελες, στη θεία μου, αλλά δεν νομίζω. Εδώ θα ήθελα να μείνω.

Και πού θα βρεις νύφη; Εχει πολύ λίγες Ελληνίδες εδώ.

Πάρα πολύ λίγες. Αλλά μπορεί να αγαπήσω Τουρκάλα ή Γιαπωνέζα, τι σημασία έχει;

Με τους Τούρκους της ηλικίας σου υπάρχουν συγκρούσεις;

Μόνο για τις ομάδες μαλώνουμε.

Εσύ τι ομάδα είσαι;

Φενέρμπαχτσε. Αλλά δεν είμαι φανατικός.

Και ποιος είναι ο «εχθρός»;

Η Γαλατάσαραϊ.

Ελίνα Δεμιρτζόγλου

Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα. Δύο μητρικές γλώσσες δηλαδή. Τα τουρκικά και τα ελληνικά. Ο πατέρας μου είναι ο διευθυντής στο Ζωγράφειο.

Και τ’ όνειρό σου είναι να τον διαδεχθείς κάποια στιγμή;

Οχι. Προτιμώ να ασχοληθώ με τον χορό. Αυτό είναι τ’ όνειρό μου. Δεκατρία χρόνια κάνω μπαλέτο.

Σε τουρκική σχολή, φαντάζομαι.

Ναι, όλοι Τούρκοι είναι. Και όλοι τους είναι πολύ φιλικοί. Οι περισσότερες φίλες μου πάντως πηγαίνουν σε γαλλικά σχολεία.

Ισχύει το «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα»;

Οχι, έχουμε διαφορές, αλλά τώρα οι νέοι δεν είμαστε τόσο παθιασμένοι. Στο μπαλέτο όλες ακούμε αγγλικά τραγούδια.

Θα μείνεις εδώ;

Δεν ξέρω. Μάλλον προτιμώ να πάω Λονδίνο ή Ολλανδία για να συνεχίσω τον χορό.

Ράνια Λαδιά

Είμαι έξι χρόνια εδώ, από τότε που οι γονείς μου ήρθαν με μετάθεση στο προξενείο. Θα μείνουμε άλλον έναν χρόνο και μετά θα γυρίσω στην Ελλάδα. Θέλω να περάσω Ιατρική, Ψυχιατρική συγκεκριμένα, στην Αθήνα ή στα Γιάννινα.

Τα παιδιά που ζουν στην Πόλη έχουν κάποιες διευκολύνσεις για τις εξετάσεις στα ελληνικά ΑΕΙ;

Δίνουμε μειωμένη ύλη. Αλλά εγώ θα δώσω κανονικά Πανελλαδικές. Αν δεν τα καταφέρω, τότε θα δούμε.

Πού μένεις;

Στο Ταξίμ. Μέσα στον πολύ κόσμο.

Νιώθεις ασφάλεια στην Πόλη;

Ναι. Μου αρέσει πολύ η Πόλη.

Φίλους;

Μόνο από το σχολείο.

Από τη γειτονιά;

Οχι.

Δεν θέλεις ή δεν έτυχε;

Δεν έτυχε.

Δημήτρης Κυρίτσογλου

Εδώ γεννήθηκα, στην Πόλη των Πόλεων, που μας λέει κι ο κύριος Γιάννης, ο διευθυντής μας. Για δέκα χρόνια όμως έζησα στην Αθήνα. Τα τελευταία πέντε χρόνια όμως ξανά εδώ. Οριστικά εδώ.

Εσύ λοιπόν, που έχεις ζήσει και στις δύο πόλεις, ποια επιλέγεις;

Την πόλη των πόλεων.

Και τι θα κάνεις;

Θα ήθελα να γίνω δάσκαλος Αγγλικής ή ξεναγός ή μεταφραστής.

Και εδώ όλα τα παιδιά μαθαίνουν αγγλικά, όπως και στην Ελλάδα;

Στα ιδιωτικά μαθαίνουν κυρίως γαλλικά. Αλλά στα δημόσια όλοι μαθαίνουν αγγλικά.

Εσύ ποια γλώσσα χρησιμοποιείς περισσότερο;

Εγώ, σας είπα, επιλέγω τα αγγλικά. Στο σπίτι βέβαια μιλάμε ελληνικά. Και στους δρόμους πρέπει να μιλάμε τουρκικά.

Γιάννης Βουτσάς

Αυτή είναι η δεύτερη χρονιά στην Τουρκία. Η μαμά μου είναι δασκάλα, πήρε απόσπαση στο Ζάππειο και την ακολούθησα. Δεν ήρθα με την καρδιά μου, άφησα ολόκληρη ζωή πίσω μου. Τώρα τελειώνω το σχολείο και ελπίζω να περάσω Κτηνιατρική στη Θεσσαλονίκη.

Αρα ένα διάλειμμα είναι η Τουρκία για σένα.

Ναι, ένα παράξενο διάλειμμα.

Φίλους Τούρκους δεν έκανες;

Οχι. Μόνο τα παιδιά από το σχολείο ξέρω. Είχα γνωρίσει κάποια παιδιά κάποτε σε μια κατασκήνωση διεθνή, αλλά δεν κράτησα επαφή.

Τελευταία Νέα