Ωρέ δεν κλαίει η ντομάτα, αλλά το χοντρό μπιζέλι

Αγαπητή Φοίβη,

Για την αγορά του Πάσχα ο λόγος. Με το παραδοσιακό αρνάκι πάνω απ’ όλα σε λίγο, στη Βαρβάκειο και στου Ρέντη με τους σχετικούς ελέγχους και τα μαρκούτσια των ΜΜΕ σε σταθμούς και λιμάνια!

Αν διαθέτουμε ίχνος ειλικρίνειας και ρεαλισμού οφείλουμε να ομολογήσουμε ευθαρσώς ότι για την ακρίβεια και πιο πολύ για την αγορά του Πάσχα, του Δεκαπενταύγουστου και των Χριστουγέννων τα κοράκια έτσι όπως λειτουργεί η Πολιτεία –όποιος και να ήταν επάνω με αυτή την υποδομή, με αυτά τα μυαλά (πολίτες – καταναλωτές μια ζωή στο Ελλαδιστάν να καθεύδουν υπό τον μανδραγόρα, μη σαμποτάροντας έστω και στοιχειωδώς) –θα κάνουν τη ζημιά, θα λειτουργούν «εθιμικώ δικαίω».

Τι κρίση, μου τσαμπουνάς, με τέτοια ανεργία και καθήλωση εισοδημάτων, αυτοί το βιολί τους· οι ολιγάρχες, τα μονοπώλια και οι γνωστοί – άγνωστοι. Με υπερτιμολογήσεις, εκβιασμούς («κλέψε τον πελάτη σου, κόψε τον λαιμό σου» όπως μου σφύριξε ένας λιανοπωλητής). Κομπίνες σε μεταφορικά και απόβαρα, και πάνω απ’ όλα δύο, τρία, μέχρι και τέσσερα χέρια! Ηταν βλέπεις ο πόλεμος με τους μεσάζοντες και τους νταβατζήδες.

Αρκεί μια ματιά στην ντομάτα που… πέταξε (100% πάνω σε χρόνο dt). Δες τη μονοπωλιακή πατάτα πώς διακινείται από τη φτωχή Αίγυπτο (η Ανοιξη των Αράβων μας μάρανε) στο λιμάνι του Κιάτου και πιο πέρα στα Βαλκάνια μέσω Θεσσαλονίκης –100% και αυτή επάνω.

Μόνο σε αυτή τη χώρα υπάρχει το μεγάλο αξίωμα των καρχαριών του Ρέντη «όταν η πατάτα και η ντομάτα κλαίνε, κλαίει όλο το παζάρι». Ομως το Πάσχα του 2013 αυτές «γελάνε» με τις διαστημικές τιμές –τηρουμένων και των σημερινών οικονομικών συγκυριών –ενώ όλη η αγορά κλαίει. Ανεξήγητα, μυστηριωδώς, ακόμη και για τους ειδικούς στα οικονομικά –βλέπετε κυβερνάνε οι πολιτικοί!

Είχαμε κάποτε 41 μέτρα για να βγούμε –υποτίθεται –από την κρίση και τώρα ούτε τα 1.041 δεν μας σώζουν. Χωρίς ψυχολογία και ισορροπία, επειδή ξέχασαν να πάνε μέχρι τα εκατοντάδες φραουλοχώραφα (πάνε και τα brand names και οι εξαγωγές) για ελέγχους και οργάνωση, εκεί όπου έχει φτιαχτεί μια δεύτερη ανταγωνιστική κεντρική λαχαναγορά.

Οπως πάντα, όμως, μετά το κακό και από το ναυάγιο της ουσίας αρχίζουν να ελέγχουν τους «υπέρβαρους» και όσα βρώμικα, νοθευμένα και αλλοιωμένα ήδη φάγαμε!

Γιάννης Κορδής, τ. διευθυντής ΥΠΑΝ, Κιάτο

Οταν είναι για πραγματικούς ελέγχους της αισχροκέρδειας, αγαπητέ Γιάννη, όπως θα ξέρετε, κάποιοι αρμόδιοι κρατικοί «λειτουργοί» ερμηνεύουν με διθυραμβικές κριτικές ρόλους χαζοχαρούμενων λαχανικών –τύπου «Λιλιπούπολης»: «Το χοντρό μπιζέλι χορεύει τσιφτετέλι/ χορεύει τσιφτετέλι στο χορό των μπιζελιών/ και τα κολοκυθάκια χτυπάνε παλαμάκια/ πάνω στην πρασινάδα και πάνω στο γκαζόν./ Βλίτα και σπανάκι χορεύουνε συρτάκι/ χορεύουνε συρτάκι στο χορό των μπιζελιών/ κι η μπάμια η μεγάλη χορεύει πεντοζάλη/ πάνω στην πρασινάδα και πάνω στο γκαζόν».

Παρθενώνες και Νταχάου

Αγαπητή μας Φοίβη,

Ο κ. Μαυροειδόπουλος μάς τα είπε ωραία στην επιστολή του της 18.4.2013 (υπό τον τίτλο «Τοκογλύφοι κι αράχνες, γλυκιά μου» για τον διαρκή και αδιάκοπο δανεισμό του ελληνικού κράτους) αλλά, όπως και όλοι οι σκεπτόμενοι πνευματικοί μας άνθρωποι, ξεχνάει και αυτός ότι το θέμα της οικονομικής πολιτικής δεν είναι το σημαντικότερο στην Ελλάδα.

Ολοι ξεχνούν ότι στη χώρα μας έχουν γίνει τα τρομερότερα στην Ευρώπη εγκλήματα κατά της ελευθερίας και της ζωής των πολιτών και έχουν μείνει ατιμώρητα διότι οι εγκληματίες ανήκουν στη Δεξιά!

Οχι μόνο το ΠΑΣΟΚ αλλά και τα δύο κόμματα της Αριστεράς, ΚΚΕ και Συνασπισμός, συγκαλύπτουν το απαίσιο Νταχάου της Μακρονήσου και δεν απαίτησαν ποτέ από το κράτος να δικάσει τους πολιτικούς, οι οποίοι το εγκατέστησαν για να σκοτώνει πολίτες που πίστευαν στην ελευθερία.

Οι δήθεν έλληνες πνευματικοί άνθρωποι και οι δήθεν ιστορικοί μας έχουν και αυτοί προσβληθεί από τον ίδιο ιό της αδιαφορίας, που προέρχεται από τον φόβο τους ότι η Δεξιά θα τους γράψει στους «φακέλους» της.

Αυτό είναι το δήθεν ελεύθερο ελληνικό κράτος μας και η δήθεν δημοκρατία μας.

Αίσχος…

Λεωνίδας Παπαμερκουρίου, γραμματέας Εθνικής Αντίστασης Σύρου και Νησιών Αιγαίου

Για τους έλληνες πνευματικούς ανθρώπους –και τους καλλιτεχνάρες –σας παραπέμπω, αγαπητέ Λεωνίδα, στην πρώτη στήλη της σελίδας, τα σουσούμια τους, τα πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά. Οσο για το εγχώριο Νταχάου, να σας θυμίσω ένα τραγούδι των Ιάκωβου Καμπανέλλη και Μίκη Θεοδωράκη: «Προδότες και δωσίλογοι, όλοι καλοδεχούμενοι/ πατριώτες και αγωνιστές/ στον τοίχο και στις φυλακές/ Νταχάου σε ελληνικό νησί/ κι ένας σοφός υμνολογεί: «Η Μακρόνησος είναι ο Παρθενών της συγχρόνου Ελλάδος»».