Οπως φάνηκε, δεν υπήρχε τίποτα για να πανηγυρίσει κανείς ούτε στο αρχικό «Οχι» ούτε στο τελικό «Ναι» της κυπριακής Βουλής. Στην Κύπρο, μπροστά σε δραματικότερες εξελίξεις, η «χαμένη εβδομάδα» ανάμεσα στις δύο αποφάσεις θα ξεχαστεί σύντομα. Στην ελλαδική πολιτική ζωή όμως θα λειτουργεί για πολύ καιρό ως παράδειγμα των πιθανών συνεπειών μιας αντιμνημονιακής κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής. Ακολουθεί μια ημερολογιακού τύπου καταγραφή παρατηρήσεων και σκέψεων που προέκυψαν, αρχικά, τις πέντε ημέρες που δεν άλλαξαν τον κόσμο –και του διαστήματος που τις ακολούθησε.

1Η πραγματική οικονομία υπάρχει, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις ότι είναι ένας αστικός μύθος και το μόνο που έχει σημασία είναι η πολιτική βούληση.

2Στην καλύτερη περίπτωση, η αναζήτηση λύσεων «χωρίς ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα» καταλήγει σε μία από τα ίδια. Με το πιστόλι όμως στον κρόταφο.

3Κάποτε η επέμβαση της Ρωσίας θα αποδειχθεί σωτήρια. Πάντα κάποτε. Ποτέ τώρα.

4Η ρητορική επίκληση της «εθνικής αξιοπρέπειας» είναι δωρεάν. Το πρόβλημα είναι ότι αν θέλουν οι Ελληνοκύπριοι να την υπερασπίσουν πραγματικά, θα πρέπει να πάρουν ένα δάνειο με ακριβό αντίτιμο.

5Το ΑΚΕΛ στην αντιπολίτευση θέλει να γίνει ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση μπορεί να αποδειχθεί ΑΚΕΛ.

6Στην Αθήνα τουλάχιστον υπήρχε η «πάνω» και η «κάτω πλατεία». Στην Κύπρο, επειδή πάντα προέχει η εθνική ενότητα, τα όρια μεταξύ των διαφόρων πολιτικών χώρων έχουν ρευστοποιηθεί πλήρως. Ακροαριστεροί, απολιτικοί, αντικομμουνιστές, παπάδες, όλοι ντεκόρ για την άνοδο ενός εθνικολαϊκιστή πολιτικού όπως ο Λιλλήκας στην εξουσία.

7Μέσα στην εβδομάδα «Ξεπούλημα λόγω διάλυσης – τιμές σοκ!», η κυπριακή κυβέρνηση σκέφτηκε να εκδώσει ομόλογα συνδεδεμένα με μελλοντικά κέρδη από το φυσικό αέριο. Η τουρκική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκε έντονα, με τη ρωσική να σιγοντάρει. Μήπως θα ήταν μακροπρόθεσμα πιο αποδοτικό να εργαστεί η ελληνοκυπριακή πλευρά με όλες της τις δυνάμεις για λύση του Κυπριακού; Μήπως γενικότερα συμφέρει σε ένα κράτος πρώτα να κλείσει τέτοιου είδους ανοιχτά ζητήματα και μετά να προχωρήσει στην πραγματοποίηση μεγαλόπνοων σχεδίων που αφορούν ΑΟΖ, ενεργειακούς πόρους και τον πλούτο μελλοντικών γενεών;

8Στον διαγωνισμό μεταξύ των opinion leaders (πολιτικών, δημοσιογράφων, οικονομολόγων) για το ποιος θα μιλήσει με τα χειρότερα λόγια για τους εταίρους, κέρδισε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος που αποκάλεσε τους Ευρωπαίους «πρόστυχους». Μίλησε σαν να είχε συμβεί ήδη η αποχώρηση από την ΕΕ, με το τουπέ του μόνου σταθερού θεσμού, του Εθνάρχη πάνω στα ερείπια.

9Ο Νίκος Αναστασιάδης ήθελε πάρα πολύ να γίνει Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προκειμένου να ικανοποιήσει την επιθυμία του, στην προεκλογική εκστρατεία υπερέβαλλε σχετικά με τις δυνατότητές του να παίξει στα ίσα την τρόικα. Ακόμη και να πίστευε κάτι τέτοιο, μετά τις δυο τελευταίες συναντήσεις του Eurogroup το έχει ξεπεράσει σίγουρα. Τα πλήθη στην Κύπρο, ιδίως μετά και το τελευταίο κύμα σκανδαλολογίας, σκέφτονται σοβαρά να τον ρίξουν στα λιοντάρια. Το τελευταίο όπλο που έχει ο Πρόεδρος είναι μια απειλή παραίτησης. Μπορεί να τη χρησιμοποιήσει όμως μόνο μία φορά, όταν τα πράγματα θα έχουν φτάσει στο αμήν. Σε μια συνεχή πτωτική πορεία με τα μάτια κλειστά, κάθε στιγμή φαντάζει σαν η τελευταία πριν από την πρόσκρουση.

10Το ματς «όλοι εναντίον όλων» της κυπριακής πολιτικής και οικονομικής ελίτ που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του σαστισμένου (από τα ποσά που ακούγονται) κοινού παρουσιάζει ίσως ενδιαφέρον για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα. Για τους υπόλοιπους, οι αλληλοκατηγορίες είναι απλά θόρυβος που μηδενίζει την όποια ελάχιστη εμπιστοσύνη είχαν ακόμη στους ενοίκους των πάνω ορόφων. Το κενό εξουσίας μπορεί να το πληρώσουν όλοι, δίκαιοι και άδικοι. Μπορεί όμως και να πληρωθεί με νέες δυνάμεις από τα κάτω, καθώς μεγάλο κούρεμα θα φάνε και αυτοί που επένδυσαν πολιτικό κεφάλαιο στη χρεοκοπία της Κύπρου.

* Ο Γιώργος Στόγιας, εκπαιδευτικός και συγγραφέας, είναι μέλος της Πρωτοβουλίας για την Παραμονή της Κύπρου στην ΕΕ και το Ευρώ