Αναζήτηση
Μπορεί να έχει περάσει κανένας αιώνας. Ή, όπερ και το πιθανότερο, τόσο μου φαίνεται εμένα. Εχουν μεσολαβήσει, βέβαια, ένα σωρό πράγματα από τόοοοτε. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω. Από το πολυνομοσχέδιο έως τον ΦΠΑ και από τη διάταξη για τους συμβασιούχους έως τα μέτρα για την ανεργία, τις κόντρες με τον ΣΥΡΙΖΑ για τον ΟΠΑΠ και τόσα άλλα, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να φανταστείς ότι έχουν περάσει χρόνια από την υπόθεση Κικίλια. Και ας ήταν το θέμα της αποπομπής αυτό με το οποίο άνοιξε η εβδομάδα! Και επειδή εμένα δεν μου αρέσει να υπάρχουν εκκρεμότητες, απευθύνθηκα στον μόνο που δεν έχει μιλήσει έως τώρα για το «Kikilia’s affair» (τι αγγλικά, Θεέ μου…), τον υπουργό Εργασίας Ιωάννη Βρούτση, εκ Κυκλάδων καταγόμενο.
–Επιμένετε στην αποπομπή του κυρίου Κικίλια;
–Από τον κύριο Κικίλια ζήτησα την παραίτησή του για λόγους που αφορούν το κυβερνητικό έργο.
–Εξ όσων γνωρίζω, έχουν αντιδράσει δύο εκ των τριών κυβερνητικών εταίρων, οι οποίοι στηρίζουν την παραμονή του διοικητή του ΟΑΕΔ στη θέση του.
–Η απαίτηση από τον κ. Κικίλια να υποβάλει την παραίτησή του αποτελεί κυβερνητική απόφαση.
Το οποίον σημαίνει ότι το θέμα Κικίλια όχι μόνο δεν έχει παραγραφεί, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει παρά τις παρεμβάσεις του προέδρου Βαγγέλη και του προέδρου Φώτη. Αν μάλιστα αξιολογηθεί η επιμονή του υπουργού Εργασίας ως «κυβερνητική απόφαση», αυτό εμένα μου κάνει με κυβερνητική κρίση η οποία περιμένω να ξεσπάσει από Δευτέρα, μετά δηλαδή την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Εκτός και αν, πια, οι πρόεδροι Βαγγέλης και Φώτης θυσιάσουν τον Ηλία Κικίλια στον βωμό της αποκατάστασης της εσωτερικής συνοχής της κυβέρνησης, το οποίο δεν το θεωρώ καθόλου απίθανο…
Ο «πληθωρικός» κ. Μπαλτάκος
Αναφορικά τώρα με την περίφημη διάταξη για τις προσωρινές διαταγές των δικαστηρίων για την αναστολή των απολύσεων συμβασιούχων του Δημοσίου, που ξανάβαλε «φωτιά στα κυβερνητικά τόπια», ένθεν κακείθεν υποδεικνύουν ως «ένοχο» του χαμού τον γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου Τάκη Μπαλτάκο (δεξιά στη μεγάλη φωτογραφία, μαζί με τον Αντώνη Ρουπακιώτη)
Παρότι αισθάνομαι μια αλληλεγγύη για το πρόσωπό του, διότι μας συνδέει ο βάζελος, έχω να καταθέσω εδώ ότι όλο και περισσότεροι υπουργοί διαμαρτύρονται για την «πληθωρικότητά», του θα την ονομάσω. Του καταλογίζουν ότι τους αιφνιδιάζει. Οτι δεν παίρνει τη γνώμη τους. Οτι απαξιοί, για την ακρίβεια, να τους συμβουλευθεί. Αίφνης, χθες αιφνιδίασε τον Αντώνη Ρουπακιώτη με την προαναφερθείσα διάταξη, την οποία όπως έμαθα την είχε συνεννοηθεί με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη και τον υπουργό Επικρατείας Δημήτρη Σταμάτη. Παρακάμπτω το γεγονός ότι ο Μανιτάκης δεν ενημέρωσε τον ομογάλακτό του Ρουπακιώτη και στέκομαι στο ότι και προ καιρού πάλι ο εν λόγω Μπαλτάκος την είχε «κάνει» στον Ρουπακιώτη και με τις περίφημες διατάξεις για τις κουκούλες και τις διαδηλώσεις στο πεζοδρόμιο.
Και αφήνω κατά μέρος μια άλλη μεγαλοφυή νομοθετική πρωτοβουλία του, να αυξηθούν κατά επτά τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου με την τοποθέτηση αναπληρωτών υπουργών σε υπουργεία όπως το ανύπαρκτο Μακεδονίας – Θράκης ή το υπαρκτό, πλην όμως άνευ σχετικού αντικειμένου για δεύτερο υπουργό, υπουργείο Τουρισμού. Συμπέρασμα, άμα είσαι φίλος του Σαμαρά (και προηγουμένως του Καραμανλή, της Ραφήνας, όχι του κανονικού) κάνεις παπάδες!..
