Με το συμπάθιο μεγαλοβδομαδιάτικα (της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης Κασσιανής σήμερα), αλλά δεν έχουν κάτι σε πιο ψηλά, πιο ψηλά, πιο ψηλά οι άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων στην ταλαίπωρη Ελλαδίτσα;

Που έχουν βαλθεί να μας σέρνουν πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, μέσα από τους δρόμους των εντύπων, τα βουλεβάρτα του Ιντερνετ και τα σκοτεινά σοκάκια των συνεντεύξεων.

Βγαίνει, ας πούμε, μετρ του πενταγράμμου και για να υπερασπιστεί την αοιδό Στανίση παραληρεί βρισίδια, καντήλια και αργκό εναντίον εκείνων που ενοχλήθηκαν από την αισθητική πασχαλινής τηλεοπτικής διαφήμισης.

Και από του λιμανιού, στου σαλονιού: όπου αοιδός ύμνων βυζαντινής μεγαλοπρεπείας βγαίνει και μας δηλώνει πως «δεν τον ενδιαφέρει το σεξ» (το κοπανέλι ίσως;)

Μέχρι και ταγός της καλής γραφής και του πνεύματος βγαίνει να γράψει σε λογοτεχνικό περιοδικό περί της οσμής –πιο χαμηλά, πιο χαμηλά –της αγγλοφωνοπόπ αοιδού Μόνικας, λατρεμένης των κουλτουριάρηδων.

Και καλά, εκείνοι τον πάθανε τον ντουβρουτζά της χαμηλοσύνης. Οι άλλοι, που βγαίνουν και τα επισημαίνουν όλα αυτά αναπαράγοντάς τα στα Ιντερνέτια, δεν βρήκαν τίποτε άλλο, καλό, από τους τρεις εν αμαρτίαις να διαδώσουν; Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά κι αυτοί;

Δεν υπάρχει κανένας σ’ αυτή τη χώρα να προμοτάρει το πιο ψηλά, πιο ψηλά; Αντε και στον χορό του Ζαλόγγου, βρε…

Τελευταία Νέα