Αναζήτηση
Δεν είναι φτηνή η εθνική μοναξιά
καλησπέρα.
Να το πω το παράπονό μου από τα απίστευτα που συμβαίνουν σε ημέρες οικονομικής κρίσης και γενικότερης έκπτωσης. Να τα πω σε σένα, για να ξεσπάσω ή μάλλον να ξεσπάσουμε ως παρέα οι έξι νοματαίοι που αποφασίσαμε να πάμε να ακούσουμε τη Χαρούλα Αλεξίου σε μουσικό κατάστημα στο Γκάζι.
Ξέραμε πως αντί για τα τραπέζια υπάρχουν στον χώρο και καναπέδες. Πήραμε λοιπόν να κλείσουμε έναν από αυτούς. Είμαστε έξι, τους είπαμε. «Δεν έχει σημασία. Για να κλείσετε τον καναπέ θα πρέπει να πληρώσετε όλη τη χωρητικότητά του» μας είπαν.
Πόσα δηλαδή; Πενήντα πέντε ευρώ επί οκτώ άτομα, 440 ευρώ. Εδώ όμως είναι το καλύτερο: «Πρέπει να τα προπληρώσετε» μας είπαν «τα εισιτήρια και όποια κατανάλωση ποτού είναι επιπλέον και πληρώνετε επιτόπου». Ε, αυτό πια πήγαινε πολύ. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις αγαπητή Φοίβη, δεν πήγαμε να τους προκαταβάλουμε για δύο εβδομάδες μετά 440 ευρώ για να ακούσουμε έξι άτομα σε έναν καναπέ τη Χαρούλα.
Αραγε, τα ξέρει όλα αυτά εκείνη;
Αλεξία Ρεμπούση
Για την ιστορία, αγαπητή Αλεξία, εκτός από τους καναπέδες που είναι δύο για συνολικά δεκαέξι θεατές –και όπου σχεδόν αγγίζεις την εθνική μοναξιά της εθνικής Χαρούλας στη σκηνή –υπάρχουν και άλλα εισιτήρια (45, 35, 25 ευρώ και για ορθίους 15) δίχως, όπως πληροφορούν οι αρμόδιοι του μουσικού καταστήματος, να υπάρχει υποχρέωση κατανάλωσης ποτού επιπλέον. Ασχετο, αλλά εδώ δεν ταιριάζει το σουρεαλιστικό της εθνικής ποιήτριας Δρούτσα στο καρβέλειον «Παράγραφος 62», με την άδεια της εθνικής μας τε και απόλυτης Αννούλας Βίσση στη μικρή παραφθορά της στιχουργικής ανάτασης; «Αντιδικίες, διενέξεις / πέτρινοι τοίχοι και σιωπή / ρητά στο μέλλον συμφωνείται / επί του καναπέως τι θα πει. / Μια σφραγίδα γράφει τέλος / όχι, νομίζω δε θα αντέξω / μη με τραβάτε για να φύγω / μη με αφήνετε απ’ έξω».
«Πιάσε έναν χαριτωμένο δείκτη προστασίας»
Προς Φοίβη Αθηναίου.
Και η πρόσφατη τροπολογία, η οποία απαλλάσσει από κάθε ευθύνη τους τραπεζικούς παράγοντες που χρηματοδότησαν (και) πολιτικά κόμματα, που ψήφισαν «κατά συνείδηση» οι βουλευτές δεν μας εκπλήσσει. Είναι μία ακόμη στις τόσες ανήθικες κοινοβουλευτικές πράξεις. Αντί να ψηφίσουν την κατάργηση του νόμου κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων, το κομματικό τους μαγαζί ενισχύουν συνειδητά και σε περίοδο χρεοκοπίας.
Προκύπτει όμως ένα σοβαρό ερώτημα για τους απλούς πολίτες που φυσικά απάντηση δεν θα πάρουν: Αν η χρηματοδότηση είναι καθ’ όλα νόμιμη, γιατί χρειαζόταν ειδική νομοθετική ρύθμιση απαλλαγής ευθυνών των τραπεζιτών; Τι είδους νομική προστασία είναι αυτή;
Επειδή εμείς οι υπήκοοι πάντα υποψιαζόμαστε πολλά, μήπως οι κυβερνητικοί βουλευτές που υπερψήφισαν την επονείδιστη διάταξη, εκτός από τον αγώνα τους για τη «σωτηρία της πατρίδας», έχουν το πολιτικό θάρρος να μας πουν κάτι;
Φαλαγκάρας Σταύρος, εκπαιδευτικός
Α, όλα κι όλα, αγαπητέ Σταύρο. Οι καιροί είναι πονηροί και… ο ήλιος καίει πολύ για τους πολιτικούς και κυρίως για τους ευρωπαίους τραπεζίτες που έχουν φτάσει να τους αντικαταστήσουν. Με αυτό το πάλλευκο άσπιλο δέρμα, ασυνήθιστο στις ακτίνες του άπλετου φωτός της διαφάνειας, δεν την αντέχουν την έκθεση καθώς το κάψιμο καραδοκεί. Δεν είδατε τι έχουν πάθει κάτι Ακηδες, κάτι «στιβαροί» επιχειρηματίες που κυκλοφόρησαν δίχως δείκτη προστασίας; Εξού και η (νομική) προστασία, αγαπητέ. Για να μην ανάψουν και κορώσουν και γίνουν σαν εκείνους τους δαχτυλοδειχτούμενους βόρειους τουρίστες που τους πιάνει ο ελληνικός ήλιος!
Που σε κάναν βίδες μόνο συ δεν είδες…
Αγαπητή Φοίβη,
Πριν από μερικές εβδομάδες, ο τότε υπουργός Οικονομικών της Κύπρου δήλωνε από τη Μόσχα ότι δεν θα γυρίσει πίσω αν δεν υπάρξει κάτι θετικό. Αφού έφαγε την κλωτσιά και πριν αλέκτορα φωνήσαι κ.λπ., την κοπάνησε αντιγράφοντας κατά γράμμα τη σχολή Καραμανλή – Χριστόφια, αφού δεν άντεξε στο πόστο ούτε μήνα.
Είναι να απορείς για το πού πήγαν εκείνοι οι δεκάρικοι λόγοι –και των ημετέρων Ελλαδιτών. Οτι το «ξανθό έθνος» των Ρώσων θα μας βοηθήσει… Οσο μας είχε βοηθήσει ο κ. Σαρκοζί, η γιαγιά του οποίου καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού Δεξιά και παραεκκλησιαστικούς ταγούς.
Δύο γερές κλωτσιές, παρόμοιες με αυτές που εισέπραξε ο κύριος στη Λατινική Αμερική όταν έκανε κρουαζιέρα –και αντί να φέρει τζάμπα πετρέλαιο, κουβάλησε κοπανιστό αέρα στο πόπολο.
– Καβαλιώτης, Γερμανία
Ας θυμηθούμε, αγαπητέ Χρίστο, τον Νικόλα Ασιμο, που τα ‘χε πει από τότε: «Κουρδιστέ χαμάλη / μαύρο έχεις χάλι / σε χορεύουν όπα / ρε μύρια καθεστώτα. / Ρώσοι και Κινέζοι / ρε κι Αμερικανέζοι / το που σε κάναν βίδες / μονάχα συ δεν είδες».
