Συνωστισμός στην επίσημη σελίδα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τις δύο βδομάδες που κυκλοφορεί στο Ιντερνετ. Μέσος όρος ηλικίας 35 με 44 και ακολουθούν βραχεία κεφαλή οι εικοσιπεντάρηδες. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι άλλοι 7.613 «φίλοι» του, η επτάκις χιλιοστή εξακοσιοστή δεκάτη τετάρτη πάντως είμαι εγώ. Εχω τους λόγους μου που ξανοίγομαι σε τέτοιες διαδικτυακές γνωριμίες. Σάμπως δεν γνωριζόμασταν κι από πριν; Στην πραγματικότητα είναι το πρώτο πρόσωπο που θυμάμαι να λούζει πατόκορφα ο πατέρας μου, ευκαιρίας δοθείσης. Αργότερα έδωσε και σε μένα τέτοιες ευκαιρίες ή και αλλιώτικες, αλλά τι τα θες;
Ελπίζω να μην εκνευριστεί τώρα ο επίτιμος και να με διαγράψει έπειτα από αυτό που έχω να σας πω. Το πιστεύω όμως ακράδαντα. Ο Μητσοτάκης είναι ο μόνος έλληνας πολιτικός που άφησε το αμαρτωλό του κομμάτι να ενσωματωθεί στον μύθο του. Ολοι οι άλλοι είναι «άγιοι», μερικοί δε και «οσιομάρτυρες», αν με εννοείτε τι εννοώ.
Ασχετο: Ξέρετε πώς είναι να σου κατεβαίνει σιγά σιγά το φωτοστέφανο στον λαιμό σαν βρόχος;

Αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα της είχα οπωσδήποτε τραβήξει το χειρόφρενο κι αν είχε facebook θα την είχα σίγουρα μπλοκάρει για να την προστατέψω από την επιθετικότητα και την παράνοια που κυκλοφορεί εκεί πέρα μέσα. Τον Μητσοτάκη δεν τον φοβάμαι. Τον παρατηρώ στη φωτογραφία που έχει ποστάρει, με τη ρομπ ντε σαμπρ και το macbook air στα γόνατα, και δεν βλέπω την ώρα να γεράσω. Να φτάσω ούτως ειπείν στη σταθερή εκείνη ηλικία που δεν έχει ούτε μπρος ούτε πίσω. Να δω τον εαυτό μου από την ανάποδη και να σκάσω στα γέλια. Να δω και τους άλλους fast forward και να χαμογελάσω.