Σε ένα διαφορετικό επίπεδο δεν μπορώ να μην καταγράψω το νέο αισθηματικό σίριαλ στις σχέσεις των κυβερνητικών εταίρων, που θα μπορούσε να λάβει τον τίτλο «Ο έρωτας στα χρόνια της μπουλντόζας» ή τον εναλλακτικό «Χαμένοι στην άβυσσο του τούνελ».
Οι τόσο γλαφυρές εικόνες που μεταδόθηκαν από το… εξωτικό και τόσο τρέντι Ζευγολατιό με γέμισαν αισιοδοξία ότι δεν θα πλήξουμε ποτέ με το σκερτσόζο «Τρίο Μπελκάντο» που μας κυβερνά. Σε κάθε περίπτωση, επισημαίνω δύο παρεμβάσεις επί του θέματος «επανεκκίνηση των έργων στους αυτοκινητόδρομους»:
n Μία του global Γιώργου, ο οποίος βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας (για τις γιορτές του Πάσχα) και ο οποίος επισημαίνει με νόημα σε γραπτή του δήλωση ότι το θέμα δεν είναι η επανεκκίνηση των έργων εκεί όπου έχουν διακοπεί, αλλά να ολοκληρωθούν όπως έχουν σχεδιαστεί, ήτοι να φτάσει ο αυτοκινητόδρομος Ολυμπία Οδός ως την Καλαμάτα.
n Και μία του Κώστα, του αποκαλούμενου και Κιγκινάτου των Δολιανών, Λαλιώτη, ο οποίος με ενημέρωσε ότι (και) αυτό το έργο είχε σχεδιαστεί, δημοπρατηθεί και «ωριμάσει» επί των ημερών του, το 2001, και άρα να μην το χρεώνουν διάφοροι στη Νέα Δημοκρατία, στον Σουφλιά και δεν ξέρω ποιον άλλο.
Πάντως, με αφορμή τις καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο πρόεδρος Αντώνης με τον πρόεδρο Βαγγέλη έκαναν την επανέναρξη των έργων με «δανεικούς» και μεταφερόμενους από άλλα εργοτάξια εργαζόμενους, έχω να συνεισφέρω κάτι που μου μεταφέρθηκε από την επίσκεψη του προέδρου Αντώνη στις αρχές της εβδομάδας στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Οπως μου ανέφεραν, ο… προνοητικός υπουργός Κώστας Μουσουρούλης, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο (και στη θέση του, θα πρόσθετα, ενόψει ανασχηματισμού) έδωσε εντολή να… αδειάσει το υπουργείο από το μεσημέρι παρά τις βάρδιες κ.λπ., μήπως και συμβεί κανένα «ατύχημα» –με αποδοκιμασίες, πανό κ.ά. Υπενθυμίζω ότι ο πρόεδρος Αντώνης επισκέφθηκε το υπουργείο και μίλησε σε φιλικό ακροατήριο, στις 7 το απόγευμα.
Ο Ανδρέας, ο Σοάρες και ο Αλέξης
Τα ευχάριστα νέα από την Πορτογαλία είναι ότι το αριστερό αγόρι Αλέξης συνεχίζει αγόγγυστα την προσπάθεια να μετεξελιχθεί σε έναν πούρο σοσιαλδημοκράτη (αν κρίνω από τον νέο «τσάμικο» που έριξε προχθές το βράδυ στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο ενώπιον επιχειρηματιών και μελών της πρεσβείας). Στο πλαίσιο αυτό συναντάται σήμερα στη Λισαβώνα με τον Μάριο Σοάρες, προφανώς επειδή κάποιοι του είπαν ότι με αυτόν συνομιλούσε και συνεργαζόταν, στο πλαίσιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, και ο Ανδρέας. Τον ενημερώνω ότι ειδικά αυτόν, όπως και τον Ιταλό Μπετίνο Κράξι, ο Ανδρέας τους σιχαινόταν –σαν τις αμαρτίες του. Τους θεωρούσε όργανα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και γενικώς «περίεργους», λόγω των προνομιακών σχέσεων που είχαν με τις ΗΠΑ. Ειδικά για τον Σοάρες, θεωρούσε ότι έπαιξε «ύποπτο» ρόλο στα όσα ακολούθησαν την Επανάσταση των Γαριφάλων. Αυτά…
Ολοκληρώνοντας, ενώνω κι εγώ την φωνή μου με εκείνην του προέδρου του κόμματος Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες, Π. Καμμένου, και ουχί… βαμμένου, για τη βέβηλη απόπειρα της κυβέρνησης να αποστερήσει από όλους εμάς τους χριστιανούς (βουλευτές και δημοσιογράφους) τη δυνατότητα να εκκλησιαστούμε, Κυριακή των Βαΐων, λόγω της συζήτησης του πολυνομοσχεδίου! Αίσχος, άθεοι, αίσχος…
