Aπόγευμα, στην είσοδο του θεάτρου Badminton, και τα πούλμαν αποβιβάζουν κόσμο. «Είμαστε από την Ενωση Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Κηφισιάς», μου λέει ο (νυσταγμένος) οδηγός του λεωφορείου, ενώ μια παρέα από καλοντυμένες κυρίες (κάποια με μπαστουνάκι) έχει ήδη πιάσει το τραγούδι. Oχι ένα από τα γνωστά που πιάνουν οι παρέες όταν γλεντούν. Eνα ελαφρό του Νίκου Χατζηαποστόλου από την πλούσια δεξαμενή τού (ρετρό έχουμε συνηθίσει να το λέμε) αστικού ρεπερτορίου που φαίνεται να αγαπιέται εκ νέου τελευταία. Η εικόνα είναι από την παράσταση «Αγάπης λόγια», ένα αφιέρωμα στον Νίκο Χατζηαποστόλου (τον κυριότερο εκπρόσωπο της ελληνικής οπερέτας) και τον γιο του Ανδρέα Χατζηαποστόλου, μαέστρο και συνθέτη ελαφρών τραγουδιών.

Η ίδια εικόνα, του κατάμεστου θεάτρου, επαναλαμβάνεται και με την παράσταση «Θα σε πάρω να φύγουμε», ένα αφιέρωμα στην αθηναϊκή επιθεώρηση, με 300 ραμμένα κοστούμια για τις ανάγκες της, 35 ηθοποιούς και μουσική διεύθυνση Γιώργου Κατσαρού.

«Εχει βαρεθεί ο κόσμος τις σαχλαμάρες που προβάλλει η τηλεόραση. Εχουμε ανάγκη το καλό τραγούδι», υποστηρίζει ο συνταξιούχος Μιχάλης Χατζηβασιλείου, που κάθεται με τον φίλο του (επίσης συνταξιούχο) Νικόλαο Δρίτσα σε έναν πάγκο, λίγο πριν από την παράσταση. Λάτρεις και οι δύο του ελαφρού (ο δεύτερος συμμετέχει και στη Χορωδία του Μαρκόπουλου), εκπροσωπούν μια τάση επιστροφής στο ρετρό και τη μουσική νοσταλγία. Τάση που δεν αφορά μόνο τις μεγαλύτερες ηλικίες.

«Πάντα ήθελε ο κόσμος το καλό επιθεωρησιακό τραγούδι. Είναι στο πετσί του Ελληνα και βλέποντας την περσινή επιτυχία του «Αττίκ» ήταν δική μου ιδέα μια αναφορά στην επιθεώρηση και το τραγούδι της όπως παλιά. Χωρίς δηλαδή πλέι μπακ, χωρίς βωμολοχίες, με νέα κοστούμια, με διάδραση με τον θεατή και βέβαια ζωντανή μουσική. Νιώθω σαν να κάνω δεύτερη καριέρα. Με σταματάει κόσμος στον δρόμο, μου λένε πράγματα απίστευτα», σημειώνει ο συνθέτης Γιώργος Κατσαρός που διευθύνει την παράσταση «Θα σε πάρω να φύγουμε».

Τελευταία Νέα