Στη νέα ιστορική περίοδο τίποτα δε θα είναι ίδιο με το χθες. Το ποια Ελλάδα δεν θέλουμε είναι εύκολο να το βρούμε. Η απλή όμως καταδίκη όλων των κακώς κειμένων δεν είναι παρά βόλεμα σε μια λογική εύκολου τακτικισμού.

Εμείς στο ΠΑΣΟΚ, που δεν φοβηθήκαμε τα τελευταία τρία χρόνια τα δύσκολα και το πολιτικό κόστος, πρέπει τώρα που υπάρχουν οι πρώτες θετικές ενδείξεις για τη χώρα να δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας ώστε αυτό να περάσει και στη ζωή των πολιτών. Στην πρόταση για το «από εδώ και πέρα», αλλά και στη χωρίς φόβο υλοποίησή της, στη διαρκή αμφισβήτηση των παραδοσιακών τρόπων λειτουργίας, στη συνεχή μεταρρύθμιση για ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε ανοιχτά και ειλικρινά. Να βρούμε κοινούς τόπους αλλά και να συγκρουστούμε.

Η αμηχανία της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροαριστεράς μπροστά στη διεθνή κρίση μπορεί να ξεπεραστεί με αποφασιστικότητα, δημιουργικότητα, καινοτομία και ισχυρή κοινωνική αλληλεγγύη. Αν θέλουμε να μη σταματήσουμε τον χρόνο στο χθες, αν θέλουμε να θέσουμε τον πήχη ψηλά, χρειάζεται πατριωτισμός, ιστορική αυτογνωσία, γενναία υπέρβαση του εαυτού μας, έμπνευση για μια κοινωνία που μπορεί και θέλει. Χρειάζεται πεποίθηση ότι δεν είμαστε δημοκράτες μόνο στα εύκολα, αλλά κυρίως στα δύσκολα.

Θέλουμε μια Ελλάδα του σεβασμού στα δικαιώματα των άλλων. Ενα κράτος που θέτει ως προτεραιότητα και κρίνεται από την ποιότητα των υπηρεσιών του στην Παιδεία, την Υγεία, στους ελεγκτικούς φορολογικούς μηχανισμούς, στην ασφάλεια και στην κοινωνική προστασία σε αυτούς που πραγματικά την έχουν ανάγκη. Μια χώρα που αντιλαμβάνεται τη σύνδεση αυτών με τις παραγωγικές και οικονομικές της δυνατότητες. Μια Ελλάδα που δεν θα ζει τον μύθο των ιδεολογημάτων και την πραγματικότητα της παρακμής.

Μια χώρα που αντιλαμβάνεται ότι η διακήρυξη από μόνη της δεν εξασφαλίζει την παροχή. Οτι αυτό που την εξασφαλίζει είναι η αύξηση του εθνικού πλούτου, η αναζήτηση και η εύρεση πόρων, η ορθολογική, διαφανής και αποτελεσματική διαχείρισή τους, η οικολογική και χωρική ισορροπία και δικαιοσύνη. Μια χώρα που το συντεχνιακό συμφέρον υπάγεται στη λογική του συμφέροντος της ενότητας και του σεβασμού των δικαιωμάτων των άλλων. Μια χώρα που πορεύεται με το δίπτυχο παραγωγή – κατανάλωση και όχι δανεισμός – κατανάλωση. Που αξιοποιεί τις παραγωγικές της δυνατότητες, μεγιστοποιεί σταθερά τα δημόσια έσοδα και αυξάνει το εθνικό προϊόν, μέσα και από την αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου. Με διαφάνεια, ισχυρά τοπικά ανταποδοτικά οφέλη, οικολογική ευαισθησία.

Μια Ελλάδα που δεν δαιμονοποιεί τον ιδιωτικό τομέα, τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα, αλλά τα αναγνωρίζει ως βασικό πυλώνα της οικονομίας, ως κύριο φορέα θέσεων εργασίας και καθοριστικό παράγοντα καταπολέμησης της ανεργίας. Ενα κράτος-ρυθμιστή που θα προστατεύει τους πολίτες, εργαζομένους και καταναλωτές, αλλά δεν θα πνίγει ούτε θα πνίγεται από τον ιδιωτικό τομέα.

Σε αυτή την προσπάθεια χρειάζεται τόλμη και συνεννόηση. Εννοιες που, όπως και οι συμμαχικές κυβερνήσεις, είναι καινούργιες για την πολιτική μας παιδεία. Η Κεντροαριστερά οφείλει και χρειάζεται να είναι ισχυρή για να μπορεί η λύση να έχει το μέτρο που απαιτείται για την εξασφάλιση της ενότητας που χρειαζόμαστε. Ο σύγχρονος ελληνικός δημοκρατικός σοσιαλισμός προτάσσει την κοινωνική αλληλεγγύη, τη διαρκή και απόλυτη αυτοκάθαρση, τη συνευθύνη υλοποίησης ενός μεταρρυθμιστικού προγράμματος, την αποκήρυξη του λαϊκισμού, τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.

Τελευταία Νέα