Αυτό θα πει Ελλάδα. Ελλαδάρα! Ελλαδότατη! Να διανύεις τη χειρότερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών (τουλάχιστον) με τη μεγαλύτερη ύφεση και την αγορά κατεστραμμένη, να έχεις στρατιές ανέργους και πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού (στ’ αλήθεια) να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, να σου ζητάνε από παντού, να μην μπορείς να κάνεις ζάφτι τη φοροδιαφυγή, να είσαι στα όρια της πτώχευσης, να έχεις ξεφτιλιστεί διεθνώς, ο τουρισμός σου, η μόνη «βιομηχανία» σου δηλαδή, να είναι στο ναδίρ κι εσύ να κάνεις σαν να είσαι τουλάχιστον Ιμπιθα.

Αυτό θα πει Ελλάδα (ίσως και Γελάδα, μπορεί να πει κανείς). Να είσαι ένα νησί των Κυκλάδων που δεν είσαι δα και η κοσμοπολίτικη και μυριακουσμένη Μύκονος, να είσαι η Κέα ή Τζια δηλαδή, και να κάνεις σαν να είσαι το Μόντε Κάρλο.

Αυτό θα πει Ελλάδα (που την πάει τη φεγγαράδα και την παράνοια). Να νοικιάζεις ξαπλώστρες στον Κούνδουρο ή στα Ξύλα της Τζιας έναντι 12 ευρώ, παρακαλώ. Αντε και με δώρο μια πετσέτα θαλάσσης (για χρήση, βεβαίως) ή ένα μπουτόν για να έρχεται το… γκαρσόν, αντιστοίχως. Χώρια ο καφές που… ούτε στο Κολωνάκι. Τεσσεράμισι ευρώ! Πολυτελείας το μαγαζάκι. Ντουμπάι πριν από την οικονομική καταστροφή – και βάλε.

Να τι θα πει Ελλάδα και ελληνικός τουρισμός. Να βρίσκεσαι στον κόσμο σου, τον δώσε και μένα μπάρμπα, την ώρα που ο κόσμος καίγεται – αν όχι πένεται. Και να χτενίζεσαιιιιιι!