«Ο εξαιρετικός κύριος Lazhar» (Monsieur Lazhar) Σπάνιο µείγµα διακριτικότητας, ευαισθησίας, ουµανισµού. Από τον «άγνωστό» µας Φιλίπ Φαλαρντό του γαλλόφωνου Καναδά. Αν µου έλεγαν να υποδείξω τις τρεις best ταινίες που µε συνεπήραν τις πρώτες εβδοµάδες του κινηµατογραφικού «χειµώνα» θα πρότεινα «Αγάπη», «Η αδελφή µου κι εγώ» και «Ο εξαιρετικός κύριος Lazhar».

Ποιος αυτός ο μελαχρινός Αραβας, μεσιέ Λαζάρ; Ουδείς στην αρχή γνωρίζει. Εκείνο που λαμβάνουμε από τα πρώτα λεπτά είναι η αίσθηση της ανατριχίλας να διατρέχει τη ραχοκοκαλιά μας. Οταν ο δωδεκάχρονος Σιμόν ρίχνει φευγαλέα ματιά μέσα από μα μισάνοιχτη πόρτα του σχολείου του και στο βάθος βλέπει να αιωρείται από σχοινί το άψυχο κορμί της δασκάλας του!

Ετσι, αυτός ο εξαιρετικός σκηνοθέτης μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου θέτει όλες τις διαστάσεις μιας ιστορίας που στην εξέλιξή της θα καθηλώσει και θα ταρακουνήσει κάθε ευαισθησία. Επειδή αυτή η πράξη απελπισίας θα στοιχειώσει το σχολείο. Επειδή το σχολείο είναι η μικρογραφία μιας συνηθισμένης και μικρομεσαίας κοινωνίας. Επειδή όλοι οι ενήλικες, από τους δασκάλους μέχρι τους γονείς, θα χώσουν βιαστικά το «θέμα» του θανάτου κάτω από το χαλί. Επειδή μόνο αυτά τα ανήλικα πλάσματα επιχειρούν να σκαλίσουν τα αίτια της αυτοκτονίας. Επειδή ακόμη ο συμβολισμός από τον αυτοχειριασμό της δασκάλας είναι πολύπλευρος και σημαδιακός. Και επειδή ένας σχεδόν λαθρομετανάστης από το Αλγέρι είναι ο μόνος που επιχειρεί να λυτρώσει αυτούς τους μικρούς αμνούς και να θρυμματίσει οριστικά τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών. Σσσσ ο Καναδάς –όπως η Ελλάδα –κοιμάται. Ευτυχώς κάποιος λαθρομετανάστης αγρυπνά!

Οσο για τα επιτεύγματα, ένα έχω να πω: η ερμηνεία του Μοχάμεντ Φαλάγκ λειτουργεί σαν masterclass υποκριτικής. Και οι παρουσίες όλων αυτών των μικρών, με επικεφαλής τη Σοφί Μελίς και τον Εμιλιέν Νερό, σε κάνουν να φωνάζεις μέσα σου «Σε τι σκουπίδια ελληνικά είμαι αναγκασμένος να λειτουργώ. Βοήθειαααα!»

Βαθμοί=8