Ο συσχετισμός δυνάμεων στη Γερουσία σκιαγραφεί ανάγλυφα τον εφιάλτη της ακυβερνησίας στην Ιταλία. Η Κεντροαριστερά του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι απέσπασε την τελευταία στιγμή περισσότερες έδρες στη Γερουσία από την Κεντροδεξιά του Μπερλουσκόνι καθώς και τις περισσότερες ψήφους. Το ποσοστό αυτό όμως δεν του δίνει την πλειοψηφία στο Σώμα. Με δεδομένο ότι ο Μπέπε Γκρίλο έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο συνεργασίας, τα νούμερα δεν βγαίνουν. Η Κεντροαριστερά με τον Μόντι έχουν αθροιστικά λιγότερες έδρες από τις 158 που απαιτούνται για την πλειοψηφία. Ανευ νοήματος θα ήταν και μια συμμαχία Μπερλουσκόνι – Μόντι αφού ούτε το δικό τους άθροισμα εδρών φτάνει το 50+1. Η μόνη λύση αριθμητικά θα ήταν ένας «μεγάλος συνασπισμός» Κεντροδεξιάς – Κεντροαριστεράς, κατά το πρότυπο του συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών που κυβέρνησε τη Γερμανία από το 2005 έως το 2009. Παρά την παρουσία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι που δυσκολεύει πολύ μια τέτοια συμμαχία, θα έκανε λάθος κανείς να αποκλείσει εντελώς το ενδεχόμενο. Πιο σαφή είναι τα πράγματα στη Βουλή, όπου το πλειοψηφικό σύστημα που ισχύει δίνει τουλάχιστον το 55% (340 έδρες) στον πρώτο συνασπισμό κομμάτων. Εκεί ο Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι δεν χρειάζεται τη στήριξη κανενός. Τα δύο σώματα, όμως, έχουν ίση νομοθετική ισχύ. Το γεγονός αυτό καθιστά αν όχι αδύνατη, τουλάχιστον εξαιρετικά δύσκολη την παραγωγή του νομοθετικού έργου.